ညႇဥ္းပန္းခဲ့သူနဲ႔ အညႇဥ္းပန္းခံခဲ့ရသူ ႏွစ္ဦး ဆံုေတြ႕စဥ္ တေယာက္ကို တေယာက္ မမွတ္မိၾကေတာ့။ အခ်ိန္ကာလ အားျဖင့္ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာမ်ား၊ ပုံသ႑န္မ်ား၊ အေနအထားမ်ား အားလံုး ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီ။
ထုိစဥ္က ကၽြဲေပါက္ႀကီးတေကာင္လို သန္မာႀကံ့ခုိင္သူက အခု ရႈနာရႈိက္ကုန္း ေရာဂါသည္ ပံုစံ၊ ထုိစဥ္က ဂ်စ္ကန္ကန္ မာေက်ာေက်ာ မဟုတ္မခံ ပုဂၢိဳလ္တေယာက္က အခု အရာရာကို သည္းခံခြင့္လႊတ္စိတ္ျဖင့္ ၾကည့္တတ္သည့္ သံဃာေတာ္ တပါး၊ ထုိစဥ္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ႏွင့္ လူငယ္ဘဝ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔ လင္းလက္ေတာက္ပေနမည့္ မ်က္ႏွာ ပိုင္ရွင္က အခု ေလာကဓံ၏ အထုအေထာင္းကို ျပင္းထန္စြာခံခဲ့ရသည့္ မႈိင္းရီရီ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ စကားကို သတိထားေျပာေနသူ၊ ထုိစဥ္က … အာဏာရွင္၏ ပါးကြက္သားအျဖစ္ ရက္စက္ခဲ့သူက ယခု နာမည္ရ အစိုးရ အတုိက္အခံ ႏုိင္ငံေရးပါတီႀကီးတခုတြင္ ဝင္ေရာက္ လႈပ္ရွားေနသူ … ထုိစဥ္က …၊ ထုိစဥ္က စသည္ျဖင့္။
သူတုိ႔ ဆံုေတြ႕ခဲ့သည္က သာယာဝတီ ငရဲစခန္းဟူ၍ နာမည္ဆုိးႏွင့္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ သာယာဝတီ အက်ဥ္းေထာင္တြင္၊ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က ျဖစ္သည္။ ေကာင္းေသာ ဆံုေတြ႕ခဲ့ျခင္းေတာ့မဟုတ္၊ တဦးက ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အျဖစ္ႏွင့္ တဦးက ေထာင္အာဏာပိုင္ အျဖစ္ႏွင့္ ဆံုေတြ႕ၾကျခင္းသာ။
မၾကာေသးခင္ကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦး အိမ္တအိမ္တည္းတြင္ ဧည့္သည္ ႏွစ္ဦးအျဖစ္ အမွတ္တမဲ့ ဆံုခဲ့ၾကသည္။
“သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းဆက္ေတာ့ မင္း အဲဒီမွာ အဘိုးႀကီးတေယာက္နဲ႔ မေတြ႕ခဲ့ဘူးလား၊ အဲဒီအဘိုးႀကီးက ေထာင္မႉးႀကီး —-ေလဆိုမွ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသသြားတာ” ဟု ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္း ကိုေဇာ္ျမင့္က ဆိုသည္။
ကိုေဇာ္ျမင့္ ဆုိသည္မွာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္က တာေမြၿမိဳ႕နယ္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) လူငယ္တဦး ျဖစ္သည္။ ၉ ရက္ ၈ လ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ၈ ေလးလံုး ႏွစ္ပတ္လည္က်င္းပရန္ ျပင္ဆင္စဥ္ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး အင္းစိန္ေထာင္တြင္ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္အခ်မွတ္ခံခဲ့ရသည္။ ထုိစဥ္က နဝတ အစိုးရ၏ ပထမဆံုး ေထာင္ေျပာင္းစာရင္းတြင္ ပါဝင္ခဲ့ၿပီး အင္းစိန္ေထာင္မွ သာယာဝတီေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခံခဲ့ရသူ ျဖစ္သည္။
“ႏိုဝင္ဘာ ၁၇ ရက္ေန႔ညမွာ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြ သံေခ်ာင္းေခါက္ၿပီး ဝင္လာတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း ေထာင္ပံုစံထုိင္၊ လႈပ္ရင္ အရိုက္ခံရမယ္ ေျပာၿပီးေတာ့ ဦးေစာဘုရားရွိတဲ့ မိန္းေထာင္ႀကီးမွာ ႏွစ္ေယာက္တြဲ ေျခက်င္းရိုက္ သံႀကိဳးတြဲခံရတာ” ဟု ကိုေဇာ္ျမင့္က သာယာဝတီေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခံခဲ့ရပံုကို ျပန္ေျပာျပသည္။
