ေနာက္မွာျပည္သူ ေရွ ့မွာတရုတ္

တ႐ုတ္ကို ပထမဆံုး အႀကိမ္ ျငင္းဆန္ေၾကာင္း ျမန္မာ ေမာင္း ခတ္ေၾကညာ

Thursday, 06 October 2011 23:44 | Written by ဘာတစ္လ္လင္တနာ |

(ျမစ္ဆံုတမံ ရပ္ဆိုင္းမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူသိမ်ား ဘာတစ္လ္လင္တနာ၏ မူကြဲ သံုးသပ္ခ်က္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ျဖစ္သည္။)

တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ဗိုလ္က်စိုးမိုးမႈ ႀကီးထြားလာျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အာရွႏိုင္ငံ မ်ားက ပိုမို စိတ္ပူစိုးရိမ္ေနခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ တ႐ုတ္တို႔၏ ႀကီးမားေသာ ေရအား လွ်ပ္စစ္တမံစီမံကိန္းကို ျမန္မာႏိုင္ငံက ဖယ္ခ်လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ေမးခြန္း သစ္မ်ား ေပၚထြက္လာသည္။ အဖိႏွိပ္ခံႏိုင္ငံမွ အရပ္ဘက္အသိုင္းအဝိုင္း၏ ရွားရွားပါးပါး ေအာင္ပြဲတခုအလား (သို႔မဟုတ္) တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအေပၚ မွီခိုေနရ ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပည္တြင္းအျငင္းပြားမႈကို ရည္ညႊန္းသလားဆိုသည့္ ေမး ခြန္းမ်ား၏ အေျဖမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိဘဲ အိမ္နီးခ်င္း မဟာမိတ္ႏိုင္ငံ ႀကီး၏ စီမံကိန္းအေပၚ ျပည္သူတို႔၏ အျမင္ကြဲလြဲမႈ က ျမန္မာ-တ႐ုတ္ဆက္ ဆံေရးတြင္ က႑သစ္တခု ေရးထိုးလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။

စ က္တင္ဘာလ ၃၀ ရ က္တြင္ ျမန္မာသမၼတသစ္ ဦးသိန္းစိန္က လႊတ္ေတာ္သို႔ စာတေစာင္ ေပးပို႔ကာ ႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း၌ အႀကီးစား ေရေလွာင္တမံ တည္ေဆာက္ရန္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ ဖက္စပ္ေဆာင္ရြက္ေနေ သာ စီမံ ကိန္းသည္ ျပည္သူတို႔၏ဆႏၵႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေနေသာေၾကာင့္ ရပ္ဆိုင္းထားလိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္သည္။ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃.၆ ဘီလ်ံ ကုန္က်မည့္ ျမစ္ဆံုေရေလွာ င္တမံႀကီးသည္ ကမၻာ့ ၁၅ ခုေျမာက္ အျမင့္ဆံုး တမံႀကီးျဖစ္၍ စင္ကာပူႏိုင္ငံ ဧရိယာခန္႔ရွိေသာ ၇၆၆ စတုရန္းကီလိုမီတာ ေျမျပင္ကို ေရျမႇပ္သြားေစမည္ျဖစ္ သည္။

ယ င္းဆံုးျဖ တ္ခ် က္ကို မေၾက ညာမီ တ႐ုတ္အာဏာပိုင္မ်ားကို တိုင္ပင္ခဲ့သလား ဆိုသည့္အခ်က္မွာ မသဲကြဲ ေသးပါ။ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီဆႏၵျပပြဲမ်ားကို အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္ႏွင္းခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္း ျမန္မာအစိုးရကို အေနာက္ႏိုင္ ငံမ်ားက ဝိုင္းပယ္ထားခဲ့ခ်ိန္မွစ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကုန္သြယ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအရ အားေပးေထာက္ခံမႈႏွင့္ စစ္ လက္နက္ပစၥည္းမ်ား ရရွိေရးအတြက္ ေျမာက္ဘက္အိမ္နီးခ်င္း အင္အားႀကီးႏိုင္ငံကို မွီခိုေနခဲ့ရသည္။

