Monday, 19 September 2011
သစ္ေတာ၊ ေတာင္တန္းနဲ ့ မိုးေကာင္းကင္ တို ့စကားေျပာခန္း
ေကာင္းကင္ရယ္၊ ေတာင္ၾကီးေတြရယ္၊ သစ္ေတာေတြရယ္၊ျမစ္ေခ်ာင္းေတြရယ္ဟာ တခုနဲ ့တခု စကားေျပာေနၾကတယ္။ ဆက္သြယ္ေနၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားယံုလား။ က်ေနာ္ယံုတယ္။
တစ္။
သစ္ပင္ေတြက စကားေျပာသတဲ့။ ဒီစကားကို က်ေနာ္ငယ္ငယ္က အဘိုးေတြ၊အဘြားေတြေျပာဘူးတယ္။ က်ေနာ္အေလးနက္မထားခဲ့ပါဘူး။ သူတို ့နည္းသူတို ့ပူေဇာ္ၾကပသၾကတယ္။ က်ေနာ္ဂရုမစိုက္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ ဒီအေတြးအေခၚေတြဟာေခတ္ေနာက္ၾကတဲ့ေရွးရိုးဆန္တဲ့အေတြးအေခၚေတြလို က်ေနာ္ယံုမိခဲ့တယ္။ ခုေတာ့ဒါေတြဟာ ေခတ္ေနာက္က်တဲ့အေတြးအေခၚမဟုတ္ပဲ။ေခတ္ကိုအလြန္ေရွ ့ေျပးေနတယ္ဆိုတာကိုက်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ၾကံဳမွပဲ ယံုမိေတာ့တယ္။
သူတို ဟာတခုနဲ ့တခုဆက္သြယ္မႈရိွေနတယ္။ စကားေျပာေနတယ္ဆိုတာပါပဲ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ျဖစ္ရပ္ကဒီလို ဗ်။
ႏွစ္။
၁၉၉၃ ခုနစ္ေလာက္မွာ ကလလတ ဥကၠဌ ညဏ္ေမာင္မဲ ဟာ က်ေနာ္တို ့ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဌာနခ်ဳပ္ ေလာကြားလူစခန္းကိုအလည္ေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ့္ရံုးမွာတည္းတယ္။ သူက အသားညိဳညိဳ ကယားလူမ်ိဳးသေဘာေကာင္းတယ္။ သူတို ့ကလလတက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ မျပိဳကြဲခင္က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ ့မဟာမိတ္လုပ္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္သူဟာတိုးတက္တဲ့အေတြးအျမင္ရိွသူတေယာက္။ေရွးရိုးစြဲ၀ါဒီတေယာက္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူေတာ္လွန္ေရးအေတြ ့အၾကံဳ ေတြကိုေျပာျပတယ္။ ႏွစ္ခုကို က်ေနာ္ေခါင္းထဲမွာစဲြသြားတယ္။ တခုက ေျမယာေ၀ခ်မ္းေရးလုပ္တံုးကသူအေတြ ့အၾကံဳ၊ေျမယာေတြကိုသိမ္းျပီးဆင္းရဲသားေတြကိုေျမေ၀လိုက္တာ
မေအာင္ျမင္တဲ့အေၾကာင္း၊ တခုကေတာ့ သူတို ့စခန္းခ်ဖို ့အတြက္ သစ္ပင္တခ်ို ့ကိုခုတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ
ေနာက္သံုးေလးရက္အတြက္းစမ္းေခ်ာင္းေလးေတြေရေပ်ာက္သြားပံုကိုသူရွင္းျပတာျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို ့ေဒါနေတာၾကီးက အလြန္ထူတဲ့တိုးရခက္တဲ့ေတာၾကီးမဟာျဖစ္ေတာ့ သူေျပာျပခ်က္ေပၚမွာက်ေနာ္သိပ္ကိုစိတ္၀င္စားမိတယ္။ သူကိုအေသးစိတ္ေမးမိတယ္။ သူက ေတာင္ေပၚမွာေပါက္ေနတဲ့သစ္ပင္ကိုအရမ္းခုတ္လို ့မရေၾကာင္း၊ခုတ္မယ္ဆိုရင္ ေတာင္ထိပ္တည့္တည့္ေပါက္ေနတဲ့အပင္ေတြကိုလံုး၀မခုတ္ရေၾကာင္း၊ ေတာင္ေဇာင္းကသစ္ပင္ ေတြကိုပဲ
ခုတ္နိင္ေၾကာင္း၊အကုန္မခုတ္သင့္ေၾကာင္း၊ သစ္ပင္အျမစ္ကေန အနည္းဆံုး ၆ ေပခန္ ့ခ်န္ထားျပီးမွခုတ္သင့္ေၾကာင္းသူကရွင္းျပပါတယ္။ခုတ္မယ္ဆိုရင္လည္း တဧကစာေလာက္သာခုတ္သင့္ေၾကာင္း ခုတ္လိုက္ပါကခ်က္ျခင္းေရေပ်ာက္သြားနိင္ေၾကာင္းကိုရွင္းျပပါတယ္။ ေတာင္ထပ္ကသစ္ပင္ကိုေတာ့ခ်န္ထားရမယ္။ဘာျဖစိ္လိုလဲဆိုေတာ့ေရကိုထိမ္းထားတဲ့ေနရာျဖစ္ေနတယ္။ လူမွာဦးေခါင္းတည့္တည့္ကို ဦးထုတ္ေဆာင္းထားသလိုေပါ့လို ့သူကရွင္းျပပါတယ္။ ဦးထုတ္မေဆာင္ထားရင္အေအးမိတာ၊ႏွာဆီးတာ၊ေနပူမခံနိင္တာျဖစ္သလိုေပါ့လို သူရွင္းျပတယ္။
သံုး။
၁၉၉၄ ခုနစ္မွာ မနပုေလာတိုက္ပြဲေတြျပင္းထန္လာတယ္။ ဌာနခ်ဳပ္မွာက်ေနာ္နဲ ့တပ္စိတ္တစိတ္ခန္ ့သာက်န္တယ္။ ဌာနခ်ဳပ္ကပံုမွန္အားျဖင့္ရဲေဘာ္ ႏွစ္ရာသံုးရာခန္ ့ရိွတယ္။ ခ်က္ဖို ့ျပဳတ္ဖို ့ေရခ်ိဳးၾကဖို ့ကို အုတ္ကန္လုပ္ထားတယ္။ အုပ္ကန္ က ေရကေတာ့ မနပုေလာ ကြန္မန္ဒို ကုန္း ရိွရာေတာင္ၾကီး ကရိႈေျမာင္ၾကီးတခုကစမ္းေရကို သြယ္ျပီး သြင္းထားတာျဖစ္တယ္။ စမ္းေခ်ာင္းၾကီးကေန က်ေနာ္တို ့စခန္းအနိမ္ ့ပိုင္းအထိကို ကိုက္ တေထာက္အနည္းဆံုးေ၀းမယ္။ စမ္းေခ်ာင္းကေရကို ၂ လက္မခြဲေလာက္က်ယ္တဲ့ပလစ္စတိတ္ပိုက္ၾကီးကေန သြယ္တန္းျပီးယူထားတာျဖစ္တယ္။ အလြန္ၾကည္လင္ေအးျမတဲ့ေရက ပိုက္ကေန ဒလေဟာထိုးက်ေနတယ္။ က်ေနာ္တို ့ရဲေဘာ္ေတြအားလံုးသံုးမကုန္ဘူး။ ေရဒလေဟာထိုးဆင္းၾကေနတာကို က်နာ္ရံုးျပဴတင္းေပါက္ကေနက်ေနာ္ျမင္ေနရတယ္။ ဒါေပမဲ ့တခါကေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ျပသနာကိုၾကံဳရေတာ့တယ္။ေရစီးကအလြန္ေႏွးသြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တခါတရံမွာေရက လံုး၀ မလာေတာ့တာကိုေတြ ့ရျခင္းျဖစ္တယ္။ ေရမလာတဲ့အခါမွာပါပိုက္ထဲမွအမိုက္ေတြမ်ားပိတ္ေနသလား၊ ေရပိုက္ေခါက္ေနသလား ဆိုတာစစ္ေဆးရတယ္။ စစ္ေဆးတဲ့တာ၀န္ကို မက္ေဒါ ဆိုတဲ့ ရဲေဘာ္ၾကီးကတာ၀န္ယူထားတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပိတ္ေနတာေခါက္ေနတာမရိွသေလာက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေရကမလာဘူး။
