PEOPLE CAMPAIGN FORCES OF BURMA (P.C.F.B)

အာဏာရွင္ေတြဟာ elite management ဆိုတဲ့ ေရေပၚဆီ လူတန္းစား စီမံခန္႕ခြဲမွဳကို ကနဦးလုပ္ၾကတယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြက ေလ့လာေတြ႕ရွိခဲ့ၾကတယ္။ အဓိကကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္ေနသူေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ စီမံကိန္းထဲ ေရာက္ေအာင္ ရာထူးအာဏာ၊ ဥစၥာဓန၊ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး က်ံဳးသြင္းျခင္းပါ။ ဒီလိုလုပ္လာတဲ့အခါမွာ ႏိုင္ငံေရးဒိတ္ဒိတ္ၾကဲေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကေတာင္ လက္ခံလိုက္ျပီဆိုတဲ့ သတင္းစကားကို လူထုထဲ ျဖန္႕လိုက္တာနဲ႕ လူထုရဲ႕ အာဏာရွင္ဆန္႕က်င္ေရးစိတ္ေတြ ေလ်ာ့ပါးသြားမယ္လို႕ ယူဆၾကပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ 

(၂၀၀၉) ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလမွာ စစ္မွန္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ျမန္မာျပည္အနာဂတ္ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးတခုကို စာေရးသူ ေရးသားဖူးပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးက ျမန္မာျပည္ အနာဂတ္ ဆိုတဲ့ အခန္းက႑မွာ (၂၀၁၀) ေရြးေကာက္ပြဲျပီးသြားျပီး အစိုးရသစ္တခု တက္လာတဲ့အခါ ျပည္တြင္းျပည္ပ မွာ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အေျခအေနေတြကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီက႑ကို ထုတ္ႏွဳတ္ျပီး (၂၀၁၀) ေရြးေကာက္ပြဲ အလြန္ ျမန္မာျပည္ အေနနဲ႕ ျပန္လည္ျဖန္႕ေ၀ပါတယ္။ လက္ရွိအေျခအေနေတြနဲ႕ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

(၂၀၀၉) ခုႏွစ္တြင္ သံုးသပ္ခဲ့ေသာ (၂၀၁၀) ေရြးေကာက္ပြဲအလြန္ ျမန္မာျပည္

ဒီလိုနဲ႔ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ား ျပိဳကြဲေရး၊ စစ္တပ္ကို အသံုးခ်ျပီး စစ္အာဏာရွင္မ်ားရဲ႕ အနာဂတ္ ေကာင္းစားေရး၊ legitimacy ရရွိေရးေတြကို ရည္ရြယ္ျပီး ထြက္ေပၚလာတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျချပဳ အာဏာရွင္ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီး ျပီးဆံုးသြားတဲ့အခါ အနာဂတ္ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္သလဲ ဆိုတာကို တြက္ဆၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။

အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲေတြ ထြက္ေပၚလာတဲ့အခါ အာဏာာရွင္ေတြကို ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ အတိုက္အခံ အင္အားစုေတြ အၾကားမွာ အက္ေၾကာင္းေတြ ျဖစ္မယ္၊ အဖြဲ႔ေတြ ျပိဳကြဲမယ္၊ တဦးနဲ႔တဦး မယံုၾကည္မႈေတြ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ အမွန္တရားတရပ္ တရပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာမွ အေနာက္အုပ္စုက political liberalization လမ္းေၾကာင္းကိုပဲ ဦးစားေပးလာတဲ့အခါ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြအၾကားမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ပ်က္သုဥ္းေရး၊ လူထုတိုက္ပြဲဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြကို စကားဟဟေတာင္ မေျပာရဲေတာ့ပဲ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲကို ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမွဳရဲ႕ တစိတ္တပိုင္းအျဖစ္ လက္ခံေရး ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြကပဲ ေပၚထြက္လာမယ္လို႕ ပညာရွင္ေတြ ဆန္းစစ္ထားၾကတာကလဲ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ အမွန္တရားတရပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုဆိုလိုက္တာနဲ႔ပဲ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး ဆိုတဲ့ လမ္းစဥ္ၾကီးက လူထုထဲကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာလား ဆိုတာကေတာ့ လံုး၀ မဟုတ္ပါဘူး။

“မတရားမွဳသည္ ဥပေဒျဖစ္လာေသာအခါ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ျခင္းသည္ တာ၀န္တရပ္ျဖစ္သည္“ တဲ့။

ဒါဟာ ကမၻာတ၀ွမ္းက လူထု ေတာ္လွန္ေရးေတြမွာ လက္ကိုင္စြဲခဲ့တဲ့ ဥပေဒသ တရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဖိႏိွပ္မွဳဆိုတာ ရွိေနသေရြ႕ ပုန္ကန္ထၾကြမႈေတြ ဆိုတာကလဲ ရွိေနစျမဲပါပဲ။ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစု တရပ္ ျပိဳလဲက်တာနဲ႔ အင္အားစုအသစ္ေတြကလဲ ထြက္ေပၚလာစျမဲပါပဲ။ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ ေ၀၀ါးမွဳ ရွိလာတာနဲ႔ ျပတ္သားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြက ေပၚေပါက္လာစျမဲပါပဲ။ လူထုကို ကိုယ္စားျပဳဖို႔ လူထုက ေရြးခ်ယ္ထားသူေတြဟာ လူထုကို ကိုယ္စားမျပဳေတာ့တာနဲ႔ လူထုက လက္မခံေတာ့ပါဘူး။ အာဏာဆိုတာ ျပည္သူ႕ဆီကပဲ သက္ဆင္းပါတယ္။ ျပည္သူလူထုဟာ သမိုင္းအဆက္ဆက္မွာ တာ၀န္ေက်ခဲ့တယ္။ မတရားမွဳကို ေခါင္းငံု႕မခံဘူး။ ဒါေတြကို ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရး သမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။

