ျမန္မာ့ပညာေရးဘာေၾကာင့္နိမ့္က်သြားရသလဲ ၊ ဘယ္လိုျမွင့္တင္ၾကမလဲ? -

တနဂၤေႏြေန႕၊ ဂ်ဴလိုင္လ ၂၂၊ ၂၀၁၂

ေဆာင္းပါးရွင္-ထြန္းေအာင္ေက်ာ္

၁၉၆၂ခုႏွစ္တြင္စစ္တပ္မွတည္ဆဲအေျခခံဥပေဒကိုခ်ိဳးေဖါက္၍တိုင္းျပည္အာဏာကိုေသနတ္မိုး
ဒျမ တိုက္ျပီးရယူခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားက “မင္းတို႔သံုးေယာက္ေပါင္းမွ ၄တန္းေတာင္ေအာင္ရဲ႕လား” ဟုသေရာ္ေျပာင္ေလွာင္စိန္ေခၚမွဳကိုတ႔ံု ျပန္သည့္အေနျဖင့္ဂ်ာမန္လုပ္ဂ်ီသရီးစက္ေသနတ္အ
သစ္မ်ားကိုအစမ္းသေဘာအသံုးျပဳျပီးပညာတတ္ေက်ာင္းသားမ်ားကိုရက္စက္နာက်ဥ္းစြာပစ္ခတ္
သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။

ထို႔အျပင္သမိုင္းဝင္ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအ ေဆာက္အဦၾကီးကိုဒိုင္းနမိုက္ျဖင့္
ေဖါက္ခြဲဖ်က္ဆီး ျပစ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ျမန္မာႏိုင္ငံရွိရန္ကုန္တကၠသိုလ္ၾကီးသည္ျမန္မာေက်ာင္သားမ်ားႏွင့္အေရွ႕ေတာင္
အာရွႏိုင္ငံမ်ားရွိေက်ာင္းသားမ်ား၏ပညာရင္ႏို႔ေသာက္ဆို႔ရာထိပ္တန္းအဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္
ေက်ာင္းၾကီးဘဝမွ ေလွ်ာက်ျပီးစစ္အစိုးရအလိုက်ဆိုရွယ္လစ္ပညာေရးေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္
ေခါင္းမပါ ေသာစစ္ဗိုလ္မ်ား၏လက္ဝါးၾကီးအုပ္ခ်ယ္လွယ္မွဳေၾကာင့္အဆင့္အတန္းမမွီေသာဘြဲ႔ရမ်ား
ကိုသာေမြးထုတ္ေပးသည့္တကၠသိုလ္ဘဝသို႔က် ေရာက္သြားခဲ့ရသည္။ပညာေရးဝန္ၾကီးေဒါက္တာ
ညီညီအပါအဝင္လက္တည့္စမ္းဆိုရွယ္လစ္ပညာေရးစံနစ္ေအာက္တြင္ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားအ
လူးအလဲခံစားရင္းတိုင္း ျပည္ ၾကီးတခုလံုးနိမ့္က်သည့္ပညာေရးေၾကာင့္စီးပြါးေရးခြ်တ္ျခံဳက်ခါ ကမၻာ့လူမြဲစာရင္းဝင္ႏိုင္ငံဘဝသို႔ က်ေရာက္သြားခဲ့ရသည္မွာရင္နာစ ရာပင္ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ေနဝင္းသည္တိုင္းျပည္မြဲေတသြားရျခင္းႏွင့္ပညာေရးနိမ့္က်သြားရျခင္း၏အဓိကတရားခံျဖစ္
သည္၊အာဏာရစစ္ေခါင္းေဆာင္ဘဝတြင္ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားသို႔သြားေရာက္၍ႏွစ္စဥ္ေဆးဝါး
ကုသျခင္း၊ဇိမ္ခံျခင္းတို႔ကိုခံစားရင္းအိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာထိုင္း၊မေလးရွား၊စင္ကာပူတို႔တ
ေျဖးေျဖးတိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးလာသည္ကိုမ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ႔ျမင္ေနသူမွာဗိုလ္ေနဝင္းအျပင္အျခားသူ
မရွိေခ်။ ထိုႏိုင္ငံမ်ားတိုးတက္လာမွဳကို သိေသာ္လည္းမိမိျပည္သူမ်ားတိုးတက္မွဳ၊ တိုင္းျပည္ကမၻာအဆင့္မွီႏိုင္ငံျဖစ္ဖို႔ထက္မိမိအာဏာတည္ ျမဲေရးကိုသာဦးစားေပးအေလးထားခဲ့
ျခင္း၊လက္ဝဲအစြန္းေရာက္မ်ားကိုမိမိအစိုးရအဖြဲ႔ထည္းတြင္ပါဝင္ေစျခင္းေၾကာင့္ထိုသူမ်ားကပညာ
ေရးစံနစ္တြင္မူလတန္းမွစ၍အဂၤလိပ္ဘာသာစာေပသင္ၾကားမွဳကိုအဂၤလိပ္မုန္းတီးစိတ္ျဖင့္ေလွ်ာ့
ခ်ျပီးအဂၤလိပ္ဘာသာမွလြဲ၍သင္ၾကားေနေသာဘာသာရပ္အားလံုးတို႔ကုိျမန္မာစာႏွင့္အစားထိုးသင္
ၾကားေစသျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားအဂၤလိပ္စာညံ့ဖ်င္းလာျပီးဘာသာရပ္အားလံုးကိုေလ့လာရာတြင္
ကမၻာအရပ္ရပ္ရွိသိပၸံ၊ဝိဇၨာဘာသာရပ္တို႔ကိုျပည့္ျပည့္စံုစံုအဂၤလိပ္စာျဖင့္ေရးသားထုတ္ေဝထား
ေသာစာအုပ္စာတမ္းမ်ားကိုမဖတ္ရွဳႏိုင္ေတာ့ဘဲရွိခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္စာႏွင့္ထုတ္ေဝထားေသာစာေပတို႔ကဲ့သို႔ျမန္မာျပန္စာအုပ္မ်ားမရွိျခင္းေၾကာင့္ယေန ့
ျမန္မာ  ႏိုင္ငံသားမ်ားကမၻာ့အလယ္တြင္ေလ့လာအားနဲလာခဲ့ျပီးဗဟုသုတခ်ိဳ႕တဲ့ေသာလူဆင္းရဲ မ်ားအျဖစ္ မ်က္ႏွာငယ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။