ကိုေဇာ္ျမင့္ႏွင့္ သံႀကိဳးတြဲခ်ည္ခံရသူမွာ ေျခတဘက္ သိမ္ေနသူျဖစ္ၿပီး ခ်ိဳင္းေထာက္ႏွင့္ ေလွ်ာက္ေနရသူ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၁၇ ရက္ေန႔ညက သာယာဝတီအက်ဥ္းေထာင္သို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းခံခဲ့ရသူမ်ားထဲတြင္ ယခု ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႕မွ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ေထြး (ေခၚ) ကိုမာကီလည္း ပါသည္။ ကိုမာကီက ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းေမာ္ တစ္ႏွစ္ျပည့္ ႏွစ္ပတ္လည္တြင္ စာျဖန္႔ေဝမႈ၊ ဆူပူဆႏၵျပရန္ ျပင္ဆင္မႈဆိုသည့္ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားျဖင့္ ထိုစဥ္က အင္းစိန္ေထာင္တြင္ ၁ ႏွစ္ခြဲ အက်ဥ္းခ် ခံခဲ့ရသူ ျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ေတြကို ထုတ္လာၿပီး ေျခက်င္းရိုက္၊ ဆံပင္ေတြကို စက္နဲ႔ ပံုမက်ပန္းမက်ထိုးၿပီး သာယာဝတီကို ပို႔လိုက္တာ” ဟု ကိုမာကီက ဆုိသည္။
ထိုစဥ္က သာယာဝတီေထာင္ကို စံျပအက်ဥ္းေထာင္ ျဖစ္ေစရန္ ျပဳျပင္မည္ဆုိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ နဝတ အစိုးရက ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အေတာ္မ်ားမ်ားကို ပို႔လိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
သာယာဝတီေထာင္ေရာက္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ရန္ ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ားက ခိုင္းေစရာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားက ျငင္းဆန္ ဆႏၵျပရာမွစ၍ ဒီဇင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ တုိက္စပိတ္ခဲ့သည္။
“တုိက္ဝ ေရာက္တာနဲ႔ ပါလာတဲ့ အဝတ္အစားအပို အကုန္ထားခဲ့ရတယ္။ ပါလာတဲ့ ပစၥည္းပို မွန္သမွ်လည္း အကုန္ခ်န္ထား ခဲ့ရတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ မိေခ်ာင္းသြား သြားခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေန ဝိုင္းရိုက္ၾကေတာ့တာပဲ” ဟု ကိုမာကီက ဆိုသည္။
သာယာဝတီ ငရဲစခန္းဟု သူတို႔ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ား ေခၚတြင္ခဲ့သည့္ ထုိ အက်ဥ္းေထာင္သည္ ထုိစဥ္ကာလက အရက္စက္ဆံုးႏွင့္ အဆိုးရြားဆံုး အက်ဥ္းေထာင္ဟု နာမည္ထြက္ခဲ့သည္။ အလုပ္လုပ္ရန္ ျငင္းဆန္ ဆႏၵျပသျဖင့္ တုိက္ပိတ္သည္၊ ရိုက္ခဲ့သည္ဟု ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားက ဆိုေသာ္လည္း ေထာင္ေဖာက္ရန္ ႀကိဳးစားသျဖင့္ တုိက္ပိတ္သည္ဟု သတင္းလႊင့္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
“လူ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ကို အေယာက္ ၅၀ ေလာက္က ဝိုင္းရိုက္တာ။ ထေျပးေတာ့လည္း ေျပးစရာ ေနရာက မရွိဘူး။ ဘယ္ေလာက္ထိ ဝရုန္းသုန္းကား ႏုိင္လဲဆိုရင္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ရိုက္မိၾကတာေတြေတာင္ ရွိတယ္” ဟု ကိုမာကီက ေျပာသည္။
ထိုစဥ္က သာယာဝတီ အက်ဥ္းေထာင္တြင္ အရိုက္ခံခဲ့ရၿပီး နံရိုးက်ိဳးသြားသည့္ သူရိန္ေနမင္းဦး ဆိုသူမွာ ေထာင္ကလြတ္ၿပီး တပတ္အၾကာတြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ထုိစဥ္က အရိုက္ခံခဲ့ရသူ၊ တုိက္ပိတ္ အက်ဥ္းခ် ခံခဲ့ရသူ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား စုစုေပါင္း ၉၅ ဦးရွိသည္။(၉၅ ဦးဟု ဆိုေသာ္လည္း တဦး၏ အမည္စာရင္းေပ်ာက္ေနသည္)။ ထိုဒဏ္မ်ားေၾကာင့္ဟု မဆိုႏုိင္ေသာ္လည္း သူတို႔ထဲက ကြယ္လြန္သူ ၇ ဦးရွိသည္၊ မက်န္းမာသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ အခု လက္ရွိတြင္ေတာ့ အားလံုး ေထာင္က လြတ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