၁၉၂၀ ကာလေတြမွာ ဂ်ီစီဘီေအ ေပၚေပါက္လာတယ္။ လူထုလွဳပ္ရွားမွဳၾကီးရဲ႕ တပ္ဦးအဖြဲ႕ၾကီးအျဖစ္ လူထုက အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ မၾကာပါဘူး။ ၁၉၂၂ ေရာက္ေတာ့ ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး စကားလံုးေလးနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕အာဏာရွင္က မ်က္စပစ္လိုက္တာနဲ႔ ဂ်ီစီဘီေအလဲ ႏွစ္ျခမ္းကြဲပါေလေရာ။ ၁၉၂၉ လဲ ေရာက္ေရာ ဂ်ီစီဘီေအ အသင္းၾကီး ေလးစိပ္ေလာက္ ကြဲေနခဲ့ျပီ။ ႏိုင္ငံေရးဒိတ္ဒိတ္ၾကဲ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ လူထုမ်က္ႏွာကို မၾကည့္ၾကပဲ အာဏာေနာက္၊ ဥစၥာဓနေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ျပီး အာဏာအေ၀မတည့္ၾကနဲ႔ အမတ္ႏြံနစ္လိုက္ၾကပံုမ်ား လူၾကားမေကာင္း၊ သူၾကားမေကာင္း။ ဆရာၾကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္း ကေတာင္ “ေတာင္က်ေရႏြားႏွစ္ေကာင္ မ၀သလိုပ၊ ေမာင္ဘေဘ ငါးေထာင္ မရေသာ္ေၾကာင့္“ လို႔ စာခ်ိဳးေရးရတဲ့ အထိကို ေရြးေကာက္ပြဲႏြံ၊ အမတ္ႏြံနစ္ျပီး အာဏာေနာက္၊ ဥစၥာေနာက္ လိုက္ခဲ့ၾကတာကလား။ ဒီအခ်ိန္မွာ လူထုဘာလုပ္ခဲ့ၾကသလဲ။ အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရး၊ လံုး၀လြတ္လပ္ေရးကို ေတာင္းဆိုခဲ့တဲ့ သခင္သေသာင္းဦးေဆာင္တဲ့ တို႕ဗမာ အစည္းအရံုးၾကီးကို အားရပါးရ ၀ိုင္း၀န္းေထာက္ခံခဲ့ၾကပါေရာလား။ ဒိုင္အာခီ အမတ္ေတြ ပါလီမန္ထဲ၀င္ျပီး နယ္ခ်ဲ႕ေတြ ေျပာသမွ် ေခါင္းေပါင္းစ တလူလူနဲ႔ ေခါင္းေတာ္ညိမ့္ေနၾကခ်ိန္မွာ “ကမၻာမေၾက၊ ဗမာတေတြ၊ ဒါ-ဒို႔ေျပ၊ ဒါ-ဒို႔ေျမ၊ ဒါ ငါတို႕ေျပ“ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြက ေတာေရာျမိဳ႕ပါ မက်န္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနခဲ့ျပီ။ လံုး၀လြတ္လပ္ေရး ေတာင္းဆိုသံေတြက ပါလီမန္နဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕ အာဏာရွင္အသိုင္းအ၀ိုင္းကလြဲရင္ လူတိုင္းရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ စြဲထင္ေနခဲ့ျပီ။

အာဏာရွင္ေတြဟာ  elite management ဆိုတဲ့ ေရေပၚဆီ လူတန္းစား စီမံခန္႕ခြဲမွဳကို ကနဦးလုပ္ၾကတယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြက ေလ့လာေတြ႕ရွိခဲ့ၾကတယ္။ အဓိကကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္ေနသူေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ စီမံကိန္းထဲ ေရာက္ေအာင္ ရာထူးအာဏာ၊ ဥစၥာဓန၊ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး က်ံဳးသြင္းျခင္းပါ။ ဒီလိုလုပ္လာတဲ့အခါမွာ ႏိုင္ငံေရးဒိတ္ဒိတ္ၾကဲေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကေတာင္ လက္ခံလိုက္ျပီဆိုတဲ့ သတင္းစကားကို လူထုထဲ ျဖန္႕လိုက္တာနဲ႕ လူထုရဲ႕ အာဏာရွင္ဆန္႕က်င္ေရးစိတ္ေတြ ေလ်ာ့ပါးသြားမယ္လို႕ ယူဆၾကပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ အာဏာရွင္နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြပဲ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေရးကံၾကမၼာကို ဆံုးျဖတ္မယ္။ ဒါကို လူထုက လက္ခံရမယ္ဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးပါ။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြ ေပၚလြင္ေစဖို႔အတြက္ elite democratization process နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ေဟာေျပာပြဲေတြ၊ အစည္းအေ၀းေတြက ဟန္ခ်က္ညီ ထြက္ေပၚရပါတယ္။ ဒါကို အခ်ိဳ႕ကလဲ ေဘာလံုးပြဲနဲ႕ ဥပမာေပးတတ္ၾကပါေသးတယ္။ လူထုက ပြဲၾကည့္ပရိသတ္သာ ျဖစ္တယ္။ တကယ္အရွံဳး၊ အႏိုင္၊ သေရက်တာေတြက ကြင္းထဲက ေဘာလံုးသမားေတြနဲ႕ ဆိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးပါ။

ဒါေပမယ့္ ျပည္သူလူထုဟာ ေဘာလံုးပြဲကို သက္ေတာင့္သက္တာ ထိုင္ၾကည့္ေနရတဲ့ ပရိသတ္မဟုတ္ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရးကာလတေလွ်ာက္လံုးမွာ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးရဲ႕ ေသြးေတြ၊ ေခ်ြးေတြ၊ ႏွလံုးေသြးစက္ေတြ ရင္းထားရတာ။ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္က်တဲ့ ဖခင္တေယာက္ကို တေန႕ေတြ႕ရမွာပဲ လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေလးတေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္၊ သမီးငယ္ေလး မုဒိမ္းက်င့္သတ္ျဖတ္ခံရလို႕ ႏွလံုးကြဲေအာင္ခံစားေနရတဲ့ မိအို၊ ဖအိုေတြရဲ႕ ငိုေၾကြးေနတဲ့ ႏွလံုးသား၊ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ လင္ေယာက်္ားေတြ၊ ဇနီးသည္ေတြ၊ ခ်စ္သူေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း က်ဆင္းေနတဲ့ ဇနီးမယားေတြ၊ လင္ေယာက်္ားေတြ၊ ခ်စ္ၾကင္နာသူေတြရဲ႕ မ်က္ရည္စက္ေတြ၊ ေဆးရံုေပၚမွာ ေဆး၀ါး၀ယ္ဖို႕ မတတ္ႏိုင္လို႕ မေသသင့္ပဲ ေသရတဲ့ အေမ့အေလာင္းကို ဖက္ျပီး ငိုင္ေနရတဲ့ သားသမီးေတြရဲ႕ အသက္မဲ့မ်က္ႏွာ၊ ဆာေလာင္ျပီး ငိုေၾကြးေနတဲ့ ကေလးငယ္ေလးကို အဆာေျပေက်ြးစရာ ဘာမွ မရွိလို႔ အံၾကိတ္ရင္း ခံစားေနရတဲ့ ဖခင္တေယာက္ရဲ႕ လက္သီးဆုပ္၊ ရြယ္တူေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ကေလးေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း ၀မ္းနည္းေနတဲ့ လမ္းေဘးက သူေတာင္းစားကေလးငယ္ေလးရဲ႕ ရင္ထဲက စကားသံေတြ၊ မ်က္စိေရွ႕မွာ ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ေနတာကို ျမင္ထားရတဲ့ လူထုရဲ႕ နာက်ည္းမွဳေတြ။