ဒုတိယတရားခံမွာဗိုလ္သန္းေရႊျဖစ္သည္၊ဆရာျဖစ္သူကိုအာခံ၍ဆရာ့လမ္းစဥ္အတိုင္းအာဏာကိုင္
စြဲေရးလမ္းစဥ္ကိုလိုက္သူမွာလည္း သူပင္ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ေနဝင္းႏွင့္ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔သည္အာဏာကိုင္စြဲထားေရးတြင္တူၾကေသာ္လည္းစီးပြါးေရးလမ္း
စဥ္တြင္မူလံုးဝကြဲျပားျခားနားၾကသည္။ဗိုလ္ေနဝင္းကဆိုရွယ္လစ္စီးပြါးေရးဟုေၾကြးေက်ာ္ျပီးတိုင္း
ျပည္တြင္းရွိစီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအားလံုးကိုအရင္းရွင္တံဆိပ္ကပ္ခါစီးပြါးေရးလုပ္ငန္းအားလံုး
ကိုျပည္သူပိုင္သိမ္းပစ္ခဲ့သည့္အတြက္အေရွ႕ ေတာင္အာရွ၏ထိပ္တန္းႏိုင္ငံဘဝမွလူမြဲႏိုင္ငံဘဝ
သို႔ႏွစ္တိုတိုအတြင္းက်ေရာက္သြားခဲ့ရသည္။ ဗိုလ္ေနဝင္းသည္အမ်က္ေစာင္မာန္ၾကီးသည္၊ တကိုယ္ေကာင္းဆန္လြန္းသည္၊သူတကိုယ္တည္းတိုင္းျပည္၏အညြန္႔ကိုခူးစားရင္းတိုင္းျပည္ၾကီး
တေျဖးေျဖးဆင္းရဲႏြံ႔တြင္းသို႔ႏွစ္ေနသည္ကို တဆိမ့္ ဆိမ့္ၾကည့္ေနႏိုင္သူျဖစ္သည္။ အင္ဒိုနီးရွားအာဏာရွင္ဆူဟာတိုကိုအားက်ျပီးအင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ ကဲ့သို႔ ေရနံထြက္မလားဟုေတြးျပီးေရနံျဖင့္ခ်မ္းသာနိုင္မလားဟုစိတ္ကူးႏွင့္က်ိဳးစားၾကည့္ျခင္းကြ်န္း
သစ္မ်ားကိုခုတ္ေရာင္းျခင္းမွလြဲ၍တိုင္းျပည္၏သဘာဝသံယံဇာတမ်ားတံခါးပိတ္ဝါဒက်င့္သံုး၍ကိုိ
ထိမ္းထားခဲ့ သူ ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္သန္းေရႊသည္စီးပြါးေရးကိုသူ႔လူယံုမ်ားအတြက္သာဖြင့္ေပးသည့္ခရိုနီစီးပြါးေရးစံနစ္ကိုဖန္တီး
ခဲ့ျခင္းသည္ဗိုလ္ေနဝင္းႏွင့္လံုးဝကြဲသည့္မူဝါဒျဖစ္သည္။ အလီဘာဘာလက္သစ္မ်ားျဖင့္ျပည္သူျပည္သားမ်ားအားလံုးႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာသဘာဝသံယံဇာ
တမ်ားကိုႏိုင္ငံျခားသို႔ေျဗာင္ေစ်းေပါေပါႏွင့္ေရာင္းခ်ခဲ့သျဖင့္အဖိုးတန္ကြ်န္းသစ္ေတာမ်ား၊သစ္မာ
ေတာမ်ားဗိုလ္သန္းေရႊလက္ထက္တြင္လွ်င္ျမန္ေသာႏွန္း  ျဖင့္ျပံဳးတီးသြားခဲ့ျပီးမိုးေခါင္ေရးရွားမွဳ
ဒဏ္၊ရာသီဥတုေဖါက္ ျပန္၍ ေရၾကီးသည့္ဒုကၡ၊ စသည္တို႔ကို ျပည္သူမ်ားခါးစည္းခံခ့ဲၾကရသည္။ ခရိုနီေခတ္ပ်က္သူေဌးမ်ား၊ ႏွင့္၎တို႔ႏွင့္ပင္းစားေနေသာဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသန္းေထာင္ႏွင့္ခ်ီခ်မ္းသာ
လာေသာ္လည္းျပည္သူတို႔ထမင္းနပ္ မွန္ေအာင္မစားႏိုင္သည့္အထိ ငတ္မြတ္ဆင္းရဲခဲ့ျပီးဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမွဳနက္ရွိဳင္းစြာျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။