ယခုကိစၥတြင္ ျ ပည္သူလူထု၏ သေဘာထားကလည္း တစိတ္တပိုင္း ပါဝင္ပါလိမ့္မည္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က သ ေဘာတူစာခ်ဳပ္အရ ျမစ္ဆံုမွ ထုတ္လုပ္ေသာ ဓာတ္အား ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကို တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ ပို႔လႊတ္မည္ျဖစ္ သည့္အျပင္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ပ်က္စီးမႈအေပၚ ေဒါသထြက္မႈျဖင့္ တုန္လႈပ္ေနေသာ ျပည္သူမ်ားက ႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း မျမင္ခဲ့ဘူးေသာပံုစံျဖင့္ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသည္။ ၎ေရေလွာင္တမံ သည္ ကခ်င္လူမ်ဳိးတို႔၏ ႏွလံုးသားကို ဓားေျမႇာင္စိုက္လိုက္္ျခင္းျဖစ္၍ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ေရေလွာင္တမံဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈကို ေထာက္ခံရပ္တည္ခဲ့သည္။ အစိုးရဆန္႔က်င္ ေရးလႈပ္ရွားသူမ်ား၏ ကိရိယာသစ္တခုျဖစ္သည့္ Facebook ေပၚတြင္လည္း ျပည္သူတို႔၏ အသံမ်ား လွ်ံထြက္ ေနသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း၌ ျပည္သူတို႔ ပြင့္လင္းစြာ ဆႏၵျပႏိုင္ျခင္းမရွိေသာ္လည္း ‘ဧရာဝတီ ကယ္တင္ေရး’ အစည္း အေဝးမ်ားကိုမူ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ က်င္းပခဲ့သည္။ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာမ်ားကလည္း ႏိုင္ငံရပ္ျခားရွိ ျမန္မာ သံ႐ံုးမ်ား၏ အျပင္ဖက္တြင္ တ႐ုတ္ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း တ ႐ုတ္ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္မ်ား ႀကီးထြားလ်က္ရွိရာ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္လႊမ္းမိုးမႈႀကီးမားေသာ ေျမာက္ပိုင္း ေဒသတြင္ ပိုမိုျပင္းထန္လာသည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ ရရွိေသာ သတင္းမ်ားအရ ေကအိုင္ေအႏွင့္ အစုိးရတပ္ မ်ားအၾကား တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ပိုင္း ျပည္နယ္အတြင္း အလုပ္လုပ္ေနေသာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး အလုပ္သမား မ်ားႏွင့္ ကုန္သည္မ်ား တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ထြက္ေျပးသြားၾကသည္ဟု သိရွိရသည္။

သို႔ေသာ္ ျပည္သူတို႔၏ သေဘာထားသည္ ျမန္မာအစိုးရအေပၚ လႊမ္းမိုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အားေကာင္းခဲ့ျခင္း မရွိပါ။ အစိုးရကလည္း ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကဲ့သို႔ ဆႏၵျပပြဲမ်ား ထပ္မံျဖစ္ပြားကာ အေနာက္ ႏိုင္ငံမ်ား၏ျပစ္တင္မႈ၊ အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈမ်ားကို ထပ္မံဖိတ္ေခၚရာေရာက္မည့္အျဖစ္ကို လိုလားမည္မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တ႐ုတ္ၾသဇာလႊမ္းလာျခင္းကို လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ (တပ္မေတာ္) အတြင္း မေက်နပ္မႈက ေရေလွာင္တမံစီမံကိန္း ရပ္ဆိုင္းသည့္ကိစၥ၏ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္ဖို႔ အလားအလာ ပိုမ်ားေနသည္။

သမိုင္းေၾကာင္းအရ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၎၏ေျမာက္ဘက္အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံအား ခပ္စိမ္းစိမ္း ဆက္ဆံခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံထူေထာင္သည့္ ၁၉၄၉ မွ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အထိ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၏ ဘက္မလိုက္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းေအာင္ ဘီဂ်င္းက ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ ငံသည္ ဘီဂ်င္းကြန္ျမဴနစ္အစိုးရကို အသိအမွတ္ျပဳေသာ ပထမဆံုး (ကြန္ျမဴနစ္အုပ္စုျပင္ပ) ႏိုင္ငံတခုျဖစ္ခဲ့ သည္။

၁၉၆၂ တြင္ တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းခဲ့ၿပီးေနာက္တြင္မူ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီး၍ မွန္းဆရန္ခက္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေနဝင္းကို တ႐ုတ္တို႔က စိုးရြံ႕ပူပန္လာကာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ သူပုန္မ်ားကို အလံုးစံု ေထာက္ပံ့ကူ ညီရန္ ျပင္ဆင္လာၾကေတာ့သည္။