ဒါေတြဟာ “လူထုၾကီးေရ။ ခင္ဗ်ားတို႔ အားလံုးကို ေမ့ထားလိုက္ၾကေတာ့။ က်ဳပ္တို႔က အားလံုးကို သင္ပုန္းေခ်ျပီး အမ်ိဳးသားသင့္ျမတ္ေရးပဲလုပ္မယ္“ လို႕ စကားေလးတခြန္းေျပာလိုက္တာနဲ႕ ျပီးဆံုးသြားမယ့္ အရာေတြ မဟုတ္ဘူး။ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး တကယ္ျဖစ္သြားဖို႕ဆိုတာ ပါလီမန္ထဲ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ေရာက္သြားရံု၊ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲျပီးသြားရံုေလာက္နဲ႕ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အရာမဟုတ္ဘူး။ ျဖစ္ျပီးသြားခဲ့တဲ့ အမွန္တရားေတြ၊ တာ၀န္ရွိသူေတြကို လူထုအၾကားမွာ ေဖာ္ထုတ္ျပရမယ္။ ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြဟာ လူထုကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ရမယ္။ စနစ္ရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြကို စနစ္ရဲ႕သားေကာင္ေတြက နားလည္ခြင့္လႊတ္မွဳရွိလာေအာင္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ရမယ္။ ေတာင္အာဖရိကမွာ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္နဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမွဳ စတင္ျပီးေတာ့မွ အမွန္တရားႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးေကာ္မရွင္ (Truth and Reconciliation Commission) ဆိုတာ ထြက္ေပၚလာတာျဖစ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ဒီေကာ္မရွင္က ၾကားျဖတ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ (interim constitution) ရဲ႕ final clause ျဖစ္တဲ့ “ျပစ္ဒဏ္ေပးတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို သိနားလည္မွဳ လိုအပ္တယ္။ လက္စားေခ်ဖို႕ မဟုတ္ေပမယ့္ မွားယြင္းမွဳအတြက္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္တာ၊ ေလ်ာ္ေၾကးေပးတာေတြ ျပဳလုပ္ဖို႕ လိုအပ္တယ္“ ဆိုတဲ့ အခ်က္အေပၚမွာ မူတည္ထြက္ေပၚလာတာျဖစ္ပါတယ္။



အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ကာလေတြမွာ လူထုရဲ႕ စိတ္အနာေတြကို ကုစားဖို႕ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္။ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆိုတာ ေတာင္းဆိုေနရတဲ့ စကားလံုး မဟုတ္ဘူး။ လုပ္ေဆာင္ရတဲ့ အလုပ္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ပ႗ိပကၡေတြျပီးဆံုးျပီးမွ ေဖာ္ေဆာင္ရတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္တယ္။ နအဖကို ေတာင္းဆိုရေအာင္ နအဖေရးဆြဲအတည္ျပဳထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ ဒီလိုျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ စာပိုဒ္တပိုဒ္တေလ၊ လိုက္ေလ်ာမွဳတစံုတရာမ်ား ရွိေနတာမွ မဟုတ္ေသးတာကလား။ ဒီလိုမဟုတ္ပဲ အတိတ္ကိုေမ့လိုက္ဖို႕၊ သင္ပုန္းေခ်ဖို႕၊ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးလုပ္ဖို႕ ဆိုတာက ဘာနဲ႕ သြားတူသလဲဆိုရင္ နယ္ခ်ဲ႕ေခတ္တုန္းက ေက်းရြာသူေလးကို ျမိဳ႕ပိုင္သားက ေစာ္ကားလိုက္တဲ့အခါ သူၾကီးက ၾကား၀င္ျပီး “ငါက ရြာအၾကီးအကဲအေနနဲ႕ ဆံုးျဖတ္ေပးမယ္။ ျပီးတာေတြလဲ ေမ့လိုက္ၾကေတာ့။ မဟုတ္ရင္ နင္ကလဲ မိန္းကေလးဆိုေတာ့ ရပ္ေက်ာ္ရြာေက်ာ္ျဖစ္ျပီး သိကၡာက်မယ္။ ဟိုဘက္ကလဲ ျမိဳ႕ပိုင္သား။ အာဏာရွိတဲ့မင္းေတြ။ ဖက္ျပိဳင္ဖို႕ မၾကိဳးစားပါနဲ႕“ လို႕ ေျပာေနတာနဲ႕ တူတယ္။ အဲဒီလို ဆိုလိုက္တာနဲ႕ ရြာလူထုက ျမိဳ႕ပိုင္သားရဲ႕ ျပစ္မွဳကို ေက်နပ္သြားေရာတဲ့လား။ မေက်နပ္တဲ့အျပင္ နယ္ခ်ဲ႕ရဲ႕ ဖိႏွိပ္ေစာ္ကားမွုေတြကို ပိုျပီး ျမင္လာၾကေတာ့တာပါပဲ။ သူၾကီးကိုက်ေတာ့ ဘယ္လိုအမည္တပ္ပါသတဲ့လဲ။ “နယ္ခ်ဲ့ အလိုေတာ္ရိ“ လို႕ အမည္တပ္ပါတယ္။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာလဲ ဒီအတိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ေတြက အမ်ိဳးသားသင့္ျမတ္ေရးကို အသာထားလို႕ စစ္က်ြန္စနစ္ ရွင္သန္ခိုင္မာေရး၊ အာဏာရွင္သားစဥ္ေျမးဆက္ေကာင္းစားေရးေတြအတြက္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို သူတို႕စိတ္ၾကိဳက္ ေရးဆြဲျပီးမွ မဲလိမ္၊ မဲခိုးျပီး အတည္ျပဳထားတာ ျဖစ္တယ္။ စကားကမ္းလွမ္းမွဳ၊ လိုက္ေလ်ာမွဳေလးေတြ ဆိုတာက သူတို႕ဘက္က ပိုင္ျပီဆိုေတာ့မွ elite management process ျဖစ္တဲ့ ေရေပၚဆီ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲေတြ၊ အာဏာရွင္အလိုက် အေတြးအေခၚ ႏြံထဲေတြ က်ံဳးသြင္းယူတဲ့ စီမံခန္႕ခြဲေရးျဖစ္စဥ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတာပဲျဖစ္တယ္။ ဒါကို မျမင္ပဲ “ေမာင္ေမာင္ေခၚတိုင္း ဗ်ာလိုက္ထူး“ လို႕ကေတာ့ “အာဏာရွင္အလိုေတာ္ရိ“ ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို လူထုက လည္ပင္းမွာ စြပ္ေပးလာၾကမွာပဲ ျဖစ္တယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ စစ္မွန္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ စစ္မွန္တဲ့ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးေတြ မဟုတ္တာေၾကာင့္ လူထုနဲ႕အတူလက္တြဲျပီး အာဏာရွင္ကို ဆန္႕က်င္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကလဲ စဥ္ဆက္မျပတ္ဆက္ထြက္ေနဦးမွာ အေသအခ်ာပဲ။ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲေတြဟာ ေရေပၚဆီ ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြကို လူထုနဲ႕ ခြဲထုတ္ျပီး ရာထူးအာဏာ၊ ဥစၥာႏြံထဲ ႏွစ္လိုက္တာနဲ႕ ႏြံထဲမွာ အနစ္မခံၾကတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြနဲ႕ ျပည္သူလူထုနဲ႕ဟာ ပိုျပီး ပူးေပါင္းမိလာၾကမွာပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာဏာရွင္ ေရြးေကာက္ပြဲအလြန္ ကာလေတြမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႕က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္ကေတာ့ ရွိေနဦးမွာပဲျဖစ္သလို၊ ေတာ္လွန္ေရး လွဳပ္ရွားမွဳေတြကလဲ ရွိေနဦးမွာပဲ ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုႏိုင္တယ္။