ဗိုလ္ေနဝင္းလက္ထက္မွစတင္၍ပညာတတ္လူတန္းစားမ်ားကိုႏွိမ္ထားျပီး စစ္သားမ်ားကအထက္မွေန၍အုပ္ခ်ဳပ္ထားမွဳေၾကာင့္ပညာတတ္လူတန္းစားမ်ားျမန္မာႏိုင္ငံမွတစိမ့္
စိမ့္ျပည္ပသို႔ထြက္ခြါသြားခဲ့ၾကသည္။ အျခားအေၾကာင္းတခုမွာ စက္ရံုအလုပ္ရံုမ်ားကိုျပည္သူပိုင္သိမ္းျပစ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ အလုပ္ အကိုင္ရွားပါးလာျပီးအက်ိဳးဆက္အားျဖင့္ဘြဲ႔ရ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားမွိဳလိုေပါက္လာခဲ့သည္၊ တိုင္းျပည္တြင္လိုအပ္ေနသည့္ဆရာဝန္ေပါက္စမ်ားကအစအလုပ္မရသျဖင့္ျပည္ပသို႔ထြက္ၾကရ
သည္။ 
 ျပည္ပသို႔ထြက္ၾကျခင္းေၾကာင့္ဥေဏွာက္ယိုစီးမွဳကိုျဖစ္ေစခဲ့သည္။

ဗိုလ္သန္းေရႊလက္ထက္တြင္နဂိုကက်ဆင္းေနသည့္ပညာေရးစံနစ္ကိုျပန္လည္ျမွင့္တင္ရန္မစဥ္း
စားဘဲလူထုနစ္နာခ်က္မ်ားကိုမၾကည့္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ဆႏၵျပေတာင္းဆိုခဲ့ၾကေသာေက်ာင္းသားမ်ား
ကိုအင္အားမစုစည္းႏိုင္ေစရန္ရည္ရြယ္ျပီးေဒသေကာလိပ္မ်ားကိုစာသင္ၾကားရန္ပစၥည္းပစၥယ
မျပည့္စံုဘဲႏွင့္ ျမိဳ႕ျပႏွင့္ေဝးေသာေနရာမ်ားတြင္ဖြင့္၍အင္အားျဖိဳခြဲခဲ့ျပန္သည္။ ၁၉၈၈ခုႏွစ္မွ၁၉၉၈အတြင္းတက္ ေရာက္သင္ၾကားခဲ့ၾကေသာေက်ာင္းသားမ်ားသည္တႏွစ္တြင္
စာသင္ရက္၄လထက္မေက်ာ္ဘဲစာေမးပြဲမ်ားကိုေလ်ာ့ေလ်ာ့ေပါ့ေပါ့ႏွင့္လုပ္ျပီးျမန္ျမန္ဘြဲ႔ရျမန္ျမန္
ေက်ာင္းမွထြက္ဆိုသည့္နိမ့္က်သည့္အေတြးအေခၚျဖင့္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ေက်ာင္းသားမ်ားအရည္အ
ခ်င္းျပည့္ပညာတတ္ေျမာက္ေရးထက္ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ေက်ာင္းသားအင္အားစုမ်ားစုျပံဳမေနေစေရး
ကိုရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ စာေမးပြဲေျဖနိုင္မေျဖႏိုင္လက္မွတ္ထိုး၍စာေမးပြဲခန္းသို႔ဝင္ေသာသူတိုင္းကိုအေအာင္ေပးျခင္းျဖင့္
အရည္အေသြးနိမ့္ဘြဲ႔ရမ်ားကိုတကၠသိုလ္မ်ားမွထုတ္လုပ္ေပးေစခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္သည့္
အရည္အခ်င္းျပည့္မွီသည့္ဘြဲ႔ရေက်ာင္း သားမ်ားေပၚထြန္းလာေရးထက္၊ အရပ္သားပညာေရးစံနစ္ကိုအရည္အခ်င္းညံ့ဖ်င္းေစရန္အကြက္ခ်၍ ထားျပီးတဖက္မွလည္း စစ္တပ္ ဦးစီးဖြင့္လွစ္သည့္ေဆးတကၠသိုလ္၊ အင္ဂ်င္နီယာေကာလိပ္တို႔တြင္မူ အရည္အေသြးျပည့္မွီေသာအသင္အျပေကာင္းေသာဆရာမ်ား၊ ျပည့္စံုေသာဓါတ္ခြဲခန္းပစၥည္းမ်ား၊
 ေက်ာင္းသံုးစာရြက္စာတမ္း မ်ား၊ လံုေလာက္ေသာသင္ရိုးညႊန္းတန္းစာအုပ္မ်ားတို႔ကိုထား၍သင္ၾကားေစျခင္း ျဖင့္ ခြဲျခားထား ခဲ့သည္။

ယခင္ကေက်ာင္းသားမ်ားက“မင္းတို႔သံုးေယာက္ေပါင္းရင္ေတာင္၄တန္းေအာင္ရဲ႕လား”ဟူေသာ 
 ေလွာင္ေျပာင္မွဳကိုလက္စားေျခသည့္အေနႏွင့္ “မင္းတို႔ေက်ာင္းသားေတြငါတ႔ိုစစ္ေက်ာင္းဆင္းေတြ ေလာက္အရည္အခ်င္းမရွိပါဘူးကြာ” ဟုေျပာႏိုင္ရန္အကြက္ခ်ထားသလားဟုပင္ေတြးစရာျဖစ္ေနေပသည္။အရပ္သားတကၠသိုလ္
ေက်ာင္းဆင္းမ်ားထက္စစ္ေက်ာင္းဆင္းမ်ားကပိုသိပိုတတ္ပိုေတာ္ ေၾကာင္းကို ျပသရန္အလြန္
ယုတ္ညံ့သည့္အေတြးအေခၚျဖင့္အေကာင္အထည္ေဖၚေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေျမးျဖစ္သူကိုမူစင္ကာပူ
တြင္ေန႔ခ်င္းျပန္ေလယာဥ္ႏွင့္ေက်ာင္းထားသည္။ အရပ္သားေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္မူထရံကာသက္ကယ္မိုးေကာလိပ္မ်ားကိုတည္ေဆာက္ေစ၍၊
စာသင္ေနခ်ိန္တြင္မိုးယိုျခင္း၊အရည္အခ်င္းျပည့္ဝေသာဆရာမ်ားနည္းပါးျခင္း၊သင္ရိုးညႊန္းတန္းစာ
အုပ္မ်ားလံုေလာက္စြာမရွိျခင္းေၾကာင့္ ေရရွည္တြင္ပညာေရးအရည္အေသြးရွိသူမ်ားမွာ
စစ္ေက်ာင္းဆင္းမ်ားသာျဖစ္၍တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္မည့္သူမ်ားမွာလည္းစစ္အသိုင္းအဝိုင္းမွပင္
ျဖစ္ေစရမည္ဟုယုတ္ညံ့စြာစီမံကိန္းခ်၍လုပ္ခဲ့သည္ဟုျမင္သည္။

