ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္း ျမင့္မားျခင္း

ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြမွာ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္း ျမင့္မားျခင္းနဲ႕ ဆိုင္တဲ့ ျပႆနာေတြ ရင္ဆိုင္ရေလ့ရွိပါတယ္။ လူမွဳ၀န္ေဆာင္မွဳ အားနည္းျခင္း၊ စာတတ္ေျမာက္ႏွဳန္း နည္းပါးျခင္း၊ ပညာဥာဏ္ရည္ခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္းနဲ႕ family planning ဆိုင္ရာ ပညာေပးမွဳမ်ားကို ယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားျဖင့္ တားဆီးျခင္း စတာေတြေၾကာင့္ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္းျမင့္မားမွဳေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္းနဲ႕ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးဖြံ႕ျဖိဳးမွဳႏွဳန္း၊ မိသားစုရဲ႕ ၀င္ေငြ စတာေတြက ယွဥ္တြဲတိုးတက္ျခင္း မရွိႏိုင္တာေၾကာင့္ မိသားစုအေပၚမွာသာမက၊ တိုင္းျပည္အေပၚမွာပါ economic burden ျဖစ္လာျပီး၊ ဆိုးက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳေတြ ရွိလာတတ္ပါတယ္။

မွ်တမွဳမရွိတဲ့ လူဦးေရတိုးပြားမွဳဟာ မိသားစုကိုလဲ ဆင္းရဲတြင္းထဲကို တြန္းပို႕လိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ကေလးဆိုတာ ေမြးဖြားျပီးရံုနဲ႕ ျပီးဆံုးသြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ၾကီးျပင္းလာေအာင္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ေပးရမွဳေတြ၊ ပညာသင္ၾကားေပးရမွဳေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ျပီး၊ မိသားစုက တာ၀န္ယူေကၽြးေမြးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တဲ့ ကေလးအေရအတြက္ကိုသာ ယူေဆာင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံအမ်ားစုမွာ (အထူးသျဖင့္ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားမွာ) အသိပညာေပးျခင္း၊ လိုအပ္ပါက သင့္ေလ်ာ္ေသာ လူဦးေရဆိုင္ရာ မူ၀ါဒမ်ား (population policies) မ်ား ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ျခင္းတို႕ကို ျပဳလုပ္ လာၾကရပါတယ္။

ကေလးေမြးဖြားႏွုန္းျမင့္မားမွဳနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အၾကီးမားဆံုးျပႆနာတခုကေတာ့ ကန္႕သတ္ ထိန္းခ်ဳပ္မွဳမဲ႕ ကေလးေမြးဖြားျခင္း (Uncontrolled fertility) ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ထိန္းခ်ဳပ္မွဳမဲ့ ကေလးေမြးဖြားျခင္းဆိုတာကို ပညာရွင္မ်ားက အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုထားၾကရာမွာ အိမ္ေထာင္ဘက္စံုတြဲမွ ျဖစ္ေစ (သို႕မဟုတ္) အိမ္ေထာင္ဘက္ေယာက်္ားမွ အိမ္ေထာင္ဘက္မိန္းမအား စည္းရံုးမွဳ (သို႕မဟုတ္) ျခိမ္းေခ်ာက္မွဳျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရးအေျခအေနႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြမရွိေသာ မိသားစုအရြယ္အစား ခ်ဲ႕ထြင္ျခင္းလို႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုထားၾကပါတယ္။ ဖိုမသေဘာသဘာ၀အရ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းမွဳကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သေဘာတူညီပါက လြတ္လပ္စြာ ေပါင္းသင္းႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ လူ႕အခြင့္အေရး (Human rights) ျဖစ္ပါတယ္။

