အေထာက္အထားမွတ္တမ္း
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေနမင္းၾကီးက ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းကင္မွာေတာ့ အလင္းေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး ရွိေနပါေသးတယ္။ ေလေျပေလးကလဲ ညင္ညင္သာသာေလး တိုက္ခတ္ေနဆဲပါ။ ကၽြန္မတို႕ ေျမးအဖိုးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ စကားေကာင္းေနခဲ့ၾကပါတယ္။
" အဲဒီေန႕က နံနက္ (၈) နာရီေလာက္ အခ်ိန္မွာ အဖိုးရဲ႕ ရံုးခန္းထဲကေန တယ္လီဖုန္းနဲ႕ ကြန္ျပဴတာကို ဆက္သြယ္ေနခဲ့တယ္"
“ (၁၉၄၃) ခုႏွစ္မွာ ကြန္ျပဴတာ ရွိေနျပီလား"
အဖိုးရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ ကၽြန္မ လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္။
" ကြန္ျပဴတာဆိုတာ ရွဳပ္ေထြးနက္နဲတဲ့ သခ်ၤာပုစာၦေတြကို လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႕ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေျဖရွင္းေပးဖို႕ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးထားတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေျပာတဲ့ စကား၀ွက္ပါ။ မင္းရဲ႕ အခန္းထဲမွာ ရွိေနတဲ့ တီဗြီဖန္သားျပင္တပ္ထားတဲ့ ပလပ္စတစ္ ေသတၱာကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါက ထားပါေတာ့။ ဒီလို ကြန္ျပဴတာနဲ႕ စကားေျပာေနတုန္း အဖိုးရဲ႕ေဘာ့စ္ Dr. Anstrom က ေကာ္ရီဒါျပတင္းေပါက္ကေန စကားေျပာခ်င္တယ္လို႕ လွမ္းျပီး အခ်က္ျပပါတယ္။ သူေျပာတာက ေကာ္မတီခန္းထဲမွာ အစည္းအေ၀းရွိေနျပီး၊ သူတို႕မွာလဲ ကြန္ျပဴတာ တခုလိုေနတယ္တဲ့။ ဒီဌာနတခုလံုးမွာ အဖိုးက အေတာ္ဆံုးျဖစ္တာရယ္၊ ဘာမွျပန္မေျပာပဲ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြကို ထိန္းသိမ္းတတ္တယ္လို႕ ယံုၾကည္တာရယ္ေၾကာင့္ အဖိုးကို ကြန္ျပဴတာအေနနဲ႕ အလုပ္လုပ္ခိုင္းတာ"
" အဖိုးက ဘာေတြကို တြက္ခ်က္ရတာလဲ"
ကၽြန္မ စိတ္အားထက္သန္စြာ ေမးလိုက္ပါတယ္။
အဖိုးက အားေလ်ာ့ေနတဲ့ လက္ကေလးကို အသာေ၀ွ႕ယမ္းရင္း
" ခဏေလး၊ ခဏေလး။ အဖိုးေျပာျပမယ္ေလ။ ပထမဆံုးနဲ႕ အေရးၾကီးဆံုးက အဖိုးတြက္ခ်က္ရမယ့္ ကိန္းဂဏန္းေတြပဲ။ ဒါေတြကို တြန္႕လိမ္ေကာက္ေကြးေနတဲ့ လက္ေရးေတြနဲ႕ ေရးထားတယ္။ ဒီလို လက္ေရးမ်ိဳးနဲ႕ လူတေယာက္ကိုပဲ အဖိုးေတြ႕ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒါက Albert Einsteinပဲ"
" ေကာ္မတီထဲမွာ Dr. Einstein ကိုယ္တိုင္ ရွိမေနတာ အဖိုးသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းမွာ စဥ္းစားဖို႕ ဒါေတြကို ေရးေပးထားတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ စိတ္၀င္စားဖို႕ ေကာင္းတာက Unified Field Theory တခုတည္းနဲ႕ ဆက္စပ္တဲ့ တြက္ခ်က္မွဳေတြ မဟုတ္ပဲ သေဘၤာကို ၀န္းရံေပးထားႏိုင္တဲ့ force field နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ တြက္ခ်က္မွဳေတြပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီ force field က ေတာ္ပီဒိုေတြကိုတင္ ျပန္ကန္ထုတ္ႏိုင္တာ မဟုတ္ပဲ အလင္းကိုပါ deflect လုပ္ပစ္လိုက္ႏိုင္တယ္"
" အလင္းကို ေကြးညြတ္လို႕ မရႏိုင္ပါဘူး"