အမွန္စဥ္စစ္တႏွစ္တႏွစ္တြင္စစ္တကၠသိုလ္မွေက်ာင္းဆင္းမ်ား၇၀၀၁၀၀၀ထက္မပိုေခ်။ထိုအရည္
အတြက္ေလာက္ႏွင့္ႏိုင္ငံတြင္းရွိ ျပည္သူသန္း ၆၀ လိုအပ္ခ်က္ကိုမျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ေခ်။ အေမရိကန္ရွိေကာ္နယ္တကၠသိုလ္တခုထည္းတြင္ပင္တႏွစ္လွ်င္ ဘြဲ႔ယူသူ ၆၀၀၀ ခန္႔ရွိသည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကဲ့သို႔တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးေသာႏိုင္ငံတြင္ပင္အရည္အခ်င္းရွိေသာဘြဲ႔ရမ်ားႏွစ္စဥ္သိန္း
ႏွင့္ခ်ီ  ျပီးလိုအပ္လ်က္ရွိသည္။တႏွစ္တႏွစ္တကၠသိုလ္ေပါင္း ေထာင္ႏွင့္ခ်ီရွိေသာထိုႏိုင္ငံတြင္ႏွစ္
စဥ္ဘြဲ႔ရသူ ႏွစ္သိန္းခန္႔ရွိသည္။ ထိုေၾကာင့္မဖြံ႔ျဖိဳးေသးေသာျမန္မာႏိုင္ငံကိုအရည္အခ်င္းျပည္မွီေသာဘြဲ႔ရစစ္ေက်ာင္းဆင္းလက္
တဆုပ္စာႏွင့္ဦးေဆာင္ရန္စဥ္းစားေတြးေခၚျပီးလုပ္ေနေသာစီမံကိန္းသည္တိုင္းျပည္တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳး
ေရးအတြက္အလြန္အႏၱရယ္ရွိသည္။

ဘယ္လိုျမွင့္တင္ၾကမလဲ?
နိမ့္က်ေနေသာပညာေရးစံနစ္ကိုျမွင့္တင္ဘို႔ၾကိဳးစားရာတြင္ဘာအားနည္းခ်က္ေတြရွိသလဲဆိုတာ
ကိုအရင္ေလ့လာျပီးထိုအားနည္းခ်က္ေတြကိုအားသာခ်က္ျဖစ္လာရန္ေျပာင္းလဲျပစ္ဖို႔လိုသည္။

၁။ တကယ္တတ္ကြ်မ္းသည့္ဆရာဆရာမမ်ားကိုခန္႔အပ္ဖို႔လိုသည္။ မဆလေခတ္၊ ျငိမ္ပိေခတ္၊ နအဖ ေခတ္တေလွ်ာက္လံုးဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏အရည္အေသြးတိုးျမွင့္ေရးကိုျပဳလုပ္ျခင္းမရွိဘဲစားဝတ္ေန ေရး ၾကပ္တည္းေနေသာဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကိုလံုေလာက္ေသာလစာတိုးမေပးဘဲေရႊဥာဏ္ေတာ္စူး ေရာက္စြာျဖင့္ အက်င့္စာ ရိတၱပ်က္စီးယိုယြင္းေစသည့္စာလဲသင္ေစ်းလဲေရာင္းဆိုသည့္၊ အခြင့္အ ေရး ကိုေပးျပီး ပညာေရးႏွင့္လားလားမွမသက္ဆိုင္ သည့္ေက်ာင္းတြင္အပိုဝင္ေငြရရန္ဆရာတပိုင္း၊ ေစ်းသည္ တပိုင္းဘဝသို႔တြန္းပို႔ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ဆရာမ်ားကေက်ာင္းသားမ်ားကိုစာသင္ၾကားေပး ေရးတြင္စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘဲ
ေက်ာင္း
တြင္ေစ်းေရာင္းအိမ္တြင္က်ဴရွင္ျပျပီး၊ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲတြင္စာကိုဟုတ္တိပတ္တိမသင္ၾကား
ခ်င္ေသာအႆျပာဆရာမ်ားအျဖစ္ဖ်က္စီးေျပာင္း လဲပစ္လိုက္ျခင္း ေၾကာင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားကိုအက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္ရန္၊ ျပည္သူျပည္သားမ်ားကို ၾကင္နာသနား ျပီး ရိုးရိုးက်င့္ျမင့္ျမင့္ၾကံစိတ္ဓါတ္ျဖင့္အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္လိုစိတ္ရွိလာေအာင္သင္ ၾကားေပးရ မည့္ဆရာဆရာမမ်ားအက်င့္စာရိတၱပ်က္စီးလာေသာအခါတိုင္းျပည္ပညာေရးႏွိမ့္က်လာ ျခင္းမွာ အဆန္း မဟုတ္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္အက်င့္စာရိတၱေကာင္းေသာဆရာဆရာမမ်ားကိုေမြးထုတ္ေပးရ မည္။ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းေသာဆရာဆရာမမ်ားျဖစ္လာေစရန္လခလံုေလာက္စြာေပးရမည္။