“ဒါ နဝတ လက္ထက္ ေထာင္ထဲမွာ ပထမဆံုး အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ အရိုက္ခံခဲ့ရတာပဲ။ ဒီဒဏ္ေတြေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ဆို အေလးအပင္ မမႏုိင္ေတာ့တာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္” ဟု ကိုေဇာ္ျမင့္က ဆိုသည္။
ထိုစဥ္က သာယာဝတီ ေထာင္ထဲတြင္ ဝက္မ်ား ေမြးျမဴထားေသာေၾကာင့္ သူတို႔ကို ရိုက္ေနခ်ိန္တြင္ တဘက္ခန္းက ဝက္မ်ားကိုလည္း ရိုက္သည္ဟု သိရသည္။
“ဝက္ေတြက ေအာ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေအာ္သံေတြကို တျခားသူေတြ မၾကားရေတာ့ဘူးေပါ့” ဟု ထုိစဥ္က ၉၅ ဦးထဲတြင္ ပါခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္း ကိုတင္မ်ိဳးထြဋ္က ေျပာသည္။
ယခုလက္ရွိ ဦးပဥၨင္း ဦးပ႑ိတလည္း ထုိစဥ္က လူဝတ္ ဦးျမင့္စိုးအျဖစ္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ျဖစ္ခဲ့သည္။ သာယာဝတီ ေထာင္တြင္ အရိုက္ခံရသူမ်ားထဲ ဦးပဥၨင္းလည္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား အျဖစ္ အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ေၾကာင္း ျငင္းဆန္သျဖင့္ တုိက္ပိတ္မခံရခင္ အာဏာပိုင္မ်ားက “ဒူူးေထာက္၊ ေခြးလိုေလွ်ာက္” ဟု အမိန္႔ေပးကာ ျမင္ရာကို ဝိုင္းရိုက္ခဲ့ေၾကာင္း ဦးပ႑ိတ မိန္႔သည္။
“မိတဲ့ေနရာကို ရိုက္တာပဲ။ အရပ္ထဲမွာ ေခြးရူးတေကာင္ကို လူေတြ လုိက္ရိုက္တာ ျမင္ဖူးလိမ့္မယ္၊ အဲဒီလိုကို ဝိုင္းရိုက္ၾကတာ” ဟု သူက ဆိုသည္။
သူတို႔အားလံုး ၁၇ ရက္တိတိ ေရခ်ိဳးခြင့္မရွိ၊ ဆီးအိုး၊ မစင္အိုး သြန္ခြင့္မရွိ။
“ႀကိမ္ကို ရာဘာစြပ္ထားတဲ့ တုတ္နဲ႔ အခ်က္ ၂၀၀ ေက်ာ္ အရိုက္ခံထားရတာ၊ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့၊ အရက္ ၂၀ နီးပါး မထႏုိင္ဘူး” ဟု ဦးဥၨင္း ဦးပ႑ိတက ဆိုသည္။ သူက အရိုက္ခံခဲ့ရစဥ္ လက္သည္း ၁၀ ခုစလံုး ကၽြတ္ထြက္ခဲ့ရသည္။
နံရိုးက်ိဳးသူအျပင္ အရိုက္ခံရစဥ္ မစင္အေတာင့္လိုက္ ထြက္က်သူပင္ရွိသည္ဟု ကိုမာကီႏွင့္ ကိုေဇာ္ျမင့္တို႔က ရယ္ေမာရင္းဆိုသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ရယ္ႏုိင္ေနေသာ္လည္း အျဖစ္အပ်က္က ရယ္စရာ တစ္ကြက္မွမရွိ၊ သူတို႔အားလံုး မေမ့ႏုိင္ၾကဟု ကိုေဇာ္ျမင့္က ေျပာသည္။
“အဲဒီလို ျဖစ္ေတာ့လည္း ကိုယ့္မစင္ေၾကာင့္ အဝတ္လဲစရာမရွိဘူး။ ဒီတုိင္းႀကီးပဲ တုိက္ထဲမွာေနရတယ္။ တုိက္ခန္းေတြက အရင္က ဝက္ေမြးခဲ့တဲ့ အခန္းေတြ။ ဝက္သန္းေတြ တရြရြနဲ႔၊ ညဘက္မွာ အရိုက္ခံရတဲ့ဒဏ္နဲ႔ ဘယ္သူမွ မအိပ္ႏုိင္ဘူး” ဟု ကိုမာကီက ဆုိသည္။
အခုေတာ့ သာယာဝတီ ငရဲစခန္းတြင္ ဆံုေတြ႕ခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း အားလံုး ျပန္ဆံုၾကရန္ စီစဥ္ေနၾကၿပီ။ စာရင္းအရ တစ္ေယာက္၏နာမည္ က်န္ေနေသာေၾကာင့္ ၉၄ ဦး တိတိရွိမည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အခ်ိန္တြင္မွ တုိက္ဆုိင္စြာ ကိုေဇာ္ျမင့္က သူတို႔ကို အုပ္စုလိုက္ ဝိုင္း၍ ရိုက္ႏွက္ရန္ စနစ္တက် စီစဥ္ခဲ့သူႏွင့္ ရုတ္တရက္ ဆံုေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္ သူဆိုတာ သိလိုက္ခ်ိန္မွာ အရမ္းေတြ႕ခ်င္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ စံုစမ္းလိုက္ေတာ့ ေတာင္ငူမွာလို႔ သိရတာနဲ႔ ေတာင္ငူကို လိုက္သြားလိုက္တယ္” ဟု ကိုေဇာ္ျမင့္က ဆိုသည္။