ဒီလို ကၽြန္မက ေျပာေတာ့ အဖိုးက ဘာမွမေျပာပါဘူး။ ကၽြန္မကို အဲဒီေနရာမွာပဲ ဆက္ေနဖို႕ အခ်က္ျပျပီး၊ အိမ္ထဲကို ခဏ ျပန္၀င္သြားပါတယ္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ အဖိုးလက္ထဲမွာ ဖန္ခြက္ေလးတခုပါလာပါတယ္။ ဖန္ခြက္ထဲမွာ ေရအျပည့္ထည့္ထားျပီး ပိုက္ေလးလဲ တပ္ထားပါတယ္။
အဖိုးက ဖန္ခြက္ေလးကို ေျမွာက္ကိုင္လိုက္ျပီး ဘာျမင္လဲ လို႕ ေမးပါတယ္။
ကၽြန္မက အသိဥာဏ္မဲ့စြာနဲ႕ ေရဖန္ခြက္ထဲက ပိုက္ေလးကို ျမင္တယ္လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
"ဒါဆိုရင္ အဲဒီပိုက္ေလးရဲ႕ ပံုသ႑ာန္ကေကာ"လို႕ အဖိုးက ဆက္ေမးပါတယ္။
ဒီေတာ့မွပဲ ကၽြန္မ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိပါတယ္။ အဖိုးဘာကို ဆိုလိုခ်င္လဲဆိုတာ ကၽြန္မ သေဘာေပါက္သြားပါျပီ။ ပိုက္ေလးက ေျဖာင့္တန္းေနေပမယ့္ ေရထဲေရာက္သြားတဲ့အခါ ေကာက္ေကြးေနသလို သ႑ာန္ထြက္ေနပါတယ္။ အဖိုးက ေျပာျပေတာ့
"အမွန္ပဲ အဲလစ္။ ပိုက္ေလးက ေျဖာင့္တန္းေနေပမယ့္ လႊတ္ထုတ္လိုက္တဲ့ အလင္းတန္းေတြကို ေရက ေကာက္ေကြးပစ္လိုက္တာပဲ။ တကယ္လို႕ force field က gravity ကို twist လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္၊ အလင္းတန္းေတြကိုလဲ twist လုပ္ႏိုင္မွာ အမွန္ပဲ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ေရဖန္ခြက္တခုကေတာင္ အလင္းကို twist လုပ္ႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား"
" ဒါဆို သေဘၤာၾကီးက တကယ္ေပ်ာက္သြားတာ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ရွိေနရဲ႕သားနဲ႕ မျမင္ရတာေပါ့။ ပင္လယ္ကိုေတာ့ ျမင္ေနရမယ္။ သေဘၤာတကယ္ ရွိေနမယ့္ေနရာကိုေတာ့ မေတြ႕ႏိုင္ဘူး။ ဒီလိုဆို သေဘၤာကို ဘယ္ေနရာမွာ ေတြ႕ႏိုင္မွာလဲ"
အဖိုးက ပခံုးကို တြန္႕လိုက္ပါတယ္။
" တေနရာရာမွာေပါ့။ ခန္႕မွန္းၾကည့္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္ပီဒိုတရာေလာက္ကို ပစ္လိုက္ရင္ေတာင္ သေဘၤာကို မထိႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆို ျမင္ရတဲ့ေနရာမွာ တကယ့္သေဘၤာကမွ ရွိမေနတာပဲ။ တီဗြီဖန္သားျပင္ေပၚက ပံုရိပ္ေတြလိုပဲေပါ့။ တီဗြီေပၚမွာ ေပၚတဲ့ အဖိုးရဲ႕ ပံုကို ေသနတ္နဲ႕ ပစ္လဲ အဖိုးရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ အရာေတာင္ ထင္မွာမွ မဟုတ္တာ။ တီဗြီတသန္းကို က်ည္ဆံတသန္းနဲ႕ ပစ္လဲ ဘာမွ ထူးမွာ မဟုတ္ဘူးေလ"
" အံၾသဖြယ္ရာပဲ။ ဒါဟာ လက္နက္အသစ္အဆန္းပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္တကယ္ျဖစ္ခဲ့ရဲ႕လား"
" ဒါက ေဒၚလာတသန္းတန္တဲ့ ေမးခြန္းပဲ"
အဖိုးကေျပာျပီး၊ လက္ႏွစ္ဘက္ကို အက်ယ္ၾကီး ဆန္႕တန္းလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္မက အဖိုးရဲ႕ လက္ကို မွတ္စုစာအုပ္နဲ႕ လွမ္းရိုက္ျပီး
"အဖိုးဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္မကို ထားခဲ့လို႕ မရဘူးေနာ္" လို႕ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုး ေျပာလိုက္ပါတယ္။
" ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ဇာတ္သိမ္းခန္းေတာ့ ရွိရမွာေပါ့။ ကၽြန္မထင္ထားတာက သေဘၤာၾကီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္လို႕ပဲ ထင္ထားတာ"