အာဏာရွင္ေတြဟာ ပင္မေဒါက္တိုင္ၾကီးျဖစ္တဲ့ စစ္တပ္ေဒါက္တိုင္ျပိဳလဲမွဳကို အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပျပီး ထိန္းသိမ္း ေျဖရွင္းေလ့ရွိတယ္လို႕ ေရွ႕ပိုင္းမွာ ဆိုခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္ဟာ ျပည္သူနဲ႕ ပူးေပါင္းသြားခ်ိန္မွာ စစ္တပ္ေဒါက္တိုင္ ျပိဳလဲပါတယ္။ နအဖစစ္အာဏာရွင္ေတြက ပါလီမန္ထဲကို စစ္ဗိုလ္အမတ္ေတြ ထည့္လိုက္တာဟာ ျမားတစင္းထဲနဲ႕ ဌက္ႏွစ္ေကာင္ ပစ္ခ်လိုက္တာပါ။ အာဏာဆိုတာ လူေတြရဲ႕ သည္းေျခၾကိဳက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ တပ္တြင္းမွာလဲ အာဏာရူး၊ အမတ္ရူးေတြရဲ႕ အျပိဳင္အဆိုင္ေတြ ေပၚလာၾကဦးမွာပါ။ တခါ စစ္ဗိုလ္အမတ္ေတြ တပ္ထဲ ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာလဲ အမတ္မဟုတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႕ တပ္ထဲမွာ သေဘာထားအကြဲေလးေတြ ျဖစ္ၾကဦးမွာပါ။ ဒီလိုအခ်ိန္ေလးေတြမွာ အမတ္ရူးတဲ့ ဗိုလ္ကလဲ အမတ္ျဖစ္ဖို႕ တပ္မေတာ္အၾကီးအကဲၾကီးေတြကို ကပ္ရ၊ ဖားရ ျဖစ္ၾကမယ္။ တပ္တြင္းမွာလဲ သေဘာထားအကြဲေလးေတြနဲ႕ တပ္မေတာ္တြင္းစည္းလံုးညီညြတ္ေရး ဖရိုဖရဲေတြျဖစ္မယ္။ ရာထူး၊ အာဏာေတြမွာ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ သာယာၾကမယ္။ ေအာက္ေျခက တပ္သားေတြနဲ႕ အရာရွိေတြအၾကားမွာ ကြာဟမွဳ သိပ္ၾကီးမယ္။ ရာထူးအာဏာစည္းစိမ္ေတြေၾကာင့္ ျပည္သူဘက္က ရပ္တည္တဲ့ တပ္မေတာ္ျဖစ္လာဖို႕ ရာခုိင္ႏွဳန္းက ေတာ္ေတာ္နည္းသြားပါမယ္။ တပ္ခ်ဳပ္ၾကီးအလုိက်တပ္မေတာ္သာ ျဖစ္ေနပါမယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ တပ္မေတာ္က သူ႕အလုပ္ကို သူမလုပ္ပဲ ႏိုင္ငံေရးအာဏာမွာ ကန္႕လန္႕ကန္႕လန္႕ ၀င္လုပ္ေနေတာ့ ျပည္သူေတြက မ်က္မုန္းက်ိဳးၾကပါမယ္။ ျပည္သူနဲ႕ စစ္တပ္ၾကား ဘယ္လိုမွ ေပါင္းစည္းလို႕ မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ စည္းေတြ ျဖစ္လာကုန္မယ္။ ဒီလိုျဖစ္လာေလေလ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္နဲ႕ အနာဂတ္ဘ၀ လွပေလ လို႕ သူတို႕ယူဆၾကပါတယ္။ မ်က္ျဖဴဆိုက္ေလ၊ ဆရာၾကိဳက္ေလ ဆိုတာမ်ိဳးပါ။

