(၂၀၀၃) ခုႏွစ္တုန္းက လန္ဒန္မွာ ေက်ာင္းတဘက္နဲ႕
အလုပ္တခုကို ကၽြန္မ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတုန္းက နံနက္ပိုင္းနဲ႕ ေန႕လည္ပိုင္းဆိုရင္
ေက်ာင္းသြားရတာေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္လို႕ရတာက ညေနပိုင္းနဲ႕ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ စေန၊
တနဂၤေႏြေတြမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ကၽြန္မတို႕ လန္ဒန္ေရာက္
ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပမွာ ရႏိုင္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ရွာေဖြ
လုပ္ကိုင္ၾကရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္မလဲ နံနက္အေစာပိုင္း သတင္းစာပို႕၊
ေက်ာင္းပိတ္ရက္က်ေတာ့ လန္ဒန္က ေဘာလံုးကစားပြဲေတြမွာ safety steward လုပ္ရင္းကေန၊
အလုပ္ရွာေဖြေရး ေအဂ်င္စီတခုက အလုပ္တခုကို အင္တာဗ်ဴးသြားခိုင္းပါတယ္။
ညေနပိုင္းအလုပ္အတြက္ပါ။ အလုပ္ခ်ိန္က ညရွစ္နာရီကေန ညဆယ့္ႏွစ္နာရီ အထိျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ဆိုေပမယ့္ လစာအေတာ္ေလး ေကာင္းတာေၾကာင့္ ကၽြန္မလဲ အင္တာဗ်ဴး
သြားေျဖရင္း အဲဒီအလုပ္ရခဲ့ပါတယ္။
အလုပ္ေနရာက အရက္အလြန္အကၽြံေသာက္သံုးသူမ်ားနဲ႕
အိမ္ေျခရာမဲ့မ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္ထားရာ အေဆာင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕အလုပ္က
ပေရာဂ်က္လက္ေထာက္ ျဖစ္ျပီး၊ ရံုးခန္းထဲမွာ လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာတေယာက္နဲ႕ ကၽြန္မလို
ပေရာဂ်က္လက္ေထာက္ သံုးေယာက္ေလာက္ ရွိပါတယ္။ ရဲအဖြဲ႕နဲ႕ အျခား
သက္ဆိုင္ရာလူမွဳ၀န္ထမ္းအဖြဲ႕ေတြက လူေတြ လာလႊဲေပးတဲ့အခါ ကၽြန္မတို႕ လက္ခံရပါတယ္။
အေဆာင္ေနသူေတြရဲ႕ အ၀င္အထြက္ လက္မွတ္ထိုးမွဳေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေပး ရပါတယ္။
သူတို႕ေတြရဲ႕ အပတ္စဥ္ လူမွဳ၀န္ထမ္း ေထာက္ပံ့ေၾကးေတြကို စာရင္းဇယားနဲ႕
သီးျခားေငြသတၱာေလးေတြမွာ ထိန္းသိမ္းထားေပးရျပီး၊ သူတို႕ ျပင္ပထြက္တဲ့အခါ ထုတ္ေပးတာေတြ
လုပ္ရပါတယ္။ အျခားေသာ အေထြေထြ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြလဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီလို
လုပ္ငန္းတာ၀န္ေတြၾကားထဲမွာ ကၽြန္မ မလုပ္ခ်င္ဆံုးတာ၀န္တခုလဲ ရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့
ျပင္ပမွာ မူးယစ္ျပီး ရမ္းကားေနလို႕ လံုျခံဳေရးေတြနဲ႕ ျပႆနာျဖစ္ျပီး၊ ရဲေတြက
ျပန္လာပို႕တာကို လက္ခံေပးရတဲ့ အလုပ္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီျပႆနာေတြကလဲ ခဏခဏ
ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီျပႆနာေတြကို အေဆာင္မွာရွိတဲ့ လူေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ထဲက
ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ အစဥ္အျမဲ ပါ၀င္ေနသူတေယာက္ကိုေတာ့ ကၽြန္မ
သတိထားမိသြားခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တခါတရံ မူးယစ္ေနခ်ိန္မွာ သူက ကၽြန္မ သိထားတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေတးသြားတခုကို
ေအာ္ဟစ္ဆိုေနတတ္ပါေသးတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ တညေနေတာ့ သူလဲ အျပင္မထြက္၊
မေသာက္ထားတဲ့ေန႕မွာ ဧည့္ခန္းမွာေခၚျပီး သူ႕ကို စကားေျပာၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလူဟာ
အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္၀န္းက်င္ပါပဲ။ အိုင္းရစ္အမ်ိဳးသား တေယာက္ပါ။ ကၽြန္မအထင္အရဆိုရင္
အိုင္းရစ္ေတာ္လွန္ေရးသမားေဟာင္း တေယာက္ ျဖစ္မယ္လို႕ ယူဆမိတာေၾကာင့္
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေမးလိုက္မိပါတယ္။ သူကလဲ သူ႕ဘ၀အေၾကာင္းေတြကို
ေကာ္ဖီအတူေသာက္ၾကရင္း ျပန္ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးမွာ သူပါ၀င္ခဲ့ပံုေတြ၊
ေတာ္လွန္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ေတြြ၊ ခံယူခ်က္ေတြ၊ က်ဆံုးသြားတဲ့ သူ႕ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ
မျပီးေျမာက္ပဲ ေတာ္လွန္ေရးၾကီး ျပီးဆံုးသြားပံုေတြ၊ သူ႕ခံစားခ်က္ေတြ၊
ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းထဲ ေလွ်ာက္လွမ္းသြား သူေတြရဲ႕ စိတ္ထားေတြ၊ အလုပ္ေတြ
စသည္ျဖင့္ အစံုအလင္ပါပဲ။ သူ႕စကားသံေတြထဲမွာ အားမလိုအားမရျဖစ္မွဳေတြ၊
စိတ္ဓာတ္က်မွဳေတြ၊ ေဒါသေတြ ေရာေထြးေနခဲ့ပါတယ္။
အိုင္းရစ္ေတာ္လွန္ေရး အစျပဳခဲ့ပံုေတြ၊
ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲမွဳေတြနဲ႕ ျပီးဆံုးခဲ့ပံုေတြကို ေလ့လာထားမိတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ကလဲ
သူ႕ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို နားလည္ေနခဲ့မိပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ စစ္ပြဲတခုမွာ
မ်ားေသာအားျဖင့္ အႏိုင္အရံွဴးဆိုတဲ့ အဆံုးသတ္အေျဖတခုရတတ္ေပမယ့္၊ ျပည္တြင္းစစ္ေတြမွာကေတာ့
အစိုးရဘက္က အႏိုင္ရတာ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြဘက္က အႏိုင္ရတာေတြအျပင္ negotiated
settlement နဲ႕ ျပီးဆံုးသြားတာေတြလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ Negotiated settlement မွာ
ဘယ္သူမွ မႏိုင္၊ ဘယ္သူမွ မရွံဳးဘူးဆိုေပမယ့္ တဘက္က သူလိုရာကို
ရွစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏွဳန္းရသြားျပီး၊ အျခားတဘက္က ႏွစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏွဳန္းပဲ
ရသြားခဲ့တာေတြလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။
ဘယ္ဘက္ကမွ ရာႏွဳန္းျပည့္မရႏိုင္သလို၊ ၅၀- ၅၀
ရာႏွဳန္း တ၀က္စီပဲလဲ ရခ်င္မွ ရပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြအျပင္
အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာ၊ အေတြးအေခၚ၊ ရွဳျမင္သံုးသပ္ပံု စတဲ့ အခ်က္ေတြေပၚမွာ
မူတည္ျပီး၊ သူ႕ဘက္က သာတယ္၊ ကိုယ့္ဘက္ကသာတယ္ဆိုတာေတြက ကြဲျပားႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြအတြက္ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ Negotiated settlement
ကေန ေပၚထြက္လာတဲ့ ရလဒ္ေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးသေႏၶတည္စမွာ ဦးတည္ခဲ့တဲ့
ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုမွ ျပည့္မွီႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာပါပဲ။
အိုင္းရစ္ေတာ္လွန္ေရးဟာ Negotiated Settlement နဲ႕
ျပီးဆံုးသြားခဲ့တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေဟာင္း တေယာက္ျဖစ္တဲ့ သူ႕ရင္ထဲမွာ
ဘယ္လို ခံစားေနရတယ္ဆိုတာကို စာနာစိတ္နဲ႕ နားလည္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
သူစိမ္းတေယာက္အေနနဲ႕ သူတပါးရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ဘ၀ေရးရာမွာ
၀င္ေရာက္တိုက္တြန္းေျပာဆိုခြင့္ မရွိဘူး ဆိုေပမယ့္လဲ စကားေလးတခြန္းေတာ့ မသိမသာ