" ဒီဇာတ္လမ္းနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး သတင္းအစအနတခ်ိဳ႕ ေပါက္ၾကားမလာခင္ အခ်ိန္အထိေတာ့ ဒီလိုပဲ ထင္ထားခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေပါက္ၾကားလာခ်ိန္မွာေတာ့ အဖိုးလဲ စိတ္၀င္တစားနဲ႕ သတင္းအစေနာက္ လိုက္ေနခဲ့တယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ Naval Defence Research Committee မွာ အဖိုးလုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႕ ဆက္စပ္ေနတယ္လို႕ ယံုၾကည္ေနတာေၾကာင့္ပဲ"
" ဒါဆိုရင္ အဖိုးရဲ႕ တြက္ခ်က္မွဳေတြကေန ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္သြားလဲဆိုတာ အဖိုးတကယ္ မသိခဲ့ရဘူးေပါ့"
ကၽြန္မ ဆက္ေမးလိုက္မိပါတယ္။
"အဖိုးရဲ႕ တြက္ခ်က္မွဳေတြကို Dr. Anstrom ကို ျပန္ေပးလိုက္တယ္။ သူက ေက်းဇူးတင္စကားေတာင္ ေျပာမသြားပါဘူး။ အစည္းအေ၀းခန္းထဲကို ျပန္၀င္သြားျပီး၊ အခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္တယ္။ ဒီကတည္းက ဘာမွ ဆက္ျပီး မၾကားရေတာ့ဘူး"
" ဘယ္သူကမွ ဘာမွ ဆက္မေျပာဘူးလား။ ကၽြန္မသာဆိုရင္ စစ္ၾကီးျပီးသြားလို႕ ဒီကိစၥက လွ်ိဳ႕၀ွက္ မဟုတ္ေတာ့ခ်ိန္မွာ သတင္းနဲ႕ စာနယ္ဇင္းေတြကို ေျပာျပမွာပဲ"
အဖိုးက ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ခ်လိုက္ျပန္ပါတယ္။ ေကာင္းကင္ေပၚက ၾကယ္ေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း
" မေျပာဘူး" လို႕ တိုးတိုးေလး ေျဖလိုက္ပါတယ္။ သူ႕အသံက လွ်ိဳ႕၀ွက္နက္နဲမွဳေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ေပ်ာ့ေတာ့ေတာ့ အသံေလးနဲ႕ပါ။
ဒီလို အသံေလးနဲ႕ အဖိုးစကားေျပာတာကို ကၽြန္မတခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး။
" ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ စစ္သေဘၤာၾကီးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ေျပာသူတခ်ိဳ႕ေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ စကားမစပ္ အဲဒီစစ္သေဘၤာၾကီး နာမည္က USS Eldridge တဲ့။ ေနာက္ျပီး ဒီပေရာဂ်က္နာမည္ကေတာ့ Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္ေပါ့"
" ဒါဆို အဖိုးေကာ ဘာလို႕ မေျပာတာလဲ။ သတင္းစာေတြက အဖိုးကို ပိုက္ဆံေပးမွာေပါ့"
အဖိုးက သက္ျပင္းခ်လိုက္ပါတယ္။
" ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ပထမဦးဆံုး စေျပာခဲ့တဲ့လူက ထူးျခားဆန္းၾကယ္စြာ ေသဆံုးခဲ့လို႕ေပါ့"
"သူအသတ္ခံလိုက္ရတာလား"
ကၽြန္မ ေမးခြန္းေမးရင္း အသက္ျပင္းျပင္းရွဳလိုက္မိပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ပန္းျခံထဲက နံရံေတြရဲ႕ အရိပ္ေတြၾကားထဲမွာ အရိပ္ေတြ ထပ္ရွိေနသလားလို႕ စဥ္းစားလိုက္မိတယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ ေမးခြန္းကို အဖိုးက တိုက္ရိုက္မေျဖပါဘူး။
