af Ko Baloi den 4.
januar 2013 kl. 00:23 ·
အခ်င္းခ်င္း
ခ်စ္မခင္ အျပစ္ျမင္ေနလို႔ကေတာ့....
ခင္ဗ်ားက်ေနာ္လိုခ်င္တဲ့လြတ္လပ္
လြတ္လပ္ျခင္းရဲ့
တကယ့္အႏွစ္သာရ
ပဋိပကၡအသြင္ေတြရဲ့ၾကားမွာ
ေပ်ာက္ဆံုးလို႔ေနဦးမွာပဲ။
လက္ပုခံုးၾကားကေပါက္တဲ့ေခါင္း
က်ဥ္းက်ဥ္းအျမင္နဲ႔
အနာဂတ္ေန႔သစ္ေတြကို
ျဖတ္ေက်ာ္သန္းေနရင္လည္း
တိုင္းတပါးဆီကရတဲ့
လြတ္လပ္ေရး ေပးကေပးသည္ မရ။
ႏွစ္ေပါင္း
၆၀ ေက်ာ္လို႔ ၆၅ ႏွစ္ေတာင္ေရာက္ေနျပီ....ဗ်ာ
လြတ္လပ္ေရးဟာ
အသက္သာၾကီးလို႔သြားတယ္
ေခါင္းေဆာင္လုပ္ေနသူ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
ၾကီးမိုက္အမည္ခံကာ
ျပည္သူအမ်ားရဲ့
ဒုကၡအဝဝကို
ဥေပကၡာျပဳထားလို႔ေနစဲ။
ညသန္းေခါင္ယံခ်ိန္မွာ
ေဆးဝါးမဲ့ေနတဲ့
လူနာတစ္ေယာက္အတြက္
ငါမ်က္ရည္က်ျပီး
" တက္ " ( ေတာက္ ) ျပင္းျပင္း မေခါက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္သံုး
ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးမွာ
အမ်ားျပည္သူ
စိတ္ေသာကေတြေရာက္ေစမယ့္
သတင္းစကားေတြ
ငါမၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး။
ဒီေတာ့....ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈတရား
သူသူ
ငါငါထားၾကမယ္ဆိုရင္
ျပည္ျမန္မာအေရး
ေရးေရးေလးေတြးၾကည့္လိုက္တာနဲ႔
အနာဂတ္ဟာ
ထြန္းလင္းေတာက္ပ
အဲဒီ-
ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈတရားေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့
ေရႊျပည္ေတာ္ဟာ
ေမွ်ာ္ေလတိုင္းေဝးမေနပါဘူး။
( ကိုဗလိုင္
)
ျပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေရႊ ့ႏိုင္သည္ ။
No comments:
Post a Comment