ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲ

ျမန္မာသမိုင္းတြင္ ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲသည္ သမိုင္း၀င္တိုက္ပြဲတပြဲ ျဖစ္သည္။ ထိုတိုက္ပြဲႏွင့္အတူ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ ဘုရင့္ေနာင္ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ၏ ဂုဏ္သတင္းမွာလည္း အထူးထင္ရွားလာခဲ့သည္။ ဘုရင့္ေနာင္ကို မင္းႀကီးေဆြႏွင့္ ပင္းယတစီးရွင္အႏြယ္ေတာ္၊ ေတာင္ငူ ၾကြယ္စစ္မင္း၏ သမီးေတာ္အႀကီးတို႔က သကၠရာဇ္ ၈၇၇-ခုႏွစ္ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၅၁၅-ခုႏွစ္)တြင္ ေမြးဖြားသည္။ ငယ္မည္မွာ ရွင္ရဲထြတ္ျဖစ္သည္။ သကၠရာဇ္ ၈၉၂-ခုႏွစ္ (ခရစ္ႏွစ္-၁၅၃၀) တြင္ မင္းတရားေရႊထီး နန္းတက္ေသာအခါ ရွႈင္ရဲထြတ္၏ ခမည္းေတာ္မင္းႀကီးေဆြအား မင္းရဲသိခၤသူဘြဲ႔ အပ္ႏွင္းသည္။

ရွင္ရဲထြတ္သည္ ဘုရင္တပင္ေရႊထီးအထံေတာ္၌ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာအမည္ႏွင့္ အမႈေတာ္ထမ္းရြက္ရ ေလသည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၅၃၂-ခုႏွဏ္တြင္ ဟံသာ၀တီေနျပည္ေတာ္၊ ေရႊေမာ္ေဓာ ဘုရားရင္ျပင္၌ သူရဲေကာင္း ၅၀၀-ေရြးခ်ယ္ျခင္းကို ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ စီစဥ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ ေတာင္ငူႏွင့္ ဟံသာ၀တီ အားျပိဳင္သည့္အခ်ိန္ကာလလည္း ျဖစ္သည္။ ေတာင္ငူတြင္ မင္းတရားေရႊထီး နန္းစံျပီး ဟံသာ၀တီတြင္ သုရွင္တကာရြတ္ပိ နန္းစံလ်က္ရွိသည္။

ခရစ္ႏွစ္ ၁၅၃၇-ခုႏွစ္တြင္ တပင္ေရႊထီးသည္ ဟံသာ၀တီကို စစ္သည္အလံုးအရင္းႏွင့္ ခ်ီတက္တိုက္ရာတြင္ မင္းတရားေရႊထီး အႏိုင္ရသျဖင့္ သူရွင္တကာရြတ္ပိသည္ ျပည္ျမိဳ႔သို႔ တိမ္းေရွာင္၍ ျပည္ဘုရင္ နရပတိႏွင့္ ပူးေပါင္းခုခံသည္။ သို႔ျဖစ္၍ မင္းတရားေရႊထီးသည္ ျပည္သို႔ ခ်ီတက္ရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ ေတာင္ငူတပ္ကို ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက ဦးေဆာင္ခ်ီတက္ရသည္။ ျမန္မာရာဇ၀င္မ်ားျဖစ္သည့္ မွန္နန္းရာဇ၀င္ႀကီး၊ တြင္းသင္းတို႔တြင္ ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားသည္။

ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲႏွင့္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ

ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာသည္ ဟံသာ၀တီ၌ သို၀ွက္ထားေသာ တိုက္ေလွမ်ားကို ဆုလာဘ္ေပး၍ ယူေစျပီးေသာ္ ေလွတပ္ ၇-တပ္ဖြဲ႔ကာ ေရေၾကာင္းမွ မင္းတရားႀကီးအား ခ်ီေတာ္မူေစသည္။ ေရတပ္၊ ၾကည္းတပ္ ကိုယ္မကြာ ခ်ီရမည္ဆို၍ သတိုးဓမၼရာဇာ အစရွိသူတို႔ကို တပ္ ၄-တပ္တြင္ ဦးစီးေစလ်က္ ေလွတပ္မ်ားႏွင့္ ထက္ၾကပ္မကြာ ခ်ီတက္ေစေလသည္။ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာကိုယ္တိုင္လည္း တိုက္ဆင္-၅၀၊ ျမင္း-၅၀၀၊ စစ္သည္သူရဲ-၁၀၀၀၀၊ ဆင္စီးအမတ္ ၅-က်ိပ္ႏွင့္ ကုန္းေၾကာင္းမွပင္ ခ်ီတက္လိုက္ပါလာရာ ေနာင္ရိုးသို႔ေရာက္၏။ ေခ်ာင္းတခု တားဆီးေနသျဖင့္ ထိုေခ်ာင္းတဖက္၌ ရပ္နားေနရသည္။

ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာသည္ မင္းမႈထမ္းတဦးအား အျမင့္ဆံုးသစ္ပင္ထိပ္သို႔ တက္ေစ၍ ၾကည့္ရႈေစရာ ရန္သူတပ္သည္ မိမိတို႔တပ္ထက္ မွန္းေျခအားျဖင့္ ဆယ္ဆမက ႀကီးမားလွသည္ဟု ေလွ်ာက္တင္ခဲ့သည္။ ေနာင္ရိုးတဖက္ကမ္း

တြင္ ျပည္ဘုရင္ထံသို႔ ေရေၾကာင္း

ျဖင့္ဆုတ္ခြါ ထြက္ေျပးေသာ သုရွင္တကာ ရြတ္ပိ၏အမတ္ ဗညားဒလႏွင့္ မင္းရဲေအာင္ႏိုင္ အစရွိသူတို႔သည္ တိုက္ဆင္ ၂၀၀၊ ျမင္း ၈၀၀ ႏွင့္ စစ္သည္သူရဲ ၈၀၀၀-တို႔ကို တပ္ႀကီး ၅-တပ္ဖြဲ႔၍ တပ္ခ်ရပ္နား ေနၾကသည္။

စစ္တို႔၏သေဘာ

ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာအေနျဖင့္ ရန္သူ၏အင္အားမွာ မိမိတို႔အင္အားထက္ ၁၀-ဆသာလြန္ေသာ္လည္း တုန္လႈပ္ျခင္းမရွိဘဲ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ရန္သာ ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ စစ္တို႔၏သေဘာသည္ နည္းသည္မ်ားသည္ မဟုတ္၊ သူရသတၱိႏွင့္ စစ္ပရိယာယ္ ဆင္ရာ၌ နည္းပရိယာယ္သာ လိုရင္းျဖစ္သည္-ဟူေသာ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ စကားသည္ သမိုင္းတြင္သည့္ စကားျဖစ္လာခဲ့သည္။

ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာသည္ မိမိတပ္မ်ားကို ေဖာင္မ်ားဖြဲ႔ေစျပီးလွ်င္ တဖက္ကမ္းသို႔ ေခ်ာင္းကိုျဖတ္၍ ေဖာင္ႏွင့္ကူးေစသည္။ တဖက္သို႔ေရာက္လွ်င္ မိမိတပ္သားမ်ား ေနာက္မတြန္႔ေစဘဲ တိုက္ခိုက္ႏိုင္ေစရန္ ေဖာင္မ်ားကို ဖ်က္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ငါတို႔ေအာင္ျမင္လွ်င္  အသက္ရွင္မည္၊ မေအာင္ျမင္ခဲ့လွ်င္လည္း ငါတို႔ေသရမည္။ ေသေလျပီးသည္ကိုလည္း ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္ေတာ္တင္ရမည္နည္း-ဟု တပ္မွဴးစစ္ကဲအေပါင္းအား စိတ္ႏွစ္ခြမရွိေစရန္ ရွင္းလင္းမိန္႔ေတာ္မူသည္။ ထို႔ေနာက္ စစ္ေၾကာင္းမ်ားခြဲ၍ တိုက္ေစသည္။ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ ကုိယ္တိုင္ ဆင္စီးအမတ္-၂၀၊ ျမင္း-၁၁၀၊ စစ္သူရဲ-၄၀၀၀ ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ေလသည္။ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ၏ စစ္ဗ်ဴဟာ ကၽြမ္းက်င္မႈေၾကာင့္လည္း ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲတြင္ ေတာင္ငူတပ္

သားတို႔ ေအာင္ပြဲရရွိခဲ့သည္။

ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲတြင္ ေအာင္ပြဲရသျဖင့္ မင္းတရားေရႊထီးသည္ ေယာက္ဖေတာ္သူ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ

အား ဘုရင့္ေနာင္-ဟူေသာ ဘြဲ႔ကို ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။ လက္၀ဲသုႏၵရအမတ္ႀကီး၏ ဗ်ဴဟာစကၠပ်ိဳ႔တြင္လည္း ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲႏွင့္ ဘုရင့္ေနာင္ဘြဲ႔ ရပံုုအေၾကာင္းကို မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။

ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲ တည္ေနရာ

ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲသည္ သမိုင္းတြင္ ထင္ရွားခဲ့ေသာ္လည္း ေနာင္ရိုး၏တည္ေနရာႏွင့္ပတ္သက္၍ တိတိက်က် မရွိလွေခ်။ အခ်ဳ႔ိလည္း ေနာင္ရိုးသည္ ျပည္ျမိဳ႔အနီးတြင္ ရွိသည္ဟု မွန္းဆၾကသည္။ ရာဇ၀င္မ်ားတြင္ ေတြ႔ရွိရေသာ ေတာင္ငူတပ္မ်ား စစ္ခ်ီလမ္းေၾကာင္းကို ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ သုရွင္တကာရြတ္ပိသည္ ေနာင္ရိုးပ်က္ေသာအခါ ပန္းမတီ၀၌ မေန၀ံ႔သျဖင့္ အဂၤပူအထိ ဆုတ္ခြါသြားသည္ဟု သိရပါသည္။ ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ၏ အေနာ္ရထာဘက္ျခမ္းတြင္ ပုသိမ္ႏွင့္ ေျမာင္းျမ၏အၾကား၌ ပန္းမတီျမစ္ဟုရွိသည္။ ရာဇ၀င္မ်ားတြင္ ပန္းမ၀တီဟု မွားယြင္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္မည္ဟု ယူဆရသည္။ ပန္းမ၀တီႏွင့္ အိမ္မဲေခ်ာင္း ႏွစ္ျမႊာမကြဲမီ ေခ်ာင္းတရိုးတည္းရွိ၍ မင္းမႏိုင္ေခ်ာင္းဟု ေခၚေၾကာင္း သိရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရင့္ေနာင္ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာတို႔ ေဖာင္ဖြဲ႔၍ ကူးေသာေနရာသည္ ယခု အိမ္မဲ၀န္းက်င္၌ ရွိႏိုင္သည္။ ေနာင္ရိုးအရပ္မွာလည္း ဒါးကျမစ္ႏွင့္ မင္းမႏိုင္ေခ်ာင္းအၾကားတြင္ တည္ရွိေသာ နယ္ေျမပင္ ျဖစ္ႏိုင္စရာရွိပါသည္။ အိမ္မဲအေနာက္ဘက္ကမ္းတြင္ရွိသည္ဟု ဆိုက ပို၍ သင့္ေတာ္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ဒါးကျမစ္ ေတာင္ဘက္ကမ္း၌ရွိေသာ ေဒါင့္ႀကီးအနီး၀န္းက်င္၌ ရွိမည္ဟုလည္း မွန္းဆႏိုင္ပါသည္။

မင္းတရား ေရႊထီးသည္ ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲတြင္ ေအာင္ပြဲရေသာ

 ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာအား ၀တ္ေတာ္မူေသာလက္စြပ္၊ ပတၱျမားလက္ေကာက္တို႔ကို ေပးသနား၍ လႈိင္ျမိဳ႔ကို စားေစသည္။ ေအာင္ပြဲရတပ္မေတာ္သားမ်ားကိုလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ အေဆာင္အေယာင္ စားေက်း၊ စားလတ္ ေပးေတာ္မူ၏။ ထိုေနာက္မွ ေရအား၊ ၾကည္းအားျဖင့္ ျပည္ျမိဳ႔သို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ေတာ္မူသည္။ မင္းတရားေရႊထီး လုပ္ၾကံခံရျပီးေနာက္ ဘုရင့္ေနာင္သည္ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၉၁၅၊ တပို႔တြဲလဆန္း ၆-ရက္ေန႔ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၅၅၃) တြင္ နန္းတက္ေတာ္မူသည္။ ဘုရင့္ေနာင္သည္ သကၠရာဇ္ ၉၄၃-ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၅၈၁)၊ နန္းသက္ ၃၂-ႏွစ္၊ သက္ေတာ္ ၆၆-ႏွစ္တြင္ ကံကုန္သည္။

ကိုးကား

ဦးျမင့္ေစာ (သမိုင္းပါေမာကၡ၊ ပုသိမ္တကၠသိုလ္)

(မဂၤလာေမာင္မယ္ ၂၀၁၀-ခု ေမလ)