သက္တမ္း ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္လာတဲ့
ကမာၻ႕ လူ႔အခြင့္အေရးေန႔ဆိုပဲ..။
ဟဲ....ဟဲ ဒါဆိုရင္
အခမ္းနားေတြလုပ္ စတိတ္မန္႔ေတြထု
ပရုိပိုဇယ္ေငြက်ဖို႔ ဒါ- တို႔ဂြင္ ဒါ- တို႔ျမင္..။
အဲဒီလူေတြဟာ
ဂ်ဳိးျဖဴဌက္ကို အိုးပုတ္လုပ္ကစားျပီး
ဟို- လူ႔ကိုဒါလုပ္သင့္တယ္ ဒီ- လူ႔ကိုဒါျဖစ္သင့္တယ္ဆိုျပီး
ဟန္ၾကီးပန္ၾကီး စတိုင္ၾကီးၾကီးနဲ႔
ေပးဆပ္ျခင္းကင္းမဲ့တဲ့ လမ္းထက္ကေန
ေဝါဟာရမဲ့ ႏိူင္ငံေရးစကားလံုးေတြ ေခြ်ေခြ်ျပီး
ပရုိပိုဇယ္ရေငြေတြနဲ႔ သားေၾကြး မယားေၾကြး
ေသာက္စားေပ်ာ္ပါး အငယ္အေႏွာင္းေတြထား ထားျပီး
ဇိမ္ခံအိပ့္ခန္းထဲ
ေရငတ္လွ်င္ ဘီယာေသာက္
သရဲေၾကာက္လို႔ အေဖာ္ေခၚအိပ္
သတင္းေလးတစိတ္ ၾကားမိပါရဲ့..။
ေနာင္ေရးစိတ္ေအးဖို႔
အဲဒီ- ပရုိပိုဇယ္ေငြနဲ႔ပဲ အဲဒီလူေတြဟာ
ဇိမ္ခံကားနဲ႔ တိုက္တာအေဆာက္အအံု
ျခံေျမေတြကို တိတ္တစိတ္ ဝယ္ယူထားၾကေလရဲ့..။
စိတ္ေထာင္းေတာ့ ကိုယ္ေၾက စိတ္ေျပာင္းေတာ့ ကိုယ္ေလ
အတိတ္ကံမေကာင္းခဲ့တဲ့ ငါတို႔တေတြရဲ့ ဘဝဟာ
လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာ ေပါ့ေနလား ငန္ေနလား
ေမြးရာပါဆိုတာ ေဂြးေစ့လား မ်က္ေစ့လား
ဒပ္အပ္ေသခ်ာ ငါ- ေျပာမျပတတ္ဘူး..။
ေသခ်ာတာတခုက
မေသခ်ာတဲ့ခရီးကို ဆက္ေနတာပဲ၊
ခက္တာတခုက ေလာကအလယ္မွာ
သေဘာမက်စရာေတြက တေန႔တျခား
တိုးပြါးလို႔လာေနတာကို သတိေတာ့ျပဳမိလာတယ္..။
တေန႔ကပဲ....ေထာင္ဝင္စာမေတြ႕လို
ေသာကနဲ႔ အေမအိုေတြက
ငါ့သားမွာအပစ္မရွိဘူး ငါ့သမီးမွာအပစ္မရွိဘူး...လို႔
တီးတိုးစကားနဲ႔
ရပ္ကြက္ထဲမွာ အမွန္စကားေတြဆိုၾကေနေလရဲ့..။
ေၾသာ္....ဟို- တေန႔က
ပါးရည္က တြန္႔တြန္႔ ေခ်ာင္းတဟြန္႔ဟြန္႔နဲ႔
ေသာကေတြဖိစီး ေျပာျပစရာတပံုၾကီးရွိတဲ့
ဇရာအိုရြယ္လြန္တဲ့ အေမအိုက
စစ္ေဘးဒုကၡဆိုးေတြကို သယ္ယူလာျပီး
နယ္စပ္ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေသာကဒဏ္ရာသင့္ေနတဲ့
ဒုကၡနဲ႔လူေတြကို ေၾကာင္းက်ဳိးစံုအလင္
လူမရွိေတာ့တဲ့ ရြာကအေၾကာင္း ေျပာကာျပတဲ့ အခါ
ျပံဳးေစ့ေစ့နဲ႔ အေမအုိကို
ရယ္ရယ္ေမာေမာပါပဲ ေသာကနဲ႔လူေတြက
ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆီးလို႔ၾကိဳျပီး
မၾကာမၾကာ အေဖာ္မပါပဲ အလည္လာတတ္တဲ့
ဒုကၡဆိုးေတြအေၾကာင္း
အေမအိုကို အျပန္အလွန္ ေျပာကာျပလိုက္တယ္..။
အဲဒီက ဒုကၡသူၾကြယ္ေတြကိုပဲ ေနာက္ထပ္တဆင့္
မေျပာမဆို အိမ္ျပန္ပို႔ဖို႔
အာဏာပိုင္ေတြ စကားဆိုလာတဲ့ အခါ
အသက္ရြယ္ၾကီးျပီး
ပင္စင္နားနီးလာတဲ့ ကမာၻ႕လူ႔အခြင့္အေရးေန႔မွာ
ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္လြန္လာတဲ့ ကမာၻ႕လူ႔အခြင့္ေရး စာအုပ္ထဲက
ဘယ္- အပိုဒ္ကဘယ္လို ဟို- အပိုဒ္ကဒီလို
ေထာက္ျပလို႔ အားကိုးေနရင္ ခါးက်ဳိးရခ်ည့္ရဲ့ ဘန္ကီးမြန္း....ေရ..။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးမွ ကိုသာလွ်င္အရွင္ျဖစ္မည္။
No comments:
Post a Comment