“ Albert Einstein ဟာ တကယ္ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ လူတေယာက္ပါ။ တခါက သူေျပာဖူးတယ္။ ေအာင္ျမင္မွဳဆိုတာ ညီမွ်ျခင္းတခုပဲတဲ့။ တကယ့္လို႕ A ဟာ ေအာင္ျမင္မွဳျဖစ္ျပီး A= x+ y+ z ဆိုပါစို႕။ x ဆိုတာက အလုပ္ျဖစ္ျပီး၊ y ဆိုတာက အနားယူတာ၊ ကစားတာေပါ့။ z ဆိုတာကေတာ့ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားတာပဲ"
သူက ကၽြန္မကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဆက္ေျပာတယ္။
" တခ်ိဳ႕လူေတြက ဘ၀မွာ မေအာင္ျမင္ၾကဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႕ဆီမွာ z မရွိဘူးေလ။ ဘယ္လိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားသင့္သလဲဆိုတာ သူတို႕ မသိၾကဘူး"
" အခုလို ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ၾကာျပီးခ်ိန္က်
" ဥပေဒစိုးမိုးေရးလုပ္ေနသူေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ FBI မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ စပိုင္ေတြကေတာ့ ေျပာေစခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး။ မသိႏိုင္ဘူးေလ"
" ဘာေၾကာင့္လဲ"
" အဖိုးထင္တာကေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္"
အဖိုးက ညင္သာစြာ ေျပာပါတယ္။
" ပထမ တမ်ိဳးက ဒီကိစၥေတြဟာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလိုက္ေအာင္ မွားယြင္းသြားခဲ့ျပီး၊ သိပၸံပညာရွင္ေတြက ေရတပ္သားေတြကို သတ္လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ ျဖစ္ရပ္ကို လူေတြ မသိေအာင္ အစိုးရက ဖံုးကြယ္ခ်င္လို႕ ပဲ"
"ေနာက္ထပ္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ကေကာ"
"ဒီစမ္းသပ္ခ်က္ဟာ ေအာင္ျမင္လုနီးနီးျဖစ္ခဲ့တာမို႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားခ်င္လို႕ပဲ။ ခုခ်ိန္မွာ သိပၸံပညာရွင္ တေယာက္ေယာက္ဟာ invisibility ၊ ဒါမွ မဟုတ္ anti-gravity နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး တစံုတရာ လုပ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ရန္သူေတြကို ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာ မသိေစခ်င္လို႕ ေနမွာေပါ့"
အဖိုးက သက္ျပင္းခ်လိုက္ပါတယ္။
"ဒါနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ပေရာဂ်က္လုပ္ဖို႕ အိုင္ဒီယာကို ေမ့ပစ္လိုက္စမ္းပါ"
အဖိုးက ရုတ္ျခည္းေျပာလိုက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မက လြယ္လြယ္နဲ႕ အရွံဳးမေပးခ်င္ပါဘူး။
" အဖိုးေျပာတဲ့ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ သေဘၤာၾကီးဆိုတာကို အဖိုးကိုယ္တိုင္ ျမင္ခဲ့ဖူးလား"
"မျမင္ဖူးဘူး။ အဖိုးက ခ်က္ခ်င္းအေျဖေပးပါတယ္"
" ေနာက္မွ ဒါနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ပံုျပင္ေတြ ထြက္လာတာ။ သက္ေသေတြေျပာတာေကေတာ့ USS Eldridge ၾကီးက ေပ်ာက္သြားေပမယ့္ ေရျပင္မွာ သူ႕အရိပ္ၾကီးေပၚေနခဲ့တယ္တဲ့။ ဒါကိုလဲ နားလည္ေပးလို႕ ရပါတယ္။ တျခား ဆန္းၾကယ္တဲ့ ေကာလဟလေတြလဲ ရွိေသးတယ္"
"ေကာလဟလေတြလား"
"ဒီထက္ မပိုႏိုင္ပါဘူး။ ထူးျခားတဲ့ ျဖစ္ရပ္ဆန္းေတြပါ။ အဖိုးေတာင္ ဒါေတြကို ယံုလား၊ မယံုဘူးလားဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မေသခ်ာဘူး"
ဆက္မေျပာခင္မွာ အဖိုးက ေခတၱျငိမ္သက္ေနပါတယ္။
"သူတို႕ဆိုလိုတာကေတာ့ USS Eldridge သေဘၤာၾကီးက Philadelphia သေဘၤာက်င္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး၊ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ Virginia, Norfolk က ဆိပ္ကမ္းမွာ ျပန္ေပၚလာတယ္တဲ့။ ကီလိုမီတာရာေပါင္းမ်ားစြာကို မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာ ခရီးသြားခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့"
" ဒါဆိုရင္ Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္ဆိုတာ anti-gravity ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ invisibility ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ teleportation matter လဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ဆိုလိုတာလား။ ဘာေကာက်န္ေသးလဲ"
"တျခားမွတ္တမ္းေတြလဲ ရွိေသးတယ္"
အဖိုးက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆက္ေျပာပါတယ္။
“ force field က သာမန္ time-space continuum ကို ေဖာက္ထြက္ႏိုင္ခဲ့တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ စကၠန္႕အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ႏွစ္ေနရာမွာ ေပၚလာခဲ့တာပဲ။ ဒါဟာ စၾက၀ဠာထဲကို ျဖတ္သန္းသြားလာ ႏိုင္ဖို႕အတြက္ gateway လဲ ျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုၾကတာကေတာ့ ေရတပ္သားေတြဟာ ကမၻာေျမကို ၀င္လာတဲ့ ျဂိဳလ္သားခရီးသည္ေတြနဲ႕လဲ ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကတယ္ ဆိုပဲ"
ကၽြန္မ မယံုႏိုင္စြာနဲ႕ ကိုယ့္မ်က္လံုးကိုယ္ ျပန္ပြတ္လိုက္မိပါတယ္။
" အလြန္ေသးငယ္တဲ့ အစိမ္းေရာင္လူေလးေတြလား"
" မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အညိဳေရာင္လူေလးေတြလား။ အဟုတ္ပဲလား"
ေကာင္းကင္ေပၚက ၾကယ္ေလးေတြကို ကၽြန္မ စိုက္ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။
“ anti-gravity အေတြးအေခၚေတြက ဆက္ျပီး စူးစမ္းေလ့လာသင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြပါ။ အလင္းေရာင္ကိုလဲ ေကာက္ေကြးေအာင္ လုပ္လို႕ ရႏိုင္တယ္။ က်န္တာေတြကေတာ့ အျဖဴ၊ အမဲ ရုပ္ရွင္ထဲကလိုပဲ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးေတြပါ။ ဒီ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဖို႕ လူတေယာက္ဟာ အသတ္ခံခဲ့ရသတဲ့လား။ ဒါဆို သတ္ခံရသူက ဘယ္သူလဲ အဖိုး။ ဘယ္သူက Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္အေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္တာလဲ"
အဖိုးက လွည့္ျပီး အိမ္ထဲ၀င္သြားပါတယ္။
" ဒါက ေနာက္ထပ္ ဇာတ္လမ္းတခုပဲ၊ အဲလစ္။ ေနာက္ထပ္အခ်ိန္တခုအတြက္ ေနာက္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ေပါ့။ ခုေတာ့ ညစာစားခ်ိန္ေရာက္ျပီ"
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ေရးသားသူ- Terry Deary
စာအုပ္အမည္- The Philadelphia Experiment
စာအုပ္ထုတ္ေ၀သည့္ႏွစ္- (၁၉၉၆) ခုႏွစ္
စာအုပ္အမ်ဳိးအစား- လူငယ္စာေပ
ဘာသာျပန္သူ – ခင္မမမ်ဳိး (၁၂၊ ၀၃၊ ၂၀၁၂)
No comments:
Post a Comment