မက္ေဒါကတက္စစ္ပါတယ္။ ေအာက္ပါအတိုင္ေတြ ့ရိွရတယ္။ ေနကလည္းသာေနတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာေရအျပည့္ရိွတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းကေန သြယ္ထားတဲ့ ေရတိုင္ကီထဲမွာလဲေရအျပည့္ရိွတယ္။ တိုင္ကီကေန တဆင့္ သြယ္ထားတဲပိုက္ေတြကလဲ ပိတ္တာမရိွ၊ ေခါက္တာမရိွ၊ ရဲေဘာ္ေတြက တလမ္းလံုးအေသအခ်ာစစ္ေဆးၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ေရက လံုး၀မလာဘူး။
သူက ေရမလာတဲ့အေၾကာင္း သူေသခ်ာစြာစစ္ေဆးတဲ့အေၾကာင္းက်ေနာ္ကိုလာေျပာတယ္။ က်ေနာ္စိတ္၀င္စားတဲ့အတြက္ က်ေနာ္သူနဲ ့အတူထလိုက္ျပီးစစ္တယ္။ ေတာင္ေပၚကိုက်နာ္တို ့ပိုက္လိုင္းတေလ်ာက္တက္ခဲ့ၾကတယ္။ သူေျပာတဲ့အတိုင္းအားလံုးေကာင္းေနတယ္။ ဒါေပမဲေရမလာဘူး။
ေနာက္တရက္နစ္ရက္ၾကာေတာ့မိုးအုံလာတယ္။ ေရပိုက္ကေရေတြ အားေကာင္းေကာင္းျပန္လာေနတာေတြ ့ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးရြာလာတယ္။ ေရပိုက္က ဒလေဟာ ျပန္လာေနတာေတြ ့ရတယ္။
မိုးက ၂ ရက္ ၃ ရက္ဆက္ရြယ္တယ္။ ေရကပံုမွန္လာေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးဆဲျပီးေနပူတယ္။ ေရအားေႏွးသြားတတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေနကပူျခစ္လာတယ္။ စိုက္ပိ်ုးပင္ေတြအတြက္ သစ္ပင္ေတြအတြက္လူေတြ ခ်ိုးဖို ခ်က္ဖို အတြက္ ေရကိုပိုလိုလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပိုက္ထဲမွာေရကမရိွျဖစ္ေနတယ္။ မိုးရြာ၊ေရမလို၊ ေရလာ။ ေနပူ၊ေရလို၊ေရမလာျဖစ္စဥ္မွာ က်ေနာ္တို ့ရြာလည္ေနၾကတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြကိုတေယာက္ျပီးတေယာက္တာ၀န္ေပးတယ္။ အေျဖထြက္မလာဘူး။ မက္ေဒါကေတာ့ ေတာပိုင္ေတာင္ပိုင္ေတြကို ပူေဇာ္ပသဖို ့သူအၾကံေပးတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ပိုက္လိုင္းေတြလိုက္စစ္ေဆးရေတာ့တယ္။ ပိုက္လိုင္းကိုစစ္တယ္။ စမ္းေခ်ာင္းကိုစစ္တယ္။ ေတာင္ၾကားထဲက စမ္းေခ်ာင္းၾကီးက ၁၀ ေပေလာက္က်ယ္တယ္။ တခ်ို ့ေနရာမွာ ၂ ေပေလာက္နက္တယ္။ ေရစီးကေနပူပူမိုးရြာရြာ မျပတ္ဘူး။ ေရအားေကာင္းတယ္။ စမ္ေခ်ာင္းကေခံထားတဲ့ေရတိုင္ကီကလည္းအျမဲတန္းျပည့္ေနတယ္။ ေနပူတယ္ဆိုတာေတာင္