၂။ ဒုတိယလုပ္ရမည့္အခ်က္မွာပုဂၢလိကကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းမ်ားလြတ္လပ္စြာဖြင့္လွစ္သင္ၾကားခြင့္ကို
ေပး ရမည္။ ဗိုလ္ေနဝင္းလက္ထက္အလြတ္ပညာသင္ေက်ာင္းမ်ားအားလံုးကိုျပည္သူပိုင္သိမ္းလိုက္ျပီး ေနာက္
ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရးအဆင့္အတန္းနိမ့္က်သြားခဲ့ရသည္။ အေၾကာင္းမွာပုဂၢလိကေက်ာင္းမ်ား သည္ေတာ္ေပ့ကြ်မ္းေပ့ဆိုသည့္ဆရာ၊ဆရာမမ်ားကိုေစ်းၾကီးၾကီးေပးငွားျပီးသင္ၾကားေစသျဖင့္ထို 
 ေက်ာင္းမ်ားသို႔တက္ေရာက္ႏိုင္ေသာေက်ာင္းသားမ်ားသည္အစိုးရေက်ာင္းမ်ားထက္ေအာင္ခ်က္ 
 ေကာင္းျပီးစာေတာ္ၾကသည္။ အစိုးရအေနႏွင့္ႏွစ္စဥ္တိုးလာေနေသာေက်ာင္းသားဦးေရအတြက္လိုအပ္သည့္ေက်ာင္းမ်ား
ေဆာက္လုပ္ျခင္း၊တိုးခ်ဲ႕ျခင္းတို႔ကိုလုပ္နိုင္ေသာအင္အားမရွိဘဲႏွင့္ပုဂၢလိကေက်ာင္းမ်ားကိုအရင္း
ရွင္ေက်ာင္းမ်ားဟုကင္ပြန္းတပ္ျပီးျပည္သူပိုင္သိမ္းလိုက္ျခင္းေၾကာင့္အစိုးရအားနည္းခ်က္ကိုပုဂၢလိ
ကေက်ာင္းမ်ားမွဝင္ေရာက္ပခံုးထမ္းျဖည့္ဆည္းမွဳကိုရိုက္ခ်လိုက္သလိုျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ျဖစ္သင့္
သည္မွာအစိုးရ ေက်ာင္းမ်ားတြင္အရည္အခ်င္းျပည့္မွီေသာဆရာဆရာမမ်ားရရွိေအာင္ဆရာအ
တတ္သင္ေကာလိပ္မ်ားကိုေငြကုန္ေၾကးက်ခံရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳျဖင့္အထူးၾကပ္မတ္ေပးျပီးဆရာေကာင္း
မ်ားကိုေမြးထုတ္ေပးေရးသာျဖစ္သည္၊ ပုဂၢလိကေက်ာင္းမ်ားကိုအစိုးရေက်ာင္းမ်ားထက္သာသျဖင့္လိုက္ပိတ္ပင္ေနစရာမလို။ပုဂၢလိ
ကေက်ာင္းမ်ားသည္အစိုးရလိုအပ္ခ်က္ကြက္လပ္ကိုျဖည့္ဆည္းေပးသည့္ပညာေရးက႑၏အကူ
ေဒါက္တိုင္မ်ားျဖစ္သည္ဟုမွတ္ယူႏိုင္ရမည္၊ တတ္ႏိုင္လွ်င္အားေပးရမည္။

၃။ ကာကြယ္ေရးအသံုးစားရိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်၍ ပညာေရးအသံုးစားရိတ္ကိုတိုးသံုးျခင္းျဖင့္ျပည္နယ္မ်ား တြင္အထူးလိုအပ္ေနေသာေနရာမ်ား၌မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း ေက်ာင္းမ်ားကိုတည္ ေဆာက္ ေပးရမည္။ ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးမ်ားတြင္ျမိဳ႕အဂၤါႏွင့္ညီ
ညြတ္ေသာတကၠသိုလ္ ၊ ေကာလိပ္ မ်ားကို တည္ေဆာက္ျခင္း၊တိုးခ်ဲ႕ျခင္းတို႔ကိုျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ျမိဳ႕ျပမ်ားစည္ကားလာျခင္း၊ျမိဳ႕ျပတြင္ရွိျခင္း
ေၾကာင့္ အိမ္မွေသာ္၎၊အေဆာင္မ်ားမွေသာ္၎ေက်ာင္းတက္ရာတြင္ဘတ္စကားမ်ား၊ကားမ်ားရွိျခင္း 
 ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသို႔လြယ္ကူစြာသြားႏိုင္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ေက်ာင္းသားမ်ားစိတ္လက္ရႊင္လန္းစြာစာ
သင္ၾကားႏိုင္သျဖင့္ထူးခြ်န္ေသာေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္လာႏိုင္ေပသည္။