သို႕ေပမယ့္ အခြင့္အေရး (rights) ဆိုတာ တာ၀န္ယူမွဳ (responsibility) နဲ႕ ဒြန္တြဲေနပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံဟာ လူ႕အခြင့္အေရးကို အျပည့္အ၀ က်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံတခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာ ညဆယ့္ႏွစ္နာရီေက်ာ္မွာ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို က်င့္သံုးတယ္ဆိုျပီး သီခ်င္းအက်ယ္ၾကီး ဖြင့္ထားခဲ့ရင္၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က သက္ဆိုင္ရာကို တိုင္တန္းႏိုင္ပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာကလဲ အေရးယူႏိုင္ပါတယ္။ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ဆိုတာ လူအမ်ား အိပ္ခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို က်င့္သံုးမွဳဟာ အမ်ားကို ထိခိုက္မွဳ မရွိေစေအာင္ တာ၀န္ယူမွဳ ရွိေစေရးအတြက္  သက္ဆိုင္ရာမွ အေရးယူေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို သက္ဆိုင္ရာမွ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္တယ္လို႕ မသတ္မွတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို က်င့္သံုးရာမွာ အျခားသူမ်ားရဲ႕ အခြင့္အေရးကို မထိခိုက္ေအာင္ က်င့္သံုးရမွာ ျဖစ္ျပီး၊ ထိခိုက္လာပါက သက္ဆိုင္ရာက လိုအပ္တဲ့ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ရန္ တာ၀န္ရွိပါတယ္။

လြတ္လပ္စြာ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းမွဳ အခြင့္အေရးကို က်င့္သံုးျပီး၊ တာ၀န္မယူႏိုင္တဲ့ ကေလးမ်ားကို အမ်ားအျပား ေမြးဖြားေစျပီးမွ မိသားစုတခုလံုးကို ဆင္းရဲတြင္းထဲ ပို႕ေဆာင္ထားတဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတေယာက္ဟာ သူ႕လူ႕အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်သူ တေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္၊ သူအသံုးခ် ထားတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးကေန ေပၚထြက္လာတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲအက်ိဳးဆက္ကိုေတာ့ တာ၀န္ မယူႏိုင္သူတေယာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မိသားစု၀င္ေငြက ကေလးတေယာက္ရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးကိုပဲ တာ၀န္ယူႏိုင္ခ်ိန္မွာ၊ Uncontrolled fertility ကို လူ႕အခြင့္အေရးတရပ္အျဖစ္ သေဘာပိုက္ျပီး၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ယူလိုက္မယ္ဆိုရင္ ၀င္ေငြရဲ႕ အေျခအေနအရ ကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးကိုပဲ တာ၀န္ယူႏိုင္တာေၾကာင့္၊ ကေလးေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးနဲ႕ ပညာေရးမွာက်ေတာ့ အခက္အခဲေတြ ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။

ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ Uncontrolled fertility ေၾကာင့္ မီးဖြားစဥ္ေသဆံုးႏွဳန္းလဲ ျမင့္မားႏိုင္ပါတယ္။ ဖြံ႕ျဖိဳးျပီးႏိုင္ငံေတြမွာ လူတသိန္းမွာ မီးဖြားစဥ္ေသဆံုးႏွဳန္း ၂၇ ဦးရွိျပီး၊ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြမွာ (အထူးသျဖင့္ ေမြးဖြားႏွဳန္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ) မီးဖြားစဥ္ေသဆံုးႏွဳန္းက လူတသိန္းမွာ လူ ၁၀၀၀ နီးပါး ရွိပါတယ္။ ဒီလိုကြာျခားရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြကို ပညာရွင္မ်ားက ေလ့လာၾကည့္ၾကရာမွာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မွဳ၊ လူမွဳဘ၀လံုျခံဳမွဳ စတာေတြအျပင္ ကန္႕သတ္ထိန္းခ်ဳပ္မဲ့ ကေလး ေမြးဖြားႏွုန္းျမင့္မားမွဳ ကလဲ အေၾကာင္းရင္းတခုအေနနဲ႕ ပါ၀င္ေနပါတယ္။