၁၉၆၇ တြင္ စီးပြားေရးယိုယြင္းလာမႈေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ေနေသာ ျပည္သူလူထုကို အာ႐ံုေျပာင္းရန္ တပ္မ ေတာ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက စနစ္တက် လွ်ိဳ႕ဝွက္စီစဥ္ေသာ တ႐ုတ္-ျမန္မာအဓိက႐ုဏ္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ျဖစ္ ပြားေသာအခါ ျမန္မာျပည္တြင္းေရးကို ၾကားဝင္စြက္ဖက္ရန္ တ႐ုတ္တို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ ရသြားခဲ့ေလသည္။ ၁၉၆၈ ႏွစ္သစ္ကူးေန႔တြင္မူ တ႐ုတ္ျပည္ ယူနန္ျပည္နယ္မွ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ထပ္ ဆယ္စုႏွစ္တစုလံုးလံုး အင္ဒိုခ်ိဳင္းနား ကၽြန္း ဆြယ္အျပင္ဘက္ ကြန္ျမဴနစ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားထက္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုသာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက အကူအညီ မ်ား ပိုမိုပံုေအာေလာင္းထည့္ခဲ့သည္။

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ “ျပည္သူ႔အသံ” ဝါဒျဖန္႔ ေရဒီယိုအသံလႊင့္မႈ အစီအစဥ္ကိုလည္း ၁၉၇၁ တြင္ ယူ နန္ျပည္နယ္ဘက္အျခမ္းမွေန၍ စတင္ထုတ္လႊင့္ေပးခဲ့ျပန္သည္။ ထို႔အျပင္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ တ႐ုတ္ လူမ်ဳိးမ်ား (ဝလူမ်ိဳးမ်ား အပါအဝင္) နယ္စပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္စီးဝင္လာကာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို အလံုးစံု ကူညီျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္။

၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ေမာ္စီတုန္း ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ မေရွးမေႏွာင္းတြင္ လက္ေတြ႔ဝါဒီ တိန္႔ေရွာက္ဖိန္ အာဏာရရွိ သြားသည့္ အခ်ိန္တြင္မူ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအေပၚ တ႐ုတ္တို႔ ပံုေအာကူညီမႈ ဇာတ္သိမ္းခန္းအစ ျဖစ္ လာခဲ့သည္။ ေဒသတြင္း ကြန္ျမဴနစ္ေတာ္လွန္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ဆက္လက္အားေပးရန္ ဘီဂ်င္းက စိတ္ဝင္ စားျခင္းမရွိေတာ့ပါ။ ထိုအခ်ိန္ကစ၍ ျမန္မာတို႔၏ ႂကြယ္ဝေသာ သစ္ေတာမ်ား၊ သတၱဳသယံဇာတမ်ား၊ သဘာ ဝဓာတ္ေငြ႔ႏွင့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ အလားအလာတို႔ကို ဘီဂ်င္းက အာသာငမ္းငမ္း မက္ေမာေတာင့္တလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအေပၚ တ႐ုတ္တို႔၏ ပံ့ပိုးမႈ အဆံုးသတ္လိုက္ျခင္းသည္ တ႐ုတ္-ျမန္မာဆက္ဆံေရး ပိုမိုေကာင္းမြန္လာေသာ ေခတ္သစ္တခုကို အစပ်ိဳးလိုက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ၁၉၈၈ ေသြးစြန္းေသာ ဒီမိုကေရစီ အေရး ေတာ္ပံုအၿပီးတြင္မူ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊား ႀကီးထြားလာခဲ့ေတာ့သည္။ ၁၉၉၁ မွစ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ စစ္လက္နက္ပစၥည္းေျမာက္ျမားစြာကို ေထာက္ပံ့ကူညီခဲ့သည့္အျပင္ အေျခခံအေဆာက္အဦ စီမံကိန္းမ်ားစြာ တြင္လည္း တ႐ုတ္ပညာရွင္မ်ား လာေရာက္ကူညီခဲ့ၾကသည္။