၄။ ေက်ာင္းသင္ရိုးညႊန္းတမ္းမ်ားကို ႏွဳတ္တိုက္ထမင္းခြံ႔ပညာေရးမွေဆြးေႏြးေဝဖန္၍သင္ၾကား
ေသာစံနစ္သို႔ေျပာင္းနိုင္ေရးသည္အလြန္အေရးၾကီးေသာအခ်က္တခုျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ပညာ
ေရးစံနစ္၏ အဓိကျပဳျပင္ရမည့္အခ်က္မွာဆရာေျပာသမွ်ကိုလိုက္မွတ္ျပီး အာဂံုေဆာင္အလြတ္က်က္ေျဖဆိုေသာ အေလ့အထျဖစ္သည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ဆရာကစာသင္သားမ်ားအားဖတ္ရွဳေလ့လာရမည့္အပိုင္းမ်ား၊ အခန္းမ်ားကိုစာ မ်က္ႏွာျဖင့္ေဖၚျပေပးျပီးထိုအခန္းမ်ားကိုမိမိဖာသာေလ့လာေစသည္။ ထို႔ေနာက္ေက်ာင္းသားမ်ားတဦး ခ်င္းေလ့လာဖတ္သိသမွ်ကိုအတန္းတြင္းေဆြးေႏြးျပီးသူ႔အျမင္ကိုယ့္အျမင္ကိုဖလွယ္ေစသည္၊ 
 ေက်ာင္းသားမ်ားအျမင္ဖလွယ္မွဳမ်ားထဲမွလိုအပ္သည္တို႔ကိုဆရာကျဖည့္စြက္ေဆြးေႏြးေပးသည္။ တခါတရံဆရာမျမင္သည္တို႔မေတြးမိသည္တို႔ကိုေက်ာင္းသားမ်ားကသိျမင္ျပီးတင္ျပလာသည့္အ
ခါဆရာျဖစ္သူအတြက္ပါအျမတ္ထြက္သည္လည္းရွိသျဖင့္ထိုသင္ၾကားသည့္စံနစ္သည္ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္
အက်ိဳးရွိသည္။ အေၾကာင္းအရာတခုကိုဖက္ေပါင္းစံု၊ရွဳေဒါင့္ေပါင္းစံုမွၾကည့္၍ေလ့လာျခင္းသည္အလြတ္က်က္စရာ
မလိုဘဲအမွန္တကယ္မွတ္သားနားလည္မွဳကိုရသျဖင့္တန္ဖိုးရွိသည္။

၅။ ေက်ာင္းသားရပိုင္ခြင့္မ်ားကိုကာကြယ္ေပးႏိုင္သည့္အျပင္ဘက္စံုပညာေရးတိုးတက္မွဳကိုတြန္း
အား ေပးႏိုင္သည့္ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားေပၚထြန္းလာေရးသည္အေရးၾကီးသည္။ ေက်ာင္းသား
သမဂၢေခါင္း ေဆာင္မ်ားကိုေရြးခ်ယ္ျခင္း၊သမဂၢအတြင္းႏိုင္ငံေရးအရျငင္းခံုျခင္း၊စကားရည္လုျခင္း တိုင္းျပည္အေျခ အေနတို႔ကိုသံုးသပ္ခြင့္ရလာျခင္း၊ တို႔ေၾကာင့္ႏုိင္ငံေရးရည္ၾကြယ္ဝလာျပီးတခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ျပည္သူမ်ားကဘယ္သူကမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိသည္
အေတြ႔အၾကံဳရွိေသာႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းျဖစ္သည္ဟုေရြးခ်ယ္နိုင္သျဖင့္တိုင္းျပည္အတြက္အ
က်ိဳးရွိသည္။ထို႔ျပင္ေက်ာင္းသားသမဂၢသည္အဆင့္ျမင့္ပညာေရးကို ေက်ာင္းသားမ်ားကေက်ာင္း
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ပါဝင္ေဆြးေႏြးေရြးခ်ယ္ခြင့္တို႔ကိုျပဳလုပ္ႏိုင္သျဖင့္ပညာ ေရးအရမ်ားစြာအက်ိဳးရွိ သည္။

၆။ အဆင့္ျမင့္ပညာရွင္မ်ားေပၚထြန္းေရးတြင္အေရးၾကီးသည့္အခ်က္ၾကီးမ်ားထဲမွေနာက္ဆံုးအခ်က္မွာ စာၾကည့္တိုက္မ်ားျဖစ္သည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္စာၾကည့္တိုက္မ်ားကိုတကၠသိုလ္မ်ားတြင္အထူးေငြကုန္ေၾကးက်ခံျပီးထား
သည္မွာအလြန္အားရစရာေကာင္းသည္။ဥာဏ္အေမွ်ာ္အျမင္အလြန္ၾကီးသည့္လုပ္ရပ္ျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္မ်ားသည္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား၏အဓိကပညာရွာမွီးရာေနရာမ်ား
ျဖစ္သည္။ စာၾကည့္တိုက္စံနစ္သည္အလြန္ပြင့္လင္းျပီးေက်ာင္းသားအရပ္သားမခြဲျခားဘဲမည္သူမဆိုစာၾကည့္ တိုက္တြင္းသို႔ဝင္ေရာက္ေလ့လာနိုင္သည္။ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၏ေပၚလစီသည္အထူးအတုယူစရာေကာင္းသည္။

၁။ ေက်ာင္းသားမ်ားအေနႏွင့္ေက်ာင္းသားကဒ္ျပားမ်ားျဖင့္စာၾကည့္တိုက္မွစာအုပ္စာတမ္းမ်ားကို
လ ႏွင့္ခ်ီ၍ငွားႏိုင္ခြင့္ရွိျခင္း။

၂။ မည္သည့္စာၾကည့္တိုက္မဆိုစာၾကည့္တိုက္တြင္းရွိစာအုပ္စင္မ်ားတြင္းသို႔အရပ္သားေက်ာင္းသား
မေရြးဝင္ေရာက္ျပီးမိမိဖတ္လိုေသာ စာအုပ္စာတန္းမ်ားကိုရွာေဖြရယူျပီးစာၾကည့္တိုက္တြင္းရွိ စားပြဲ ကုလားထိုင္မ်ားတြင္ထိုင္၍ဖတ္ရွဳႏိုင္ျခင္း။ အျပင္လူမ်ားအေနႏွင့္စာၾကည့္တိုက္တြင္းရွိစာအုပ္ကိုငွား ရမ္း လိုေသာ္စာၾကည့္တိုက္မွဴးမ်ားထံတြင္ မွတ္ပံုတင္၍ သတ္မွတ္ေငြေပးျပီးငွားႏိုင္သည္။