မိခင္မ်ားရဲ႕ ေသဆံုးႏွဳန္းတင္ ျမင့္မားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အသက္ ငါးႏွစ္ေအာက္ ကေလးမ်ားရဲ႕ ေသဆံုးႏွဳန္း ျမင့္မားမွဳကလဲ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္း ျမင့္မားမွဳနဲ႕ ဆက္ႏြယ္ေနပါတယ္။ အာဖရိကတိုက္မွာ ကေလးတေထာင္ေမြးဖြားလာတဲ့အခါ အသက္ငါးႏွစ္မတိုင္မီ ေသဆံုးႏွုန္းက ၁၄၀ အထိ ရွိပါတယ္။ ဒီလို ေသဆံုးႏွဳန္းျမင့္မားမွဳရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းေတြထဲမွာလဲ ကေလးေမြးဖြားႏွုန္း ျမင့္မားမွဳက အေၾကာင္းရင္း တခုအေနနဲ႕ ပါ၀င္ပါတယ္။ကမၻာ့ကုလသမဂၢက ထုတ္ျပန္တဲ့ လူသားဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳ အစီရင္ခံစာမ်ား (Human Development Reports) အရ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္း နည္းပါးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ လူသားဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳ ျမင့္မားျပီး၊ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္း ျမင့္မားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ လူသားဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳ နိမ့္ပါးပါတယ္။

ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္း ျမင့္မားျခင္းဟာ ေမြးဖြားရေသာ မိခင္မ်ားအတြက္ အသက္အႏၱရာယ္ရွိမွဳ၊ ေမြးဖြားျပီး ကေလးမ်ားအတြက္ အသက္အႏၱရာယ္ရွိမွဳ၊ မိသားစုဆင္းရဲတြင္း ပိုနက္ေစမွဳ၊ ကေလးမ်ားရဲ႕ ပညာသင္ၾကားႏိုင္မွဳ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ေလ်ာ့ပါးေစမွဳ၊ လူသားဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳကို သိသာစြာ ထိခိုက္ေစမွဳ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳအေပၚ သက္ေရာက္ေစမွဳ စတဲ့ ဆိုးက်ိဳးမ်ား သက္ေရာက္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္းေလ်ာ့ပါးေရး၊ မိသားစုမွ တာ၀န္ယူႏိုင္ေသာ ကေလးအေရအတြက္ကိုသာ ေမြးဖြားေရးဆိုင္ရာေတြနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ပညာေပးျခင္း၊ သားဆက္ျခား စီမံကိန္းမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း၊ လိင္ဆက္ဆံမွဳမွာ ကြန္ဒံုးမ်ား အသံုးျပဳေရးအတြက္ အခမဲ့ျဖန္႕ျဖဴးေပးျခင္း စတာေတြကို ကမၻာနဲ႕အ၀ွမ္းမွာ လုပ္ေဆာင္လာၾကပါတယ္။

သို႕ေပမယ့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ေနရာေဒသမ်ားနဲ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွာ ဒီလို ပညာေပးမွဳ၊ စီမံကိန္းမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္မွဳ စတာေတြကို ဘာသာေရးနဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳဆိုင္ရာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ား၊ တာ၀န္ယူမွဳႏွင့္ ယွဥ္တြဲေနေသာ လူ႕အခြင့္အေရးမ်ားကို ေဖာ္ျပရာမွာ တာ၀န္ယူမွဳရွဳေထာင့္ကို ဖယ္ရွားျပီး လူ႕အခြင့္အေရးတခုတည္းကိုသာ မီးေမာင္းထိုးေဖာ္ျပခ်က္မ်ား စတာေတြကို ျပဳလုပ္လာၾကပါတယ္။ ဒီလိုျပဳမူေဆာင္ရြက္မွဳေတြကို စာတတ္ေျမာက္မွဳႏွုန္း နည္းပါးတဲ့ ေဒသမ်ား၊ မိမိကိုယ္ကုိ ဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္စြမ္း ေလ်ာ့နည္းျပီး လူတဦးတေယာက္ရဲ႕ ေျပာဆိုမွဳမ်ားကိုသာ ယံုၾကည္လက္ခံေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက လက္ခံမွဳေတြ ရွိလာတတ္ပါတယ္။