၁၉၅၀ ခုႏွစ္မ်ားေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံျခားစစ္ဘက္အရာရွိမ်ား အေျခခ်မႈအျဖစ္ တ႐ုတ္ စစ္ဘက္အၾကံေပးမ်ားလည္း တသုတ္ၿပီးတသုတ္ လာေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ ေရးသည္လည္း တဟုန္ထိုး ဖြံ႔ထြားလာေတာ့သည္။

မၾကာေသးမီကပင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက အတိုးနည္းေခ်းေငြမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေထာက္ပံ့ကူညီခဲ့သည္။ အေနာက္ ပိတ္ဆို႔မႈဒဏ္ခံ ျမန္မာစီးပြားေရးတြင္ တ႐ုတ္ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံမႈမ်ားသည္ အလြန္အေရးပါၿပီး အထူးသျဖင့္ စြမ္းအင္ က႑တြင္ ပံုေအာစီးဝင္လာသည္။ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္မွ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ကို တ႐ုတ္သို႔ ပို႔မည့္ ပိုက္ လိုင္းစီမံကိန္းတြင္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေရနံမ်ားကို ယာဥ္ေၾကာပိတ္ မလကၠာေရလက္ၾကားကို ေရွာင္ရွားသယ္ ယူမည့္ ေရနံစိမ္းပိုက္လိုင္းတခု ယွဥ္တြဲ တိုးခ်ဲ႕ခံျခင္းသည္ ထင္ရွားေသာ သာဓကတခုပင္ ျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအေပၚ ႀကီးမားစြာ မွီခိုေနရျခင္းသည္ ျမန္မာစစ္ဘက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားစြာအၾကား စိုးရိမ္ ေၾကာင့္ၾကမႈကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္။ အဆိုပါ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ သူတို႔ တခ်ိန္က တ႐ုတ္ေနာက္ခံ ဗကပ တပ္မ်ားႏွင့္ တိုက္ခဲ့ရေသာစစ္ပြဲကို မေမ့ႏိုင္သလို ဗကပအသြင္ေဆာင္ တ႐ုတ္ႏွင့္ ဝတပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ လက္ခ်က္ ျဖင့္ သူတို႔၏ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ား က်ဆံုးခဲ့ရျခင္းကိုလည္း မေမ့ၾကပါ။ အဆိုပါ မေမ့ႏုိင္စရာ အတိတ္ကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္က ဝါရွင္တန္တြင္ ႏိုင္ငံေရးခိုလံႈခဲ့ေသာ ေထာက္လွမ္းေရး ဗိုလ္မွဴးေဟာင္း ေအာင္လင္းထြဋ္က ျပည္ပ ေရာက္ ျမန္မာမ်ား၏ သတင္းဝက္ဘ္ဆိုက္တခုတြင္ ျပန္လည္တူးဆြထားသည္။

သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏ တမံရပ္ဆိုင္းမႈ ေၾကညာခ်က္အၿပီးတြင္ တ႐ုတ္တို႔က ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ေတာင္းဆိုထားၾကေသာ္လည္း ျမစ္ဆံုစီမံကိန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္သူ CNPC ကုမၸဏီက ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ျပန္ေသာ ျပည္တြင္းအစီရင္ခံစာတြင္ တမံအရြယ္အစားသည္ လိုသည္ထက္ ပို၍ ႀကီးမားလြန္းေၾကာင္း တင္ျပကာ စီမံကိန္းကို စြန္႔လႊတ္ရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ျခင္းကို အကဲခတ္ ေစာင့္ၾကည့္သူမ်ားက ေထာက္ျပထား သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ဧရာဝတီ၏ အျခား ျမစ္လက္တက္မ်ားေပၚတြင္လည္း အႀကီးစားတမံ ၆ ခု တည္ ေဆာက္ရန္ ကန္ထ႐ိုက္စာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးထားသည္။

ယခုကဲ့သို႔ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ရဲရဲဝင့္ဝင့္ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္လိုက္ျခင္းသည္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ဆက္ဆံ ေရးယိုယြင္းလာျခင္းႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ႀကိဳးစားေနျခင္းကို ထုတ္ ေဖာ္ျပသေနသည္။ ယခင္က က်င့္သံုးခဲ့ဖူးေသာ ဘက္မလိုက္မူဝါဒကို ျပန္လည္ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းလည္း ျဖစ္ ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။