ေျပာမိလိုက္ပါတယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္မွီဖို႕ တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း က်ဆံုးသြားတဲ့
သူ႕ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ယူၾကံဳးမရျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကို အရက္နဲ႕ ေျဖေဖ်ာက္မယ့္အစား က်န္ရစ္သူ
မ်ိဳးဆက္ေတြ၊ မိသားစု၀င္ေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကို ကူညီျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သူ တေယာက္ျဖစ္ေအာင္
ၾကိဳးစားၾကည့္ဖို႕ပါ။ သူနားေထာင္ ခဲ့သလား၊ နားမေထာင္ခဲ့ဖူးလားဆိုတာကို ကၽြန္မလဲ
မသိေတာ့ပါဘူး။ မ်ားမၾကာခင္ အခ်ိန္ကာလတခုမွာ ကၽြန္မလဲ စေကာ့တလန္ဘက္ကို ေျပာင္းေရႊ႕
အေျခခ် ေနထိုင္ျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေဟာင္းတေယာက္ကို
အရက္သမား၊ အိမ္ေျခရာမဲ့တေယာက္အျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ ရတာကို ကၽြန္မ
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့မိတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႕ စေကာ့တလန္မွာ ေဘာဂေဗဒ
မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႕တက္ျဖစ္ေတာ့ အိုင္းရစ္အမ်ိဳးသမီး ဆရာမတေယာက္နဲ႕ ထပ္မံေတြ႕ဆံုရျပန္ပါတယ္။
သူမသင္ၾကားတဲ့ ဘာသာက ကၽြန္မစိတ္၀င္စားတဲ့ ဘာသာရပ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အပတ္တကုတ္
ၾကိဳးစားေလ့လာတဲ့ ကၽြန္မကို သူမ သတိထားမိ သြားခဲ့ရာက အေတာ္ပဲ
ရင္းႏွီးသြားခဲ့ရပါတယ္။ တိုက္ဆိုင္တယ္လို႕ပဲ ဆိုရမလား မသိ။ သူမကလဲ
အိုင္းရစ္ေတာ္လွန္ေရးသမားတေယာက္ရဲ႕ မိသားစု၀င္ ျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။ သူမရဲ႕ အေဖကေတာ့
ေတာ္လွန္ေရးမွာ အသက္ေပးသြားခဲ့သူတေယာက္ပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ စာကို
ၾကိဳးစားသင္ယူ ခဲ့ပါတယ္။ Agricultural Economics, Rural Economics ေတြကို
အထူးျပဳခဲ့ျပီး ေဘာဂေဗဒ ဘာသာရပ္မွာ ပါရဂူဘြဲ႕ ရရွိခဲ့ပါတယ္။
ေျမာက္ပိုင္းအိုင္ယာလန္မွာ Northern Ireland
Assembly ေပၚေပါက္လာျပီးခ်ိန္မွာ ဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ Department of Agricultural and
Rural Development မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္နယ္၊
ကိုယ့္ေဒသဖြံ႕ျဖိဳးေရးသာမက အျခားနယ္ေျမေဒသဖြံ႕ျဖိဳးေရး လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြမွာပါ
အၾကံ ေပးႏိုင္တဲ့ ပညာရွင္တေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ခင္မင္ရင္းႏွီးလာခ်ိန္မွာ
က်ဆံုးေတာ္လွန္ေရး သမားတေယာက္ရဲ႕ ဇနီးသည္ျဖစ္တဲ့ သူမရဲ႕ မိခင္ ဘာေတြ
လုပ္ေနခဲ့သလဲဆိုတာကိုလဲ ကၽြန္မ ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေပါင္မုန္႕ဖုတ္တဲ့ အလုပ္ကို
လုပ္ျပီး၊ ေနာက္ပိုင္း ဆိုင္ေတြ ဖြင့္လာႏိုင္ခ်ိန္မွာ အရင္ေတာ္လွန္ေရးသမားေဟာင္းေတြနဲ႕
မိသားစု၀င္ေတြကို အလုပ္ျပန္ခန္႕ထားတယ္တဲ့။ ဒါေတြ ၾကားရေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ထဲ
တမ်ိဳးေလးပဲ။ သူတို႕တေတြရဲ႕ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္၊ မိသားစု၀င္စိတ္ေလးေတြကို
ေလးစားမိသလို၊ ၀မ္းသာေက်နပ္မိသလို ျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ရည္ရြယ္ထားျခင္းမရွိပဲ စစ္ေရးနဲ႕
ပဋိပကၡေရးရာ ေလ့လာသူတေယာက္ဘ၀ကို ကၽြန္မ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေဘာဂေဗဒ
မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႕မွာ စာတမ္းေရးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္တြင္းစစ္ေတြနဲ႕
စစ္အသံုးစရိတ္ၾကီးမားမွဳေတြကေန စီးပြားေရးတိုးတက္မွဳအေပၚ သက္ေရာက္မွဳ ေတြကို
သတိျပဳမိေနတဲ့ ကၽြန္မက Defence Economics က႑ကို ေရြးခ်ယ္ျပီး သုေတသန စာတမ္းတေစာင္
ျပဳစုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာတမ္းကို ေဘာဂေဗဒ ဌာနက ပေရာ္ဖက္ဆာအျပင္ external examiners
အျဖစ္ အျခားတကၠသိုလ္တခုရဲ႕ စစ္ေရးေလ့လာေရးဌာနက ပေရာ္ဖက္ဆာတေယာက္နဲ႕
မဟာဗ်ဴဟာေလ့လာေရးဌာနက Reader တေယာက္ စစ္ေဆးပါတယ္။ အဲဒီမွာ Grade A ရျပီး၊
မဟာဗ်ဴဟာေလ့လာေရးဌာနက Reader က သူ႕ရဲ႕ ပဋိပကၡေလ့လာေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရး ပရိုဂရမ္မွာ
ေခၚထားလိုက္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မမွာလဲ မရည္ရြယ္ပဲနဲ႕ စစ္ေရးေလ့လာသူ တေယာက္အျဖစ္
အမွဳထမ္းရင္း စစ္မဟာဗ်ဴဟာေလ့လာေရး မဟာသိပၸံဘြဲ႕ကိုပါ သင္ယူ
ေလ့လာျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ဆိုရမလား မသိ။ ဒီ field ထဲ
ေရာက္သြားျပီးခ်ိန္မွာ ေျမာက္ပိုင္းအိုင္ယာလန္ အေရးတုန္းက ျဗိတိသွ်စစ္တပ္မွာ
တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္နဲ႕ ကြန္ဖရင့္တခုမွာ ေတြ႕ဆံုခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
ကၽြန္မတို႕ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပဋိပကၡမွာ ပါ၀င္ခဲ့သူေတြအတြက္
ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး မူ၀ါဒေတြအေၾကာင္းလဲ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လန္ဒန္က
ေတာ္လွန္ေရးသမားေဟာင္းတေယာက္အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ သူက စိတ္မေကာင္းေၾကာင္း
ေျပာပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြတင္မဟုတ္ပဲ၊ စစ္သားေတြမွာလဲ ရလဒ္ေတြအေပၚ
မေက်နပ္သူေတြ ရွိခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ တဘက္နဲ႕တဘက္ ရန္သူလို တိုက္ခဲ့ၾကသူေတြအၾကားမွာ၊
ကိုယ့္ရန္သူနဲ႕ ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္ေတြ လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္ေနၾကတာကို ေတြ႕ျမင္ရေတာ့
ႏိုင္ငံေရးအရ၊ စစ္ေရးအရ အေျမာ္အျမင္နဲ႕ ၀မ္းသာေပးမွဳေတြလဲ ရွိႏိုင္သလို၊ တခ်ိန္က
အသက္ေပး၊ ဘ၀စေတးျပီး တိုက္ခိုက္ခဲ့ရတာ အလကားပါလား၊ ဘာမွလဲ မဟုတ္ပါလားလို႕
ခံစားစိတ္ဓာတ္က်မွဳေတြလဲ ရွိႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆို သံုးသပ္မိခဲ့ၾကပါတယ္။
ပဋိပကၡေတြထဲမွာ ဘက္ႏွစ္ဘက္ကေန ပါ၀င္ခဲ့သူေတြအတြက္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ
ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး အျပင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးေတြကိုလဲ လုပ္ဖို႕
လိုမယ္ထင္ေၾကာင္း ေကာက္ခ်က္ခ်မိေတာ့ အိုင္ယာလန္ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ယေန႕ခ်ိန္ကာလအထိ
ရင္ၾကားေစ့ေရး၊ သင့္ျမတ္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ငါးႏွစ္တာ စီမံကိန္းအဆင့္ဆင့္ခ်ျပီး
လုပ္ေဆာင္ေနရေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ မ်ားမၾကာမီ ကာလတခုတုန္းက
စစ္ဦးစီးတကၠသိုလ္၊ ကာကြယ္ေရးပညာဌာနက သုေတသနစင္တာတခုမွာ တြဲဖက္အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္