စမ္းေခ်ာင္းေနရာကစိမ္းေအးေနတဲ့ ေတာၾကီးပါ။ေနေပ်ာက္မထိုးပါဘူး။ ပိုျပီးေခါင္းစားတာကေတာ့ ေနပူေနတာေတာင္စမ္းေရကသြယ္ထားတဲ့ ေရတိုင္ကီက ေရအျမဲျပည့္ေနတာပါ။
က်ေနာ္ထိုင္စဥ္းစားေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့အေျဖကိုေတြ ့ပါတယ္။ ေတာင္ၾကီးရယ္၊သစ္ေတာရယ္၊မိုးတိမ္ေတြရယ္ဟာ ဆက္သြယ္မႈရိွေနတယ္လို ့က်ေနာ္ေကာက္ခ်ခ်ပါတယ္။ လူဦးေဏာက္လိုျဖစ္ေနပံုရတယ္။ ဦးေဏာက္မွာအလင္နလြင္ဆိုတဲ့ဓါတ္ရည္တမ်ိဳးရိွတယ္။ တကယ္လို ့ခင္ဗ်ားအနီးမွာဗံုးေပါက္ကြဲတဲ့အခါမွာ တခ်ိဳ ့ လူေတြက ေၾကာက္လွန္ ့့ျပီး မစင္ေတြ။က်င္ငယ္ေရေတြပါထြက္ကုန္တယ္။ ဒါကအလင္နလြင္ေၾကာင့္ျဖစ္တာပါ။ ခင္ဗ်ားဟာေသြးထြက္သံယိုျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဗိုက္ေပါက္သြားနိင္တယ္လို ့ေမ်ာ္လင့္ထားျပီးျပင္ဆင္မႈဇီ၀ကမလံႈ ့ေဆာ္မႈ လုပ္လိုက္တယ္။ ဗိုက္ထဲကအစာေဟာင္းေတြကိုထုတ္ျပစ္ျပီးအညစ္အေက်းကိုရွင္းထားေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အညစ္အေၾကးေတြရိွျခင္းအားျဖင့္ ကူးစက္ေရာဂါပိုးေတြထပ္၀င္ျပီး ပိုျပီးခက္ခဲလာေစနိင္တယ္လို ့ဦးေဏာက္ကအသိေပးလိုက္တဲ့အတြက္ အစာအိမ္က အစာေဟာင္းေတြကိုထုတ္ျပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။
သစ္ပင္ေတြရယ္ေတာင္ၾကီးရယ္၊ ၊ မိုးေကာင္းကင္ရယ္ဆက္သြယ္္ခ်က္ကလဲဒီလိုပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေနပူေနတဲ့အခါမွာ ေရခန္းနိင္တယ္လို ့သစ္ပင္ေတြကယူဆတယ္။ ဒီေတာ့ေတာင္ၾကီးထဲကေရေတြကိုသူတို ့အလိုအေလ်ာက္သိမ္းနိင္သမ်ွသိမ္းလိုက္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ေရစီးေႏွးသြားတယ္။ ပိုက္လံုးထဲမွာ ေရအားက်လာတယ္။ ေနက်စ္က်စ္ေတာက္ပူလာတဲ့အခါမွာေတာ့ေရလံုး၀ျပတ္သြားနိင္သလား လို ့သစ္ပင္ေတြကယူဆတယ္။ ဒီေတာ့ ေရကိုလံုး၀မထုတ္ေပးေတာ့ပဲေနလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ပိုက္ထဲမွာေရလံုး၀မလာေတာ့ျခင္းျဖစ္တယ္။