ဒါေပမယ့္ တပ္မေတာ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အက္ေၾကာင္းဟာ ရာထူးအာဏာေတြအေပၚမွာပဲ အေျခခံျပီး ရွိေနတဲ့ အက္ေၾကာင္း မဟုတ္ပါဘူး။ အထင္ရွားဆံုး အက္ေၾကာင္းၾကီးက အမိန္႕နာခံမွဳနဲ႕ လူသားပီသစြာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ေတြးေခၚမွဳ ဆိုတဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေပၚမွာ မူတည္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္သား ေတြဟာ ျပည္သူလူထုဆိုတဲ့ မိခင္ဆီက ေမြးဖြားလာခဲ့ၾကတဲ့ အေမ့သားေတြပါ။ ရာထူးအာဏာ၊ ဥစၥာေတြေၾကာင့္ ဘ၀ေမ့ျပီး အေမအိုၾကီးကို ေျခေထာက္နဲ႕ ကန္တတ္သူေတြ ရွိသလို၊ အေမအိုကို အလုပ္အေက်ြးျပဳခ်င္ေနၾကတဲ့ သားေကာင္းရတနာေတြလဲ ရွိေနဆဲပါပဲ။ ဒီလိုသားေကာင္းရတနာေတြဟာ အခ်ိန္ကာလတခုမွာ အမိန္႕နာခံမွဳဆိုတဲ့ တံတိုင္းၾကီးကို ေက်ာ္လႊားျပီး အေမ့ရင္ခြင္ကို ျပန္ခိုလွံဳလာၾကဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေမအိုၾကီးရဲ႕ အႏၱရာယ္ေတြကို ကာကြယ္ေပးလာၾကဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေမအိုၾကီးနဲ႕ တူတဲ့ ျပည္သူလူထုဟာ ဒီအခ်ိန္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ အေမ့ရင္ခြင္ကို ခိုလွံဳလာမယ့္ သားေကာင္းရတနာေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကပါတယ္။ သေဘာထားၾကီးျပီး ခြင့္လႊတ္တတ္တဲ့ အေမ့ေမတၱာ၊ ေစတနာေတြကို တခ်ိန္မွာ သားေတြ နားလည္လာၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလမွာ ျပည္သူလူထု၊ အေမ့ရင္ခြင္ဆီျပန္လာတဲ့ တပ္မေတာ္နဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြက တဘက္၊ ေဒ၀ဒတ္ကို ဆရာတင္ျပီး ကာကြယ္ေပးေနတဲ့ တပ္မေတာ္သားအခ်ိဳ႕နဲ႕ လူထုေစတနာကို ေစာ္ကားျပီး အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး လွဳပ္ရွားမွဳၾကီးကို သစၥာေဖာက္တဲ့ အာဏာရွင္အလိုေတာ္ရိေတြက တဘက္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရမွုေတြ ရွိလာၾကဦးမွာ မလြဲေသခ်ာပါပဲ။


အနာဂတ္ျမန္မာျပည္မွာ ေနာက္ထပ္ျဖစ္လာႏိုင္တာကေတာ့ legitimacy နဲ႕ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ေတြက “အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲေလးေတြ က်င္းပလိုက္ရရင္ျဖင့္ legitimacy ေတာ့ရျပီ၊ ျပည္ပက အေရးယူမွုေတြေတာ့ ရပ္ျပီ၊ ျပည္ပရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳေတြ၊ ကူညီေထာက္ပံ့မွုေလးေတြ ၀င္လာလို႕ေတာ့ျဖင့္ တို႕ရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြ ေထာင္ထားတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ အက်ိဴးအျမတ္ရျပီ၊ အရိုးအရင္းကိုက္ဖို႕ ေမြးထားတဲ့ အဖြဲ႕ေလးေတြကလဲ တို႕ကို ေတာ့ သစၥာရွိရွိနဲ႕ တြယ္ေႏွာင္ေနေတာ့မယ္။ အရိုးအရင္းကိုက္တဲ့ အဖြဲ႕ေလးေတြလဲ အမ်ားၾကီး ေပၚလာဦးမယ္။ အဖြဲ႕ေတြအခ်င္းခ်င္းလဲ ခ်ၾကဦးမယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ သူတို႕ဘာသာရွဳပ္ေနျပီး တို႕ကို ဆန္႕က်င္ဖို႕ ကိစၥ ေတြးျဖစ္ၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး“ လို႕ ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ၂၀၁၀ အလြန္ကာလ အိပ္မက္ၾကီးေတြ မက္ျပီး၊ အိပ္မက္ထဲ အႏိုင္ဂိုးသြင္းလိုက္ရတဲ့ ေဘာလံုးသမားမ်က္ႏွာနဲ႕ ဆန္႕ဆန္႕ၾကီးျပံဳးျပီး အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ျဖစ္ရပ္ေတြဆိုတာ အိပ္မက္နဲ႕ မတူညီႏိုင္ပါဘူး။

အာဏာရွင္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းထားသလို အက်ိဳးအျမတ္ေတြ ရမွာကလဲ အေသအခ်ာပဲ။ အရိုးအရင္းကိုက္တဲ့ အဖြဲ႕ေတြသာ မကပဲ၊ အန္ဖတ္ထဲ အသားစေလးမ်ား ရွိဦးမလားဆိုျပီး ရွာၾကတဲ့ အဖြဲ႕ေတြလဲ ထြက္လာဦးမွာပဲ။ အဖြဲ႕ေတြအခ်င္းခ်င္း အေ၀မတည့္ပဲ အျပိဳင္အဆိုင္ေတြလဲ ျဖစ္ၾကဦးမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ legitimacy ဆိုတာ ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳ (trust) နဲ႕ ထိေရာက္မွဳ (Effectiveness) ေပၚမွာ မူတည္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

legitimacy ဆိုတာ ျပည္ပက ေထာက္ပံ့မွဳေတြ ၀င္လာရံု တခုတည္းနဲ႕ ရလာႏိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ legitimacy နဲ႕ အတူ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳ (trust) ကပါ တျပိဳင္တည္းတြဲေနတာျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို လူထုက မဲမေပးပဲေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ျခိမ္းေခ်ာက္ခံရလို႕ မဲေပးရသည္ျဖစ္ေစ လူထုရင္ထဲက အသိအမွတ္မျပဳပါဘူး။ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ အစိုးရကိုလဲ ျပည္သူ႕အစိုးရလို႕ လူထုက အသိအမွတ္မျပဳပါဘူး။ ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳ မရွိပါဘူး။

အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲဟာ မွန္ကန္တဲ့ စနစ္ကို ဖန္တီးေပးႏိုင္တာ မဟုတ္ပဲ အာဏာရွင္ မ်ိဳးေစ့ေတြ ခ်ေပးေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ အစိုးရဟာ လူထုရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳ မရမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳနဲ႕ ယွဥ္ျပီး ထြက္ေပၚလာတာ မဟုတ္တဲ့ legitimacy ဆိုတာကလဲ စကၠဴက်ားတခုပဲ ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာတယ္။ Legitimacy နဲ႕ ယွဥ္တြဲေနတဲ့ ေနာက္ထပ္အခ်က္တခုကေတာ့ ထိေရာက္မွဳရွိျခင္း (Effectiveness) ပါ။ ႏိုင္ငံတခုမွာ ရွိတဲ့ အစိုးရတရပ္ရဲ႕ ရပ္တည္ႏိုင္မွဳဟာ တရား၀င္မွဳနဲ႕ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွဳ ေတြအၾကားက ဆက္ႏြယ္မွဳေပၚမွာ မူတည္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္ Lipset က ဆိုထားပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ တက္လာတဲ့ အစိုးရမို႕ တရား၀င္အစိုးရလို႕ ေခၚတြင္ႏိုင္ေပမယ့္ တိုင္းျပည္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္မွဳ မရွိရင္ ေရရွည္မွာ ရပ္တည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ လူထုက ျဖဳတ္ခ်တာ၊ အာဏာသိမ္းတာေတြ ျဖစ္လာတတ္ေလ့ရွိတယ္။

ဥပမာဆိုရရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပထစ အစိုးရဟာ တရား၀င္မွဳရွိခဲ့ေပမယ့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ေဆာင္မွဳ အားနည္းတယ္။ အရပ္ဘက္- စစ္ဘက္ ဆက္ဆံေရးကို ေသခ်ာ မထူေထာင္ႏိုင္ဘူး။ တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြထက္ အကြဲကြဲအျပဲျပဲနဲ႕ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကတယ္။ လူထုက သူတို႕အေပၚ ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳ နည္းလာတယ္။ တရား၀င္အစိုးရဟာ ကမၻာနဲ႕အ၀ွမ္းျဖစ္ေနတဲ့ cycle of military dictatorship ကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္မယ့္ ယႏၱရားေတြ မက်င့္သံုးႏိုင္ၾကဘူး။ civilian rule ကို အားေကာင္းလာေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာသိမ္းတာ ခံခဲ့ရတာပဲျဖစ္တယ္။ တခါ မဆလ အစိုးရမွာက်ေတာ့လဲ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ တက္လာတဲ့ အစိုးရျဖစ္တာေၾကာင့္ legitimacy ရွိတယ္လို႕ ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ မဆလအစိုးရကို လူထုက ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳမရွိဘူး။ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာလဲ အေၾကာက္တရားနဲ႕ ဖိႏွိပ္ႏိုင္တာပဲ ရွိျပီး တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို မႏိုင္နင္းဘူး။ မဆလအစိုးရလက္ထက္မွာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး အေျခအေနေတြဟာ တစတစ ယိုယြင္းပ်က္စီးလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ လူထုတိုက္ပြဲေတြ ထြက္ေပၚလာေတာ့ တမဟုတ္ခ်င္း မဆလ အစိုးရျပဳတ္က်သြားတာပဲ ျဖစ္တယ္။

ဒီေတာ့ တရား၀င္မွဳနဲ႕အတူ ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳနဲ႕ အစိုးရတာ၀န္ေတြ ထိထိေရာက္ေရာက္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မွဳ ဆိုတာေတြကပါ အစိုးရတခု ရပ္တည္ေရးအတြက္ အေရးၾကီးတယ္လို႕ ဆိုရမွာ ျဖစ္တယ္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ တက္လာတဲ့ အစိုးရဟာလဲ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ တက္လာတဲ့ အစိုးရျဖစ္တဲ့အတြက္ တရား၀င္မွဳေတာ့ ရွိမွာအမွန္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူထုရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳ မခံရတာရယ္၊ အစိုးရတာ၀န္ေတြ ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္တာရယ္ေၾကာင့္ တခ်ိန္မွာ လူထုက ဆန္႕က်င္တာ (သို႕မဟုတ္) စစ္အာဏာရွင္ေတြက အာဏာသိမ္းတာေတြ ခံၾကရဦးမွာပဲ ျဖစ္တယ္။ “ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုဆိုရလဲ၊ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမားပီပီ ခင္ဗ်ားက မေကာင္းတာေတြပဲ ေျပာေနတာပဲ“ လို႕ က်ြန္မကို ေမးလာခဲ့ရင္ အေျဖရွိတယ္။ က်ြန္မဘာေၾကာင့္ ဆိုရလဲ ဆိုေတာ့ ၂၀၁၀ အာဏာရွင္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အတည္ျပဳျခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ လမ္းျပေျမပံု အဆင့္တခုပါလို႕ နအဖစစ္အာဏာရွင္ေတြက ေၾကညာထားခဲ့လို႕ပဲျဖစ္တယ္။

၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္ေတြ ပါလီမန္မွာ ပါ၀င္ေနတယ္။ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရဲ႕ အခန္းက႑ကို ျမွင့္တင္ထားတယ္။ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အင္မတန္ မြန္ျမတ္သန္႕စင္လွတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးအခန္းက႑ကို သီးျခားရပ္တည္မွဳ မေပးထားပဲ ႏိုင္ငံေရးထဲ ဆြဲထည့္ထားတယ္။ စစ္အာဏာသိမ္းမွဳေတြကို အားေပးအားေျမွာက္တဲ့ အခ်က္ေတြ ပါ၀င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရအဖြဲ႕တခုရဲ႕ ထိထိေရာက္ေရာက္ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံမွဳေတြမွာ အခက္အခဲေတြျဖစ္မယ္။ စစ္အာဏာ သိမ္းမွဳေတြဆီ ျပန္ျပီး ဦးတည္သြားႏိုင္တယ္။ ေနာက္တခ်က္က ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး အေျခအေနေတြနဲ႕ ပတ္သက္တယ္။ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေန ယိုယြင္းပ်က္စီး မွဳေတြဟာ အေမရိကန္အစိုးရရဲ႕ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳေၾကာင့္ပါလို႕ မ်က္စိစံုမွိတ္ျပီး ေအာ္ဟစ္ေနၾကသူေတြ ရွိတယ္။ ဒီလိုေအာ္ဟစ္ေနသူေတြဟာ ကာကြယ္ေရးအသံုးစရိတ္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ေႏွာင့္ေႏွးမွဳျဖစ္တာေတြ၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ႕ စီးပြားေရးစီမံခန္႕ခြဲမွဳ ညံ့ဖ်င္းတာေတြကို စကားဟဟေတာင္ မေျပာရဲၾကဘူး။ အေမရိကန္ ဆက္ရွင္ ရုတ္သိမ္းလိုက္တာနဲ႕ပဲ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးၾကီးက ေကာင္းလာမယ္လို႕ မ်က္လံုးၾကီးေတြျပဴးျပီး ႏွဳတ္ခမ္းတလန္၊ ပန္းတလန္နဲ႕ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒါကို ေဘာဂေဗဒ နားလည္သူေတြက ပါးစပ္ၾကီးေတြ ဟျပီး နားေထာင္ၾကရတယ္။ မေနႏိုင္လြန္းလို႕ ေဘာဂေဗဒနဲ႕ ေက်ာင္းျပီးထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္က ဖြင့္ဟေျပာလိုက္တုန္းကလဲ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ ျဖဳတ္ထုတ္ခံလိုက္ရဖူးတယ္။

ဒါေတြက ထားေတာ့။ ဆက္ရွင္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္စီးပြားေရး ယိုယြင္းပ်က္စီးရတယ္လို႕ ေအာ္ဟစ္ေနသူေတြဟာ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲ ျပီးသြားတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ မေတာ္တဆမ်ား ဆက္ရွင္ရုတ္သြားခဲ့ရင္ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးၾကီးကို ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ၾကမလဲ ဆိုတာ စိတ္၀င္စားစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေကာ ရွိၾကရွာပါ့မလားလို႕ သံသယျဖစ္မိပါတယ္။ ဘယ္လိုဒီမိုကေရစီ တိုင္းျပည္မွာမဆို စစ္အသံုးစရိတ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္ ဂ်ီဒီပီရဲ႕ ၁ရာခိုင္ႏွဳန္းကေန ၅ ရာခိုင္ႏွဳန္း အတြင္းမွာပဲ ထားၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ က႑အသီးသီးမွာ ဘတ္ဂ်က္ခြဲေ၀မွဳေတြ စနစ္တက် ရွိပါတယ္။ အခုေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုထဲမွာ စစ္အသံုးစရိတ္ကို လိုအပ္သလို သံုးစြဲမယ္လို႕ ဆိုထားတဲ့အေပၚမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဲ႕ အေရးၾကီးဆံုးက႑တခုျဖစ္တဲ့ ဘတ္ဂ်က္ခြဲေ၀သံုးစြဲမွဳကို ဘယ္လိုထိေရာက္ေအာင္ လုပ္ၾကမလဲ။ ကန္႕ကြက္လိုက္လို႕ စစ္အာဏာရွင္က ဖြဲ႕စည္းပံုၾကီးကိုင္ျပီး အေၾကာင္းရွာ အာဏာျပန္သိမ္းမွဳကိုေကာ ဘယ္လိုကာကြယ္ၾကမလဲ။ မတရားစီးပြားရွာေနတဲ့ အာဏာရွင္အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေက်ာ္လႊားျပီး၊ စီးပြားေရးတရားမွ်တမွဳေတြကို ဘယ္လို ေဖာ္ေဆာင္ၾကမလဲ။