၃။ မိမိစာၾကည့္တိုက္တြင္မရွိသည့္စာအုပ္စာတမ္းမ်ားကိုလိုခ်င္ပါကစာၾကည့္တိုက္မွဴးထံအေၾကာင္း ၾကား၍ဝယ္ခိုင္းနိုင္ခြင့္ရွိသည္။ အကယ္၍မေစာင့္နိုင္ပါက (Inter Library Loan) စာၾကည့္တိုက္ အခ်င္းခ်င္းငွားရမ္းျခင္းသေဘာတူညီခ်က္အရစာအုပ္ရွိ ေသာစာၾကည့္တိုက္ကိုအေၾကာင္းၾကား
 ျပီး လွမ္း၍မွာယူငွားရမ္းႏိုင္သည္။

၄။ စာၾကည့္တိုက္တြင္းတြင္လိုအပ္ေသာစာရြက္စာတမ္းမ်ားကိုမိမိဖါသာအေၾကြထည့္၍ကူးယူနိုင္
 ေသာမိတၱဴကူးစက္မ်ားစာအုပ္စင္ေဒါင့္မ်ားတြင္ထားရွိေပးထားျပီးမည္သည့္စာကိုမဆို မိမိကူးယူလို ေသာစာမ်ားကိုစိတ္ၾကိဳက္ကူးယူနိင္ခြင့္ရွိသည္။

၅။ စာၾကည့္တိုက္တြင္းရွိကြန္ျပဴတာခန္းမ်ားတြင္ေက်ာင္းသားမ်ားအခ်ိန္မေရြးဝင္ေရာက္ျပီးအင္တာ နက္ကိုအသံုးျပဳႏိုင္သျဖင့္ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ရွိမည္သူႏွင့္မဆိုဆက္သြယ္ႏိုင္သလို၊ေလ့လာလို
ေသာ ဘာသာရပ္မ်ားကိုလည္းတားဆီးပိတ္ပင္ခံရမွဳမရွိဘဲေလ့လာႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။

၆။ အေရးၾကီးဆံုးအခ်က္မွာစာၾကည့္တိုက္မွဴးမ်ား၏အခန္းက႑ျဖစ္သည္။ မွီျငမ္းစားပြဲ (Reference Desk) ရွိစာၾကည့္တိုက္မွဴးမ်ား၏ တာဝန္မွာေက်ာင္းသားမ်ား၏လိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုျဖည့္ဆည္းေပးေရး ပင္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ေက်ာင္းသားမ်ားအျပင္၊ ျပင္ပမွလာေရာက္ေလ့လာသူမည္သူမဆိုကိုလိုအပ္သည့္
စာအုပ္စာတမ္းမ်ားကိုအကူအညီေတာင္းခံလာပါကရွာေဖြေပးျခင္း၊ ဘာသာရပ္အလိုက္ မည္သည့္စာအုပ္ စင္တြင္ရွိသည္ကိုညႊန္ ျပေပးျခင္း၊စာၾကည့္တိုက္တြင္းရွိဝင္ေရာက္သူမ်ား၏လိုအပ္ခ်က္ကိုျဖည့္
ဆည္းေပးရမည့္တာဝန္ကိုယူ ထားသူမ်ားျဖစ္သည္။ ကိုယ္အမူအရာႏွဳတ္အမူအရာခ်ိဳသာျပီးအလြန္ေဖၚေရြသူမ်ားျဖစ္သည္။ျပံဳးျပံဳး၊ ျပံဳးျပံဳး ႏွင့္ေက်ာင္း
သားမ်ားလိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုအားတက္ သ ေရာကြန္ျပဴတာမွေန၍ရွာေဖြေပးျခင္း၊ သြားရမည့္ေနရာကိုလမ္းညႊန္ေပးျခင္းတို႔ကိုစိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ေပးၾကသည္။

၇။ စာၾကည့္တိုက္မ်ားတြင္စာအုပ္စာတမ္းမ်ားငွားရမ္းျခင္း၊ ျပန္လည္လက္ခံယူျခင္းတို႔ကိုျပဳလုပ္ေသာ စားပြဲကိုCirculationdeskဟုေခၚသည္။ ေက်ာင္းသား၊အရပ္သားမ်ားကိုစာအုပ္စာတမ္းမ်ားရွာေဖြ 
 ေပးေသာစာၾကည့္တိုက္မွဴးမ်ားထိုင္ေနေသာစားပြဲကို Reference Desk ဟုေခၚသည္။ စာၾကည့္တိုက္တိုင္းတြင္လူအမ်ားသံုးရန္ခြင့္ျပဳထားေသာကြန္ျပဴတာအခန္းမ်ားရွိသျဖင့္ေက်ာင္း
သားမ်ားသာမဟုတ္အရပ္သားမ်ားပါေက်ာင္းသားမဟုတ္ေသာ္လည္းကိုယ္စိတ္ဝင္းစားရာကိုေလ့
လာႏိုင္ခြင့္ရွိသည္။