ေထာင္အာဏာပိုင္ ေဟာင္းႀကီးက ယခုလက္ရွိအခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္
(NLD) ပါတီ၏ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ တခုတြင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေနသူ ျဖစ္ေနၿပီ။
“သူ႔ကို အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေျပာျပၿပီး မိတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာနည္းနည္း ပ်က္သြားတယ္” ဟု ကိုေဇာ္ျမင့္က ဆိုသည္။
သာယာဝတီငရဲခန္း ဝင္ခဲ့ရသူအားလံုး ထုိေထာင္အာဏာပိုင္ ေဟာင္းႀကီးကို မေမ့ၾကေသး၊ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ ခိုင္းေစခ်င္ၾကသည္ဟု ေျပာၾကသည္။
“ေတာင္းပန္ေစခ်င္တယ္ ဆိုတာက သူလည္း သူ႔သမိုင္းရွင္းေအာင္၊ က်ေနာ္တုိ႔ သမိုင္းလည္း ခိုင္ေအာင္ပါ” ဟု ကိုေဇာ္ျမင့္က ဆုိသည္။
ယခု အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ သာယာဝတီေထာင္ အာဏာပိုင္ ေဟာင္းႀကီးကို ျပန္လည္ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ခုိင္း ေစခ်င္သည္ ဆိုရာတြင္ အညႇိဳးအေတးေၾကာင့္ လက္စားေခ်လိုသည့္ စိတ္ျဖင့္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ လူအမ်ားကို အစုလိုက္အၿပံဳလုိက္ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္းမွာ အာဏာရွင္ စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္သာ ျဖစ္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ စနစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္ကို လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ အေပၚတြင္ ပံုမခ်လိုေၾကာင္း၊ ဦးပဥၨင္း ဦးပ႑ိတက ရွင္းျပသည္။
“မွားခဲ့တဲ့သူက မွန္ခဲ့တဲ့သူေတြအေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့သမွ် ျပန္ေတာင္းပန္တယ္ဆုိတာ ယဥ္ေက်းမႈ တရပ္ကို ထူေထာင္တာပဲ။ ဒီလို ယဥ္ေက်းမႈတရပ္ကို ထူေထာင္ဖို႔ ဦးဇင္းတို႔ အေနနဲ႔ သူ႔ကို ေတာင္းပန္ေစခ်င္တာ” ဟု ဦးပဥၨင္းက မိန္႔သည္။
ယခင္က အာဏာရွင္ စနစ္တခုျမန္မာျပည္တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး ယင္းစနစ္မ်ိဳး ေနာင္တြင္ ထပ္မံ မက်င့္သံုးမိေစရန္ အေရးႀကီးသည္၊ ထုိ႔အတြက္ ယခင္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သင္ခန္းစာယူရမည္ဟု သူက ဆိုသည္။
လက္ရွိတြင္ ကိုမာကီ၊ ကိုေဇာ္ျမင့္၊ ဦးပ႑ိတ အပါအဝင္ သာယာဝတီ အက်ဥ္းေထာင္ ငရဲစခန္းတြင္ ဆံုခဲ့သူအားလံုး ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ကာ ထုိစဥ္က ငရဲခန္း အျဖစ္မွန္ကို ျပန္ေျပာင္းေျပာၾကေတာ့မည္။ သူတို႔၏ အဆုိအရ ေနာင္တြင္ ဒါမ်ိဳး ထပ္မျဖစ္ရန္၊ သခၤန္းစာယူရန္ ျဖစ္သည္။
“ေတာင္းပန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေတာင္းပန္သည္ ျဖစ္ေစ အားလံုးကို ခြင့္လႊတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအျဖစ္အပ်က္ႀကီးကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္ဘူး” ဟု ကိုမာကီက ေျပာသည္။
သတင္း - Irrawaddy
ျပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေရႊ ့ႏိုင္သည္ ။
No comments:
Post a Comment