ဒီအခါမွာ အခ်ိဳ႕ေသာ အစိုးရမ်ားအေနနဲ႕ သင့္ေလ်ာ္ေသာ မူ၀ါဒမ်ား ခ်မွတ္ျပီး၊ ကေလးေမြးဖြားႏွုန္း ကန္႕သတ္မွဳေတြ ျပဳလုပ္လာရတာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ အစိုးရမ်ားဟာ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္း ျမင့္မားမွဳေတြမွာ ကန္႕သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕တင္ တာ၀န္ရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္း နည္းပါးမွဳေတြမွာလဲ သင့္ေလ်ာ္ေသာ မူ၀ါဒမ်ားနဲ႕ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ရတာေတြ ရွိပါတယ္။ သူ႕အရပ္နဲ႕ သူ႕ဇာတ္ဆိုသလို၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေျခအေနေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ တရုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံမွာေတာ့ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္းျမင့္မားမွဳ၊ လူဦးေရအဆမတန္ ျမင့္မားမွဳမ်ားေၾကာင့္ one-child policy ကို က်င့္သံုးခဲ့ရပါတယ္။ စင္ကာပူနဲ႕ ဆြီဒင္ႏိုင္ငံမ်ားမွာလဲ (၁၉၅၀) မွ (၁၉၇၀) ကာလမ်ားမွာ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္း ျမင့္မားမွဳကို အစိုးရက ၀င္ျပီး ကန္႕သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္းက အဆမတန္ နည္းပါးသြားတာေၾကာင့္ ဆုေၾကးမ်ားေပးျပီး၊ မိသားစုမ်ား ကေလးယူလာေအာင္ ျပန္လည္လုပ္ေဆာင္ရတဲ့ ႏိုင္ငံေတြလဲ ရွိပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးေမြးဖြားႏွဳန္းဟာ မိသားစုစီးပြားေရးအေျခအေနနဲ႕ ေလ်ာ္ညီမွဳ ရွိမရွိကို မိဘမ်ားကိုယ္တိုင္ စနစ္တက် ေလ့လာသံုးသပ္ အကဲျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အသိဥာဏ္ ရွိဖို႕ကေတာ့ အလြန္ပဲ အေရးၾကီးလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လိုအပ္ခ်က္အရ အစိုးရမ်ားမွ မူ၀ါဒမ်ား ခ်မွတ္၍ ကန္႕သတ္ထိန္းခ်ဳပ္မွဳမ်ား လုပ္ေဆာင္မွဳနဲ႕အတူ ယွဥ္တြဲျပီး၊ family planning projects မ်ားကိုလဲ အရွိန္ျမွင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္မွဳ မ်ားကို ပိတ္ပင္တားဆီးမွဳမ်ားရွိတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွာလဲ တဦးခ်င္း ဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္စြမ္း ျမင့္မားလာေစေရးအတြက္ စာတတ္ေျမာက္ႏွဳန္း ျမင့္မားမွဳရွိလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႕ လိုအပ္လွပါတယ္။ ဒါတင္မကပဲ အခြင့္အေရးတမ်ိဳးတည္းကိုသာ ရွဳျမင္တတ္တဲ့ တဖက္ကမ္း အခြင့္အေရး၀ါဒ မထြန္းကားေစေရးအတြက္ အခြင့္အေရး (rights) နဲ႕အတူ ယွဥ္တြဲေနတဲ့ တာ၀န္ယူမွဳ (responsibility) ကိုလဲ သိနားလည္ေအာင္ ပညာေပးဖို႕ လိုအပ္လွပါေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပအပ္ပါတယ္။

ခင္မမမ်ိဳး (၂၊ ၆၊ ၂၀၁၃)