ေငြေၾကးလည္ပတ္မွဳစနစ္ကို စနစ္တက် စီမံခန္႕ခြဲဖို႕အတြက္ ေငြေၾကးေတြ ရိုက္ထုတ္ခ်င္တိုင္းထုတ္ေနတဲ့ အာဏာရွင္နဲ႕ ၀ိသမစီးပြားေရးသမားေတြ လက္ထဲက ေငြမည္းေတြကို ေကာ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ၾကမွာလဲ။ ေနာက္ဆံုးပူးသတ္မယ္၊ ပါလီမန္ထဲ ၀င္တိုက္မယ္၊ တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ေကာင္းေအာင္ ပါလီမန္ထဲမွာ ေျပာမယ္လို႕ ေမာင္းတင္ထားသူေတြ ပါလီမန္ထဲ ေရာက္ခြင့္ေတာင္ ရွိၾကပါ့မလား။ ရွိခဲ့ရင္လဲ အာဏာရွင္ရဲ႕ သစၥာရွိစီးပြားေရးသမားေတြ၊ ေဒါက္တိုင္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ အရိုးအရင္းအဖြဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အမ်ားအျပားပါတဲ့ ပါလီမန္ထဲမွာ majority rule ကို ဘယ္လိုေက်ာ္လႊားၾကမွာလဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္မွာ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္မဟုတ္ပဲ တိုင္းသူျပည္သားေတြအတြက္ ပါလီမန္တိုက္ပြဲ ၀င္ႏႊဲႏိုင္ဖို႕ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေထာက္ခံရတာပါလို႕ ဆိုေနသူေတြဟာ ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့အတိုင္း အမတ္မင္းမ်ားျဖစ္ခဲ့ရင္ တကယ္ေကာ ကိုယ္ေျပာသလို လုပ္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ စဥ္းစားသံုးသပ္ျပီးမွ အသံေကာင္းေတြ ဟစ္သင့္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႕ တက္လာတဲ့ အစိုးရသစ္ဟာ တိုင္းျပည္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မွဳ မလုပ္ႏိုင္တဲ့အခါ (၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုနဲ႕ကေတာ့ မလုပ္ႏိုင္တာ အေသအခ်ာပဲျဖစ္ပါတယ္) အစိုးရသစ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မွဳေတြဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို မေဆာင္က်ဥ္းႏိုင္ပဲ အာဏာရွင္အက်ိဳးစီးပြားကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ လူထုတိုက္ပြဲေတြက ေပၚထြက္လာဦးမွာ မလြဲမေသြပါပဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကို အေျချပဳထားတဲ့ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႕ တက္လာတဲ့ အစိုးရတိုင္းမွာ ပုန္ကန္ျခားနားမွဳ၊ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႕က်င္ေရးတိုက္ပြဲေတြ ရင္ဆိုင္ရမွာ ျဖစ္သလို အစိုးရတဆက္ဆက္လက္ထက္မွာ စစ္အာဏာျပန္သိမ္းခံရတာ ျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္ လူထုတိုက္ပြဲေတြနဲ႕ ျဖဳတ္ခ်ခံရတာ ျဖစ္ရင္ျဖစ္ ျဖစ္လာဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ဟာ အမ်ားေျပာေနသလို လမ္းဆံုး မဟုတ္ဘူး။ ၂၀၀၈ အာဏာရွင္ဖြဲ႕စည္းပံု ဥပေဒအေပၚအေျခခံထားသေရြ႕ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးလဲ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္အေရးၾကီးဆံုး ကိစၥရပ္တခုကေတာ့ အမ်ိဳးသား တန္းတူညီမွ်မွဳ၊ ေသြးစည္းမွဳ၊ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ေတြနဲ႕ ဆိုင္တဲ့ အေရးကိစၥပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေပါင္းစံု စုေပါင္းေနထိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံတခုျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒ က်င့္သံုးမွဳ၊ ႏိုင္ငံတည္ေထာင္မွဳစနစ္ မွားယြင္းမွဳ၊ ေသြးခြဲခံရမွဳ စတာေတြေၾကာင့္ လူမ်ိဳးစုေတြအၾကားမွာ ပ႗ိပကၡေတြ ရွိေနတဲ့ တိုင္းျပည္တခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပ႗ိပကၡေတြဟာ ဗမာနဲ႕ ကရင္အၾကား၊ ကရင္နဲ႕မြန္အၾကား ပ႗ိပကၡေတြမဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ရဲ႕ ေဒါက္တိုင္ျဖစ္ေနရတဲ့ တပ္မေတာ္အတြင္းမွာ ကရင္ေတြ၊ မြန္ေတြ၊ ရွမ္းေတြ၊ ဗမာေတြ၊ ပအို၀့္ေတြ အမ်ားအျပား ပါ၀င္ပါတယ္။ ရွမ္းရြာကို ဗမာစစ္ဗိုလ္တေယာက္က မီးရွိဳ႕လိုက္တာဟာ ရွမ္းနဲ႕ ဗမာ ပ႗ိပကၡမဟုတ္ပါဘူး။ ကရင္အမ်ိဳးသမီးကို ရခိုင္စစ္ဗိုလ္က မတရားေစာ္ကားမွဳဟာ ကရင္နဲ႕ ရခိုင္ လူမ်ိဳးအၾကားက ပ႗ိပကၡ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ စစ္အာဏာရွင္လက္ကိုင္ဒုတ္အျဖစ္ အသံုးခ်ခံေနရတဲ့ ဖိႏွိပ္သူေတြနဲ႕ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြအၾကားက ပ႗ိပကၡေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုပ႗ိပကၡေတြကို အင္အားသံုးျပီး အႏိုင္ယူေျဖရွင္းလို႕ ျပီးဆံုးသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြနဲ႕ အပစ္အခတ္ရပ္စဲရံု၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြကို စီးပြားေရးအခြင့္အေရးေတြ ေပးရံု၊ စစ္အင္အားသံုး ထိိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ ၀ိုင္းရံျပီး၊ အာဏာရွင္ဖိႏိွပ္သူေတြရဲ႕ လမ္းစဥ္ကို ေထာက္ခံခိုင္းရံုနဲ႕ ဒီပ႗ိပကၡေတြဟာ ျပီးဆံုးသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ တန္းတူရည္မွ်မွဳအခြင့္အလမ္းေတြအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးစု လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေတြအျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းလိုက္ႏိုင္ရင္လဲ ဒါဟာ အင္အားမမွ်ေသးလို႕ ေျခတလွမ္းဆုတ္တာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အခ်ိန္အတိုင္းအတာတခုမွာေတာ့ မေပ်ာက္တဲ့ စိတ္အနာေတြဟာ ေပၚထြက္လာမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ျပည္တြင္းစစ္ၾကီး ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ျမန္မာတျပည္လံုး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ မိဘနဲ႕ သားသမီး အရင္းအခ်ာၾကီးေတြ မွာေတာင္ အင္အားသံုးဖိႏွိပ္ရင္ အာဏာဖီဆန္မွဳဆိုတာ ေပၚထြက္တတ္ပါေသးတယ္။ အမ်ိဳးသားေသြးစည္းမွဳကို အင္အားသံုးဖိႏွိပ္ျပီး ေသြးစည္းခိုင္းလို႕ ဘယ္ေသာအခါမွာ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္တာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြ စုေပါင္းေနထိုင္တဲ့ တိုင္းႏိုင္ငံတခုမွာ လိုအပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္၊ တန္းတူညီမွ်မွဳ၊ လြတ္လပ္ခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ေတြကို အာမခံခ်က္ မေပးထားပါဘူး။ လူမ်ိဳးစုေတြကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လို႕ရမယ့္ ယႏၱရားမ်ားစြာကို ထည့္သြင္းထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကို လက္ကိုင္ျပဳျပီး တက္လာတဲ့ အာဏာရွင္ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရ အစိုးရေတြလက္ထက္မွာ အာဏာဖီဆန္ေရးတိုက္ပြဲေတြ၊ လြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲေတြနဲ႕ ျပည္တြင္းစစ္ေတြ မလြဲမေသြ ေပၚထြက္လာဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


ခင္မမမ်ိဳး (ႏို၀င္ဘာ၊ ၂၀၀၉)