အခ်ဳိ႕အကဲခတ္ေစာင့္ၾကည့္သူ ပညာရွင္မ်ားကမူ ျမန္မာအစိုးရအေပၚ ဘီဂ်င္း၏ လႊမ္းမိုးမႈသည္ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ထား ျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း အခိုင္အမာ ေျပာဆိုၾကသည္။ အစီရင္ခံစာမ်ားတြင္ မၾကာခဏ ေဖာ္ျပေနၾကသည့္ “ျမန္ မာႏိုင္ငံ၏ ယံုၾကည္စိတ္ခ် အားကိုးမႈ” ဆိုသည္ကို ဘီဂ်င္းက အမွန္တကယ္ ရခဲ့ျခင္းမဟုတ္ပါဟု မဟာဗ်ဴ ဟာေလ့လာေရး သုေတသနပညာရွင္ စာေရးဆရာ Andrew Selth က တင္ျပခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ လက္နက္ေရာင္းခ်ေပးေနသူမ်ားက ျပသေနေသာ အေထာက္အထားတခုမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ၁၉၈၉ မွစ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံအား ေဒၚလာ ၁.၆ ဘီလ်ံ တန္ဖိုးရွိ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ် ကူညီေပးခဲ့ေသာ္လည္း လတ္တေလာတြင္ ျမန္မာအစိုးရက ႐ုရွား၊ ယူကရိန္းႏွင့္ ေျမာက္ကိုးရီးယားႏုိင္ငံမ်ားထံ ေျပာင္းလဲဝယ္ယူကာ ယင္း၏ လက္နက္ဖူလံုေရးအစီအစဥ္ကို ခြဲေဝျဖန္႔က်က္ခဲ့ေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာအစိုးရသည္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ေထာက္ခံမႈကို ရရွိရန္ ႀကိဳးစားရာတြင္ ဒီမိုကေရစီကို ျပည့္ဝစြာ အ ေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းအစား ‘တ႐ုတ္ဝွက္ဖဲ’ ကို ထုတ္သံုးရန္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပံုရသည္။ ျမန္မာအစိုးရ တာဝန္ရွိသူတဦး ေရးသားကာ ေနျပည္ေတာ္ထိပ္ပိုင္းအဆင့္က ခြင့္ျပဳခဲ့သည္ဟုၾကားသိရေသာ ဘန္ေကာက္ ပို႔စ္သတင္းစာပါ ‘ေရးသူအမည္မပါ’ ေဆာင္းပါးတပုဒ္တြင္ “က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံကို တ႐ုတ္ၾသဇာခံ ျပည္နယ္တခု မျဖစ္ေစလိုပါ။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံကို ေရြးခ်ယ္စရာမရွိေသာ ေထာင့္က်ဥ္း၌ ပိတ္မိေအာင္၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ကို ပို၍ မွီခိုရေအာင္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားက အတင္းအက်ပ္ မျပဳလုပ္သင့္ပါ” ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။

ဤစကားစုတြင္ အတင္းအက်ပ္ဆိုသည္မွာ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ေတာင္း ဆိုျခင္းကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ အစိုးရဘက္က အျမင္ကို ၾကည့္ပါက တ႐ုတ္ၿခိမ္းေျခာက္မႈ ဝွက္ဖဲကို ထုတ္ ကစားျခင္းျဖင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာ ဆက္ဆံေရးကို အလြယ္တကူ ရရွိႏုိင္မည္ျဖစ္ကာ အ ေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ျပစ္တင္ေဝဖန္မႈ ေလ်ာ့ပါးသြားရန္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံကို ဘယ္လိုအုပ္ခ်ဳပ္သလဲ ဆိုသည္မွာ ျပည္တြင္းေရးကိစၥသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာအစိုးရက မ ၾကာခဏ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလ်က္ရွိေပသည္။ ျမန္မာအစိုးရ၏ တီးလံုးအတိုင္း လိုက္၍ ကမလား ဆိုသည္ကို အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားက ဆံုးျဖတ္ရလိမ့္မည္။

ဘာတစ္လ္လင္တနာ
(Save the Irrawaddy ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာမွ ...)

(Yale Global မွ 3 Oct 2011 ရက္စြဲပါ Bertil Lintner ၏ “Burma delivers its first rebuff to China” သတင္းကို ဘာသာျပန္သည္)

မူရင္း Link: http://yaleglobal.yale.edu/content/burma-delivers-its-first-rebuff-china