တခါမ ိုးအံု ့လာတယ္။ သစ္ပင္ေတြက မိုးရြာေတာ့မယ္။ေရေတြထပ္ရမယ္။ ေတာင္ထဲမွာသူတို သိမ္းထားတဲ့ေရေတြကိုထုတ္ေပးလိုက္ျပီး ေနာက္လာမဲ့ေရသစ္ေတြအတြက္ ေနရာေတြကိုျပင္ဆင္လိုက္ၾကပံုရတယ္။ ဒီေတာ့ စမ္းေရမွာေရစီးျမန္လာတယ္။ ေရမ်ားလာတယ္။ ပိုက္ထဲမွာေရအားေကာင္းလာတယ္။ က်ေနာ္အေျဖရလာတဲ့အတြက္ ပါလာတဲ့ရဲေဘာ္ေတြကိုရွင္းျပတယ္။ ေပါ့ပါးတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ ့က်ေနာ္တို ့ေတာင္ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းလာတယ္။
မိုးအံုရံု၊ ရြာရံု၊ေနပူရံုနဲ ့ေတာင္သဘ၀တရားက ေတာမျပန္းတီးနိင္ေအာင္ေရအရင္းအျမစ္ေတြကိုမေပ်ာက္သြားေအာင္ထမ္းသိမ္းေပးထားတာကိုက်ေနာ္ေတြ ့ခဲ့ရတဲ့အတြက္အလြန္ အံၾသေနမိတယ္။
သဘာ၀တရားၾကီးဟာမဆန္းက်ယ္ေပဘူးလား။ သူတို ့ဆက္သြယ္ခ်က္ဟာ ဘယ္ေလာက္ထူးဆန္းဖို ့ေကာင္းပါသလဲ။ သစ္ပင္၊ ေတာေတာင္၊ မိုးေကာင္းကင္ဆက္သြယ္မႈဟာ မေန တေန ့မဟုတ္။ က်ေနာ္မေမြးခင္ကတည္းက၊ က်ေနာ္အဖိုးရဲ ့အဖိုး-အဖိုး- ေတြမေမြးခင္ကတည္းက ေျပာၾကေၾကးဆိုရင္ေတာ့ ကမၻာၾကီးျဖစ္တည္ခဲ့တဲ့လြန္ခဲ့တဲ့နစ္ေပါင္း ႏွစ္ ေထာင္ေပါင္း ၄ေထာင့္ ၅ရာေက်ာ္ကတည္း က သူတို ့ခ်င္းဆက္သြယ္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
သဘာ၀ၾကီးကလွပသလို၊ သဘာ၀တရားၾကီးဟာဆန္းက်ယ္တယ္။ ေရွ းက လူၾကီးေတြကသစ္ပင္တြကိုမခုတ္နိင္ေအာင္သူတို ့နည္းသူတို ့ဟန္နဲ ့ ထိမ္းသိမ္းခဲ့တယ္။ သစ္ပင္မွာဘုရားစင္၊နတ္စင္ေတြကိုထားျပီး မခုတ္နိင္ေအာင္ကာကြယ္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအယူဆေတြကေရွးေဟာင္းအယူဆေတြ၊ ေရွ းေဟာင္းအယူဆေပမဲ့ သဘ၀ပတ္၀န္က်င္ေတြရွင္သန္ဖို ့အတြက္ ထိေရာက္တဲ့နည္းလမ္းတခုျဖစ္ေနေတာ့ဒါကို မမွန္ဘူး။ မွားတယ္။ ေခတ္ေနာက္က်တယ္လို ့ေျပာလို ့မရဘူး။ သစ္ပင္ခုတ္တဲ့သူသာေခတ္ေနာက္က်တဲ့သူမက၊ ေလာကကိုဖ်က္ဆီးသူျဖစ္တယ္။
ေလး။
၁၉၈၈ခုနစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ စစ္အစိုးရက သစ္ေတာၾကီးေတြကို လက္ညိဳးထိုးျပီးေရာင္းစားခဲ့တယ္။ ေတဇပိုင္တဲ့ထူးသစ္ကုမဏီက သစ္ေတာမွန္သမ်ွေရာင္းစားခဲ့တဲ့အတြက္ နယ္စပ္ေဒသတေလ်ာက္မွာသစ္ေတြကုန္သြားတယ္။ ဂူဂဲလ္ေျမပံုေပၚမွာျမန္မာျပည္ကိုၾကည့္ရင္လံုးပါးပါးသြားတဲ့ မုန္သုန္သစ္ေတာၾကီးဟာ ျမန္မာ ျပည္မွာ ကင္းမဲ့သြားတာကိုေတြ ့နိင္ပါတယ္။ အဂၤလိ္ပ္ေခတ္ကလည္းသစ္ကိုခုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့စည္းနဲ့ကမ္းနဲ ့ခုတ္ခဲ့ၾကတယ္လို ့သစ္ေတာမွာတာ၀န္ယူခဲ့တဲ့အၾကီးတန္း အရာရိွတေယာက္ကေျပာဘူးတယ္။ အဂၤလိပ္က နယ္စပ္သစ္ေတာေတြကို ျမန္မာ ျပည္တေလ်ာက္ အကြက္ေပါင္း ၄၀ ရိုက္လိုက္တယ္။ တကြက္ကိုတနစ္ခုတ္တယ္။ ျပန္စိုက္ထားတဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးခုတ္ထားတဲ့အကြက္ကိုေရာက္ရင္ လြန္ခဲ့တဲ့နစ္ ၄၀ က စိုက္ခဲ့တဲ့သစ္ပင္က ျပန္ျပီး ေပါက္ေနျပီးသား စနစ္နဲ ့ခုတ္ခဲ့တယ္။ တကြက္လံုးကိုလည္း အကုန္မခုတ္ပဲ အရြယ္ေရာက္တဲ့သစ္ပိုပဲခုတ္ရတယ္။ တပင္ကိုခုတ္ရင္လည္း အနည္းဆံုး ၄ ေပေလာက္ခ်န္ခဲ့ျပီးေျမလြာျပံဳးတီးမႈကိုကာကြယ္ေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္လို ့ဆိုတယ္။ သဘ၀တရားက ေနပူရံုနဲ ေရထြက္နည္းသြားရင္သစ္ပင္ေတြကိုအျမစ္ကပါတူးခုတ္လိုက္တဲ့၊ျပန္လည္စိုက္ပ်ိုးမႈေတြမလုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရနဲ ့ ေတဇရဲ ့ ထူးသစ္ကုမဏီ ကိုက်ေနာ္တို ့ဘယ္လိုသေဘာထားရမလဲ။ ဒီအတြက္တာ၀န္ရိွသူေတြကိုအေရးယူခံရမွာပါ။ သမိုင္းတရာခံေတြအျဖစ္ လူထုခံုရံုးမွာ အျပစ္ေပးသင့္တဲ့သူေတြပါ။
ငါး။
အခုစစ္အစိုးရက ဧရာ၀တီျမစ္ဆံုမွာ ေရကာတာတည္ေဆာက္ေတာ့မယ္။ နယူေယာက္ျမို ့နီးပါး ေျမဧရိယေပါင္းမ်ားစြာရိွသစ္ပင္ေတြကိုခုတ္လဲျပီး ေရေလွာင္ကန္ေဆာက္မယ္ဆိုတာမိုက္မဲမႈပါ။ သစ္တပင္ခုတ္တာနဲ ့ေတာင္ေရထြက္ႏႈန္းက်ဆင္းသြားရင္ ဒိီေလာက္ၾကီးမားတဲ့ဧရိယာကိုခုတ္လိုက္ျခင္းဟာ တြက္ဆလို မရတဲ့ဆိုးက်ိဳးေတြျဖစ္လာမွာေသခ်ာပဲျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ခုေလာက္ဆိုရင္- သစ္ပင္ေတြရယ္၊ေတာင္တန္းေတြရယ္၊ မိုးေကာင္းကင္ရယ္ စကားေျပာေနၾကပါျပီ။
သစ္ပင္ေတြမရိွေတာ့ရင္၊ အပူလြန္လာမယ္။ အပူလြန္လာရင္ေကာင္းကင္ကသူေရမေပးနိင္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္းေရမေပးနိင္ရင္ ျမစ္ထဲမွာေရစီးေႏွးလာမယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ကို ကိုသူတို ့ေျပာေနၾကျပီျဖစ္တယ္။ ေတာင္နံရံကိုထိမွန္ျပီးပဲတင္ျပန္လာတဲ့သူတို့စကားသံေတြ က်ေနာ္ၾကားေနရျပီ။
မိုးသီးဇြန္
No comments:
Post a Comment