တာ၀န္တြဲယူရတာေၾကာင့္ ဌာနဆိုင္ရာ အစည္းအေ၀း တခုကို သြားတက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ
အိုင္ယာလန္ေျမာက္ပိုင္းနဲ႕ ဆက္စပ္ခဲ့သူ တေယာက္ကို ထပ္မံဆံုေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ သူကေတာ့
အိုင္ယာလန္ေျမာက္ပိုင္းမွာ အရာရွိငယ္ေလး အျဖစ္နဲ႕ တာ၀န္က်ခဲ့ဖူးသူ တေယာက္ပါ။
ေနာက္ပိုင္းမွာ အရပ္ဘက္ေျပာင္းေရႊ႕ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ျပီး၊ လုပ္သက္ျပည့္ပင္စင္
ယူျပီးေတာ့မွ စစ္ေရးပါရဂူဘြဲ႕ ျပန္လည္တက္ေရာက္ေနပါတယ္။ Post- Conflict
Reconstruction နဲ႕ စစ္တပ္ရဲ႕ အခန္းက႑ကို ေလ့လာေနသူတေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မ
မသိေသးတဲ့ အခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြကို သူက အေသးစိတ္ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ သေဘာတရားတခ်ိဳ႕နဲ႕
အိုင္ယာလန္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့တဲ့ လက္ေတြ႕ စိန္ေခၚမွဳေတြကို တြဲစပ္ျပီး
ေဆြးေႏြးေျပာျပေပးသြားတာေၾကာင့္ ပဋိပကၡျပီးဆံုးခ်ိန္ကာလ ျမင္ကြင္းက်ယ္ကိုပါ
ေတြ႕ျမင္ခြင့္ ရလိုက္ပါတယ္။
သူနဲ႕ ေျပာျပီးခ်ိန္မွာ လူအမ်ားေျပာေလ့ရွိတဲ့
စကားေလးတခုကို သတိသြားရမိပါတယ္။ မုန္တိုင္းျပီးရင္ ေလျပည္လာတယ္ ဆိုတဲ့
စကားေလးကိုပါ။ သို႕ေပမယ့္ မုန္တိုင္းအလြန္မွာ တိုက္ခတ္ေနတဲ့
ေလျပည္ေလညင္းေလးေတြအၾကားမွာပဲ မ်က္ရည္စက္ေတြ၊ ေသာကေတြ၊ ပ်က္စီးဆံုးရွံဳးမွဳေတြ၊
ထိခိုက္နာက်င္မွဳေတြ၊ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမွဳေတြကလဲ အမ်ားအျပား ရွိေနတတ္ပါတယ္။ မုန္တိုင္းေၾကာင့္
အသက္ဆံုးရွံဳးခဲ့သူေတြ၊ ဘ၀ပ်က္သြားခဲ့သူေတြ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ ဆံုးရွံဳးသြားသူေတြ၊
အိုးအိမ္မဲ့သြားသူေတြ အမ်ားအျပားပါ။ ဒီအတြက္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ
ျပန္လည္တည္ေဆာက္မွဳေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ေဆာင္ၾကရပါတယ္။
ပဋိပကၡေတြ၊ စစ္ပြဲေတြဆိုတာကလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲ။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္ေတြ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ေတြ၊ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပျပီး
အာဏာခြဲေ၀မွဳေတြနဲ႕ ပဋိပကၡေတြ၊ စစ္ပြဲေတြကို အဆံုးသတ္ႏိုင္ပါတယ္။ သို႕ေပမယ့္
ပဋိပကၡနဲ႕ စစ္ပြဲေတြရဲ႕ ရိုက္ခတ္ဖ်က္ဆီးခဲ့မွဳေတြကေတာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္းမွာ
က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပဋိပကၡနဲ႕ စစ္ပြဲ အလြန္ကာလေတြမွာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး၊ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို မိမိတို႕
ကိုယ္တိုင္ ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္သစ္မ်ား၊ လုပ္ငန္းစဥ္သစ္မ်ားကို ျပန္လည္
ေရြးခ်ယ္ခ်မွတ္ျခင္းျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားအခ်င္းခ်င္း
ေဖးမကူညီလက္တြဲေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ အေနျဖင့္ မူ၀ါဒမ်ား
ခ်မွတ္ျခင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားရဲ႕ ကူညီမွဳမ်ားျဖင့္ ျဖစ္ေစ
လုပ္ေဆာင္ဖို႕ လိုအပ္လွပါေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပအပ္ပါတယ္။
မုန္တိုင္းအလြန္မွာ
ေၾကြလြင့္ပ်က္စီးမွဳမ်ား ေလ်ာ့နည္းေစရန္ ရည္သန္လ်က္။
ခင္မမမ်ိဳး (၃၁၊ ၃၊ ၂၀၁၂)