၈။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္စာၾကည့္တိုက္မ်ား၊တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္မ်ား ႏွင့္အသင္း အဖြဲ႔မ်ားမွဖြင့္လွစ္ထားေသာစာၾကည့္တိုက္မ်ားလည္းအမ်ားအျပားရွိသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္စာၾကည့္
 တိုက္မ်ားတြင္လည္းအသင္းဝင္ျပီးပါကစာၾကည့္တိုက္တြင္းရွိ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားကိုငွားယူႏိုင္ ခြင့္ရွိ သည္။ အသင္းဝင္ေၾကးေပးစရာမလိုဘဲမွတ္ပံုတင္ျပျပီးအသင္းဝင္ႏိုင္သည္။ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားအျပင္ ဗီဒီယိုေခြမ်ား၊ အသံသြင္း တိတ္ ေခြမ်ား လည္းငွားသည္။ စာၾကည့္တိုက္တိုင္းတြင္တူညီသည့္ အခ်က္ တခုမွာစာၾကည့္တိုက္တြင္းရွိမည္ သည့္စာအုပ္စင္သို႔မဆိုကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြခြင့္ ရွိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေလ့လာသူကုိယ္တိုင္စာၾကည့္တိုက္တြင္းရွိစာအုပ္စာတမ္းမ်ားကိုၾကည့္ရွဳခြင့္
ရွိသျဖင့္မူလကိုယ္ရွာေဖြလိုေသာစာအုပ္အျပင္မိမိေလ့လာလိုေသာဘာသာရပ္မွမိမိႏွင့္သက္
ဆိုင္ေသာအလားတူစာအုပ္စာတမ္းမ်ားကိုတျပံဳတေခါင္းၾကီးေတြ႔ႏိုင္ျပီးပိုမိုေလ့လာဖတ္ရွဴခြင့္ရရွိ
သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခါမိမိေလ့လာလိုေသာဘာသာရပ္ကိုက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ဖတ္ရွဳေလ့လာနိုင္သျဖင့္ဗဟုသုတ
ၾကြယ္ဝသူအဆင့္ျမင့္ပညာရွင္မ်ားျဖစ္လာၾကသည္မွာပြင့္လင္းေကာင္းမြန္ေသာစာၾကည့္တိုက္စံ
နစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

တိုင္းျပည္တခုတြင္ပြင့္လင္းေကာင္းမြန္ေသာစာၾကည့္တိုက္အမ်ားအျပားရွိျခင္းသည္ပညာေရး
တိုးတက္မွဳ၏အဓိကလိုအပ္ခ်က္ၾကီးပင္ျဖစ္သည္။

ကြ်နုပ္၏အေတြ႔အၾကံဳ

၁၉၆၉-၁၉၇၃ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝကတေန႔တြင္ရန္ကုန္ဝိဇၨာသိပၸံတကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္ ၾကီးသို႔သြား ေရာက္ျပီးစာၾကည့္တိုက္မွဴးထံတြင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္သတင္းစာမ်ားကိုဖတ္ ခ်င္သည့္ ေၾကာင္း ေတာင္းသည့္ အခါစာၾကည့္တိုက္ဝန္းထမ္းကအမည္ႏွင့္ေက်ာင္းသားကဒ္ကိုေတာင္း သည္၊ ထိုေနာက္ဘာေၾကာင့္ ၾကည့္ခ်င္သည္ကိုစာရြက္တြင္ေရးခိုင္းသည္။ ေနာက္အေၾကာင္းၾကားမည္ဟု ေျပာလႊတ္လိုက္သည္၊ 
 ေက်ာင္းျပီးသည့္အထိဘာအေၾကာင္းၾကားစာမွေရာက္မလာသလိုစာၾကည့္တိုက္ဝန္ထမ္း၏တင္း
မာေသာမ်က္ႏွာထားေၾကာင့္စာၾကည့္တိုက္သို႔ထပ္မေရာက္ေတာ့ေခ်။ ျမန္မာျပည္တြင္ေက်ာင္း
သားမ်ားစာၾကည့္တိုက္တြင္းရွိစာအုပ္စာတမ္းမ်ားကိုဝင္ေရာက္ၾကည့္ရွဳခြင့္လံုးဝမရွိေခ်၊ ထိုအေၾကာင္းအခ်က္ကလည္းလူေနမွဳအဆင့္အတန္းႏွင့္ဆိုင္ေနမည္လားဟုေတြး စရာရွိ သည္။စာၾကည့္တိုက္တြင္းသို႔ဝင္ေရာက္ျပီးမိမိလိုအပ္ေသာစာအုပ္စာတမ္းမ်ားကိုအေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား
ကဲ့သို႔ၾကည့္ခြင့္ေပးမည္ဆိုလွ်င္စာအုပ္ခိုးယူျခင္း၊စာရြက္မ်ားျဖဲယူျခင္းမ်ားကိုဘယ္လိုပံုစံႏွင့္တားဆီး
ၾကမလဲ။ ေပးအပ္ထားေသာအခြင့္အေရးေကာင္းကိုအလြဲသံုးစားမျပဳရန္ဘယ္လိုဥပေဒနည္းဥပေဒ
ေတြနဲ႔ ကာကြယ္မလဲဆိုသည္ကိုစဥ္းစာၾကရမည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္မဆလေခတ္အဆက္ဆက္၊ နဝတ/နအဖေခတ္အဆက္ဆက္စာရိတၱမ႑ိဳင္က်ိဳးေပါက္ပ်က္စီးေနခဲ့သည့္ျမန္မာ့လူမွဳေရး
အေဆာက္ အအံုၾကီးကိုျပန္လည္တည့္မတ္ရန္မွာလြန္စြာမွပင္ခက္ခဲမည္ဟုယံုၾကည္မိပါသည္။ သို႔ရာတြင္မမွိတ္မသံုၾကိဳးစားပါကတေန႔တြင္ကမၻာကေလးစားရေသာအက်င့္သိကၡာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ
 ပညာတတ္လူငယ္မ်ားေပၚထြန္းလာႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။

ထြန္းေအာင္ေက်ာ္

ဂ်ဴလိုင္ ၁၉ ရက္ ၊၂၀၁၂ ခုႏွစ္

ျပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေရႊ ့ႏိုင္သည္ ။